رضا صائمی در یادداشتی در عصر ایران نوشت: «حاتم تهاموی» درست در آستانه تولد حسین پناهی درگذشت. اگرچه این تقارن مرگ و تولد حکایتی از یک تضاد است، اما شباهت هایی را بین این دو تداعی می کند.
دو انسان پرشور و شیدایی که روحیه شاعرانه داشتند و بدون هیچ چشم داشتی به زرق و برق دنیا فکر می کردند. آنها را می توان «فیلسوف دیوانه» نامید چنانکه نصرالله حکمت کتابی درباره «حسین پناهی» به نام «فیلسوف دیوانه» نوشته است که تعبیری از جنون فلسفی اوست و معنای دیوانگی اشاره به نوعی صفت است.
این خصلت را مرحوم «حاتم طهبری» نیز داشت که سرشار از درک و سواد شهودی بود که با آن معامله نمی کرد.
او هرگز به اندازه پناهی مشهور نبود، اما مانند او زندگی مهربان و رواقی داشت. اولین بار در سال 1382 در فیلم «بوتیک» اولین اثر حمید نعمت الله ایفای نقش کرد و پس از آن در سینما و تلویزیون حضور نداشت تا اینکه در برنامه «کتاب باز» حضور پیدا کرد و مردم از او استقبال کردند. کلماتی را به زبان آورد و مورد توجه سینماگران قرار گرفت. گرفت و به قول خودش راهش به سینما باز شد.
او در واقع خودش را در «بوتیک» بازی کرد. نقش یک دانشجوی ترم آخر پزشکی که به مرغ فروشی روی آورده است.
گویی بیش از موقعیت اجتماعی به لذت بردن از زندگی می اندیشید و در سرکشی و عصیان خود ویرانگر، پشت کرد تا در مقابل خود بایستد. به سمت رویاها، ایده ها و ایده آل های خودش در زندگی.
می توان او را شبیه به «چارلز بوکوفسکی» دانست. روح آزاده ای که تسلیم دام این دنیا و قوانین آن نشد. هنرمندی که تنهایی و انزوا را انتخاب کرد نمونه ای از سخنان بوکوفسکی بود: «بهتر است با خود احمقم خلوت کنم تا با آدم های پستی باشم که مدام کلاه خود را سر هم می گذارند».
حاتم ثمبوی تجربه بازیگری در آثاری چون جنگ جهانی سوم به کارگردانی هومان سیدی، سریال حرفه ای و پست شیر به کارگردانی جمشید محمودی را در کارنامه هنری خود دارد.
وی درباره حضورش در سینما گفته بود: کتاب بازکن راه من را به سینما باز کرد و دوست دارم دوباره در آن حضور داشته باشم. قرار بود اگر دوباره اجرا شود با سروش صحت کار کنم اما حالا که او و احسان عبدی پور رفته اند باید ببینم مجری آن کی خواهد بود. بازگشت من به این بستگی دارد.”، اما او نمی دانست که دارد به گمشدگان می پیوندد.
حاتم هم مانند حسین پناهی، دنیای شخصی خودش را ساخته بود و از منظر دیگری به دنیا می نگریست. از این منظر که با دیدگاه ها و معیارهای متعارف مرتبط نبود.
شاید از بیرون با نگاه به آنها و دنیایشان فکر می کردید که زندگی آنها چیزی جز اتلاف وقت نیست، اما در پس این خلأ ظاهری، در حال یادگیری و افزودن دانش بودند.
به جای اینکه غم نان را داشته باشند، درد زندگی را داشتند و سعی می کردند آن را غنی کنند.
حسین پناهی درباره بازیگری اش گفت: من هیچ وقت نان، غم و حتی سینما را جدی نگرفته ام، بازی می کنم تا وقت تلف کنم، برای فرار از درک حقایق وحشتناکی که نمی دانم چیست، هرچند این نان و نام است. به جدی ترین نیاز من از سالی به سال دیگر تبدیل شده اند.”
جالب است که حاتم همفی نقش خود را در یک برنامه رادیویی در رادیو شو بازی کرده است.
نمایش «حاتم» برگرفته از زندگی واقعی و عجیب مردی به نام «حاتم طهابی» است، مردی بسیار فقیر اما دانشمند که راهی متفاوت از زندگی را انتخاب کرد، راهی که شاید بخش هایی از آن لازمه زندگی معاصر باشد. .
او که روز پنجشنبه هشتم شهریور ماه در قطعه هنرمندان قبرستان بی بی سکینه کرج به خاک سپرده شد، پس از آن همچون حسین پناهی کشف می شود.
