کارگردان فیلم برنده اسکار «ماشین من را بران» از تأثیرپذیری عباس کیارستمی در فیلم تاریخ ساز سینمای ژاپن می گوید.
به گزارش ایسنا، در طول دهه اخیر، تعدادی از کارگردانان مؤلف ژاپنی پیشرفت چشمگیری داشته اند، اما تعداد کمی از آنها توانسته اند به اندازه ریوسکه هاماگوچی تأثیرگذار باشند.
هاماگوچی که در سال 2015 با «ساعت خوش» مورد توجه جهانی قرار گرفت و سپس آثار تحسین‌شده‌ای چون «آساکو 1 و 2» و «چرخ بخت و فانتزی» به‌عنوان استاد مدرن سینما شناخته می‌شود.
در سال 2021، درام هاماگوچی، Drive My Car، اولین فیلم ژاپنی در تاریخ سینما بود که نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شد.
این فیلم که بر اساس داستان کوتاه هاروکی موراکامی به همین نام ساخته شده است، داستان کارگردانی تئاتر را روایت می کند که در کنار غم درگذشت همسر فقیدش، با چالش تولید اقتباسی چند زبانه از عمو وانیا اثر آنتون چخوف مواجه می شود. متعهد می شود
Drive My Car یک فیلم واقعا خیره کننده با بازی های درخشان هیدتوشی نیشیجیما، ریکا کیریشیما و توکو میروا و موسیقی مسحورکننده ایکو ایشیباشی است. این فیلم در سال 2021 برنده سه جایزه از جشنواره کن و همچنین اسکار بهترین فیلم بین المللی شد و همچنان یکی از بهترین آثار این کارگردان محسوب می شود.
هاماگوچی زمانی از تأثیر عباس کیارستمی، کارگردان ایرانی که با فیلم های «کلوزآپ»، «خانه دوست کجاست» و «طعم گیلاس» بر فیلمش شناخته می شود صحبت کرد.
وی در گفت‌وگو با مجله فیلمساز توضیح داد: فیلم‌های کیارستمی صحنه‌های بسیار دراماتیکی دارند که در آن یک راننده وجود دارد و محیط بسیار تغییر می‌کند و در عین حال روابط بین شخصیت‌ها نیز در حال تغییر است. به نظر من این تصویر نوعی خلاصه زندگی».
در واقع، در «درایو من ماشین»، یوسوکه کافوکو توسط راننده‌ای جوان به نام میساکی واتاری هدایت می‌شود، دقیقاً همان‌گونه که بسیاری از فیلم‌های کیارستمی صحنه‌های رانندگی داخلی را نشان می‌دهند. هاماگوچی در گفت و گوی دیگری با سایت «آسه آن مووی پالس» گفت: کیارستمی فیلمسازی است که برایش احترام زیادی قائل هستم، خیلی از فیلم هایش را دوست دارم، به خصوص 10 از 10 فیلم را دوست دارم. وقتی در ماشین صحبت می کردم، متوجه شدم که واقعاً می توان فیلمی جالب ساخت.”
هاماگوچی در حالی که هنوز در دانشگاه بود به یک باشگاه فیلم پیوست و با تعدادی دیگر از فیلمسازان آشنا شد. در همین دوران بود که با آثار ویم وندرس، فیلمساز آلمانی که با فیلم های «پاریس، تگزاس»، «زیر آسمان برلین» و «دوست آمریکایی» شهرت داشت، آشنا شد که الهام بخش کارگردان ژاپنی بود.
هاماگوچی در گفتگو با مجله Filmmaker توضیح می دهد که چگونه ویم وندرس به اندازه کیارستمی برای رانندگی با ماشین من اهمیت داشت و خاطرنشان کرد: “در مورد ویم وندرس و تمام صحنه های حمل و نقل او که در آن رابطه تغییر می کند، همین طور است. و این واقعیت که محیط اطراف در آن تغییر می کند. در عین حال زمان به شما کمک می کند تا بفهمید که چیزی در حال تغییر است.
جای تعجب نیست که یک سینماگر واقعی مانند هاماگوچی به تاریخ عمیق و غنی سینما دست بزند تا برای یکی از بهترین فیلم های ژاپنی قرن بیست و یکم الهام بگیرد. Drive My Car یک قطعه سینمایی خیره کننده است که در زیر لایه های عمیق ترین دردهای ما کاوش می کند و بررسی می کند که چگونه درد خود را اغلب از اطرافیانمان پنهان می کنیم، درست همانطور که ویم وندرس و کیارستمی در موارد بسیاری انجام داده اند.
