در پی انتشار مطالبی مبنی بر درگیری صابر ابر با فردی به نام «ب.ب» که نام کامل وی تاکنون منتشر نشده بود، وی خود را معرفی و توضیحاتی را ارسال کرد که طبق قانون مطبوعات منتشر می شود.
به گزارش عصر ایران، متن کامل نامه بهادر برزگر به شرح زیر است:
مدیر مسئول محترم
با احترام، با عنایت به مطلب منتشر شده در آن رسانه محترم در تاریخ 6/3/1403 با عنوان «اخطار صابر ابر را جدی بگیرید…»، مقتضی است جهت تنویر افکار عمومی، دستور انتشار فوری پاسخ حاضر را صادر نمایید. نظر بگو
مطلب مذکور به بهانه پیامی توسط آقای صابر ابر در صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی اینستاگرام منتشر شده است که بر اساس آن ظاهراً بهادر برزگر یا به قول خودش «ب.ب» اقدامات مجرمانه ای را علیه وی انجام داده است. یا به حدی که از ترس جان مجبور به بحث در فضای عمومی شود؟ همه اینها در حالی است که تمام اتهاماتی که از سوی ایشان به من نسبت داده می شود کذب محض است و شاید بتوان ارتکاب این اقدام را از مصادیق عمل مجرمانه نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی دانست.
شایان ذکر است که اگر آن رسانه محترم صرفاً محتوای پست اینستاگرامی آقای ابر را منتشر می کرد جای گله و اعتراض چندانی نبود اما انتشار مطلب صدرالذکر که اظهارات آقای ابر را بدون تلقی می کرد. راستی آزمایی، به عنوان حقیقت محض و ضرورت نجات جان؟ به مقامات کشور خبر داده است! من را بر آن داشت تا این موضوع را – حداقل به سهم خودم – روشن کنم تا از نگرانی اذهان عمومی در مورد این داستان بکاهم.
البته دلیلی ندارم پاسخ حاضر را به شیوه آقای ابر به جای سیاه نمایی و باج خواهی در فضای مجازی، مورد اختلاف حقوقی مشترک بین صاحبخانه و صاحبخانه، به صحنه ای برای خودنمایی و قربانی شدن تبدیل کنم. مستاجر و دعواهای آنها – که منشأ آن هم زیاده خواهی ها و فرصت طلبی های شخصی آقای ابر است، چیزی جز ارتباط با موضوع امنیت در سطح کلان جامعه نیست و با تهمت زدن به وضعیت امنیتی کشور، موجی از نگرانی و ناامنی را در بین مردم ایجاد می کند. شهروندان یا مانند وکیل آقای ابر ضمن سوء استفاده از فرصت رسانه ای به وی، تنها به سراغ قاضی رفتند و جزییات پرونده حقوقی در جریان رسیدگی را تشریح کردند تا افکار عمومی را در این زمینه فریب دهند. فشار بر قوه قضائیه برای صدور تصمیم مورد نظر خود. زیرا بر اساس قاعده شرعی و شرعی «لاضرر» هیچکس مجاز نیست برای حفظ یا تأمین منافع شخصی خود به دیگران ضرر بزند و چه ضرری بیشتر از ناامن جلوه دادن کشور و القای احساس. نگرانی و ترس در بین شهروندان
اگرچه در مقاله منتشر شده از من با نام “بی بی” نام برده شده است و ظاهراً معنای مستقیمی ندارد، اما در واقع هویت من متعلق به همه کسانی است که در دعوای فوق الذکر دخیل هستند، از جمله بسیاری از اهالی به ویژه «کسباه و همسایه ها» کاملاً روشن است، اما از لحظه انتشار آن، ده ها نفر از من و خانواده ام در مورد صحت و سقم دروغ های منتشر شده و محاسن و مضرات داستان سؤال کرده اند. در این میان، شایان ذکر است که اساساً ذهنیت این افراد برای من مهم است و نه عموم مردم یا کسانی که مرا نمی شناسند. لذا صرف نظر از مسائل حقوقی در خصوص اثبات جرم افترا و نشر اکاذیب و مسئولیت قانونی مطبوعات، متأسفانه نتیجه واقعی و عینی انتشار گسترده اکاذیب مورد بحث مزاحمت و پاکسازی بوده است. ذهن مردمی که من و خانواده ام در میان آنها زندگی آبرومندانه و شناخته شده ای داشتیم. ما زندگی کرده‌ایم و کار کرده‌ایم و این البته تکرار مکرر پایمال شدن حقوق و حیثیت مسلم افراد «گمنام» و ساکت در هیاهوی رسانه‌ای است و کیست که نداند، راز ماندگاری شهرت خیلی‌ها. چهره های معروف و به اصطلاح سلبریتی ها و بلکه شریان حیاتی آنها یعنی حضور. هرازگاهی دعوا در رسانه ها و انتشار اخبار مربوط به آنها در فضای عمومی است تا در خلاء توجه عمومی که همیشه به آن نیاز دارند، رفته رفته از خاطره ها محو نشوند.
اقدام غیرمسئولانه و نسبتاً فتنه انگیز وی مورد سوء استفاده رسانه های معاند نیز قرار گرفته است به طوری که این حادثه را مایه تردید و تردید نسبت به وجود امنیت در کشور به طور کلی و احساس ناامنی و نگرانی هنرمندان و چهره های سرشناس کرده اند. به طور خاص. همچنین آقای ابر با هدف جلب چنین توجهی دست به درج کلمه امنیت در پس زمینه سیاه – به عنوان عنوان پیام خود – زده و به تقویت چنین برداشتی کمک کرده است.
اما مانند تمام دعاوی مطرح شده در دادگاه ها، این پرونده صرفاً دعوای منفعت مادی است که نزدیک به 5 سال به طول انجامیده و اکنون آقای ابر سعی دارد با سوء استفاده از وجهه عمومی خود، مقام قضایی را به صدور رای وا دارد. به نفع خودش فشار بیاورد با وجود اینکه در گذشته بر همین روش به قاضی پرونده تاکید کرده بود که هنرمندی شناخته شده در سطح بین المللی است، تا جایی که قاضی محترم در متن رأی صادره ضمن اشاره صریح به شهرت جهانی آقای ابر؟ هرگونه تماس من با ایشان و حتی نزدیکی به ایشان به مدت 2 سال ممنوع و مستوجب مجازات بوده تا – به نظر آنها – مبادا اغتشاش احتمالی از طرف من باعث بدنام شدن کشور در سطح بین المللی شود. رای ناعادلانه ای که در مرحله تجدیدنظر لغو شد، به خوبی نشان دهنده کارآمدی دادگاه از این گونه باج گیری ها و هیاهوی آن است.
با چنین ویژگی هایی انتظار می رفت رسانه حرفه ای و صاحب نامی چون عصر ایران مراقب بود تا از دامن زدن به هیاهوی او جلوگیری کند و ابزار فعلی انحراف پرونده قضایی وی از مسیر رسیدگی عادلانه قرار نگیرد. زیرا روحیه انتشار منفعلانه اکاذیب مورد نظر بدون راستی آزمایی – حتی بدون ذکر نام – مغایر با وظایف حرفه ای و رسالت و مسئولیت اجتماعی آن رسانه محترم است.
ضمناً اگر نویسنده مقاله زحمت تحقیق و پرس و جو در این مورد را می کشید، به وضوح متوجه می شد که آقای ابر نه تنها از سوی من مورد تهدید قرار نمی گیرد، بلکه سعی دارد مرا به عنوان یک جنایتکار شرور معرفی کند. باج گیری رسانه های پیرامون آن مانع از رسیدگی عادلانه به دعوی فیمابین خواهند شد.
بنابراین دلیلی ندارد که نویسنده محترم مقاله با ابراز نگرانی بی مورد از خطرات واهی که جناب ابر و سایر هنرمندان را تهدید می کند، کوهی از کاه ساخته و موضوع را به بحث کلی امنیت در کشور، باعث گمراهی و تشویش اذهان عمومی توسط مخاطب شد. آن هم در شرایطی که پس از ترور شهید اسماعیل هنیه، نگرانی های زیادی در سطح افکار عمومی نسبت به موضوع امنیت کشور ایجاد شده است. از سوی دیگر آن رسانه محترم به همین بسنده نکرده و به انتشار اخبار تکمیلی در خصوص اکاذیب مذکور ادامه داده و حتی اظهارات وکیل آقای صابر ابر را بدون تأیید صحت و با فرض صحت کامل و با جزییات جزئی از محتویات پرونده منتشر کرده است. است
حال این سوال باقی می ماند که آیا مطبوعات و رسانه ها بدون اطلاع از واقعیت و قبل از صدور احکام قطعی دادگاه ها، تحت تاثیر سیاه نمایی اصحاب دعوا و اینجانب، بدون اطلاع به چنین موضوعاتی اجازه دارند چنین اظهاراتی داشته باشند. و جزئیات محتویات فایل ها. قوه قضاییه را منتشر کنیم؟ اگر قرار باشد هر چهره معروفی با هدف حل مشکلات شخصی و پیشی گرفتن در اختلافات و ادعاهای ریز و درشت خود با دیگران، چنین موضوعاتی را به رسانه ها بیاورد، آیا به قول معروف سنگ به سنگ جلوی آن گرفته می شود؟
با عنایت به مراتب فوق، تقاضا می شود – نه تنها در اجرای وظایف قانونی – بلکه به منظور جبران ظلم آشکاری که در حق اینجانب کرده اند، ترتیبی اتخاذ شود که حداقل اینجانب را از ارائه توضیحات مکرر معاف نمایند. مردم با انتشار پاسخ حاضر.
امیدوارم انتشار این پاسخ، مخاطبان آن رسانه مهم را تا حدودی از این گونه فریبکاری ها مصون نگه دارد و این واقعیت را به آنها یادآوری کند که نباید احساسات پاک و خیرخواهانه خود را تسلیم شایعات و جنجال هایی که صرفاً برای منفعت شخصی طراحی شده است، کنند. فراموش نکنید که یک بازیگر هم مثل بقیه، صرف نظر از «نقش‌هایی که بازی می‌کند» ممکن است بدون توجیه درگیر یک دعوای حقوقی شود و ساده‌لوحانه در دام قضاوت‌های یک جانبه و ناآگاهانه نسبت به افرادی مانند. یک خدمتکار گرفتار شدن
مسلم است که «این هم بگذرد» و دعوای من و آقا ابر مانند صدها هزار مورد مشابه، دیر یا زود در نهایت در مقام قضائی قضاوت و تصمیم گیری خواهد شد و اخبار مربوط به آن خواهد بود. همچنین، با توجه به ماهیت رسانه، خیلی زودتر از آنچه ما فکر می کنیم با اخبار دیگری درباره داستان دیگری جایگزین می شود.
پس انشاءالله کسانی که تحت تأثیر هیاهو و فضای رسانه ای دست به قضاوت ناروا می زنند و به ظلم کمک می کنند – حتی ندانسته – مشمول این جمله بی گناه شوند که می گوید: زیانبارترین مردم کسی است که «آخرت» خود را فدای «دنیای» دیگران می کند
