بر اساس گزارش رسیده بیست و هشتمین جلسه ماه در آستانه، شامگاه جمعه 25 شهریور 1403 به پاس یک عمر فعالیت مستمر و موثر در عرصه بازیگری و کارگردانی سینما و آثار ادبی، فرامرز هاروکان اختصاص داشت. .
به گزارش ایسنا، سپس مراسم تجلیل از این هنرمند پیشکسوت با پخش کلیپی از فرمرز هاروکان آغاز شد.
در این مراسم داریوش فرهنگ در مورد فرامرز هاروکان گفت: بازیگر توانمندی که در تمام کارهایش روش و منش دارد; بدون مرز او حاضر نیست به هیچ قیمتی کاری انجام دهد. اخلاقی است و نظم خاص خود را دارد. مهمترین ویژگی آن این است که دارای سبک است. راه رفتن، نشستن، ایستادن، اعتراض، عکس العمل و از همه مهمتر چشمانش همچنان در او می درخشد.
وی ادامه داد: توجه به هنرمندان کار بسیار پیچیده ای است. کار هنرمندان پرسیدن است، وظیفه مسئولان پاسخگویی نیست. آیا هنرمندی را می شناسید که کشور و مردم خود را دوست نداشته باشد یا کار نکند؟ آقای هاروکان خداحافظی کرده بود اما آقای هاروکان! حرفه ما بازنشستگی و سن ندارد. حرفه ما به شما، بازی شما و چشمان روشن شما نیاز دارد.
در بخشی دیگر از این مراسم گوهر خیراندیش (بازیگر) نیز یادآور شد: بعد از اینکه آقای ابوالحسن داوودی فیلمنامه «مرد بارانی» را نوشت، گفتم چرا یک مرد باید هر بار به فیلم علاقه داشته باشد و وقتی دارد او را ببیند. همسر؟ گفتم اینجوری دوست ندارم و فیلم را قبول نکردم. در آن زمان نمایش «عروسی خون» به کارگردانی استاد علی رفیعی را اجرا می کردم، آنها را به دیدن رویا تیموریان دعوت کردم و اینگونه نقش را از دست دادم. وقتی همسرم همبازی او شد، هر روز از اخلاق، اخلاق، استایل و چشمانشان می گفت. آقای هاروکان در چشمانش گوهری دارد و این نگاه یک داستان کامل را نشان می دهد. هر وقت زنده یاد اسماعیل خانی از سفارش و ادب و احترام و صبر آقای هاروکان صحبت می کرد با خودم می گفتم چه نقشی را از دست دادی! هنوز امیدوارم که آنها برگردند و بتوانیم با هم بازی کنیم.
ایرج راد هنرمند تئاتر و سینما نیز گفت: هیچکس مجبور به حضور در این مراسم نشد، همه به عشق دیدن آقای هاروکان آمده بودند. تشکر از مردی که سال ها در سینما درخشید، زحمت کشید و باعث افتخار او شد. نه تنها در عرصه بازیگری و کار خودش، بلکه توانست به سینمای ایران شخصیت ببخشد. از نظر شخصیت و شهرت جایگاه ویژه ای دارد. هنرمند برجسته نه تنها در سینما خود را در قالب چهره نشان می دهد، بلکه دارای فرهنگ و جایگاه ویژه ای از انسانیت، منش، اخلاق، رفتار و تأثیر عمیق در جامعه است. آقای نزدیکتر! شما افتخار کردید و ما به همکاری با شما افتخار می کنیم. ما به شما افتخار می کنیم. نام شما همیشه در تاریخ سینمای این کشور جاودانه خواهد ماند.
در بخشی دیگر از مراسم بزرگداشت فرامرز هاروکان؛ ابوالحسن داودی کارگردان این فیلم به بیان خاطراتی پرداخت و اظهار داشت: در سیزده فیلمی که کار کردم این شانس را داشتم که با بازیگران و چهره های بزرگ سینما همکاری کنم، اما چند نفر بودند که به عنوان اسطوره همیشه یکی از آرزوهای من بودند. بتوانم با آنها همکاری کنم. یکی از آنها مرز هاروکان بود. خوشبختانه در فیلم «مردبارانی» شرایط فراهم شد، هرچند ابتدا قرار بود با زنده یاد شکیبایی کار کنیم اما به دلیل همزمانی با فیلم آقای مهرجویی این همکاری میسر نشد. ناامیدانه رفتم پیش آقای هاروکان قبول کرد. این فیلم یکی از تاثیرگذارترین کارهای من با یک بازیگر بود. من از او چیزهای زیادی یاد گرفتم، حتی زمانی که فکر می کردم حرفه ای شده ام.
تهمینه میلانی کارگردان نیز گفت: من با آقای هاروکان کار نکرده ام اما در سن 16 سالگی هزار بار با همکلاسی هایم فیلم گوزنها را تماشا کردم و در 19 سالگی که بودم. در کار با آقای کیمیایی، ایشان را از نزدیک دیدم و فکر کردم می توانم پاسخ تمام سوالاتم را در مورد چریک های ایران از ایشان بپرسم. حضور آقای هاروکان برای من یک معجزه بود. آیا می دانید این نتیجه چیست؟ این جادوی نقش است. نقش های باورکردنی که ملکه ذهن ما می شود و قبول می کنیم که او همان آدم است.
سپس مسعود جعفری جوزانی کارگردان گفت: صحبت درباره آقای هاروکان برایم سخت است، زیرا ما از نسلی هستیم که سینما برای ما بسیار جدی بود. وقتی رفتیم سینما بخوانیم، دیگران فکر می کردند عجیب است که سینما وجود دارد؟ آقای هاروکان تصویری است که در ذهن یک نسل باقی مانده و رفتار و منش آنها را تغییر داده است. در عصر جدید، بازی های جمعی، ورزشی و آثار جانبی هنری از شاخص های هنری و فرهنگی یک ملت و یک کشور به شمار می رود. خلاصه تولید جمعی سینما در چهره بازیگر ظاهر می شود و او را به تصویری ماندگار در ذهن تبدیل می کند که می تواند مخاطب را از ظاهر به ذهنیت تغییر دهد.
وی ادامه داد: آقای هاروکان فقط یک چهره نیست، یک ستاره یا سوپراستار نیست، او بازیگری است که در عمق نگاه، توقف و حرکت خود آن تصویر را خلق می کند. بازیگری که فقط در یک چیز خلاصه نمی شود. گفتار، لحن و حرکت او در تعادل است. هنرمندی مثل آقای هاروکان، حتی اگر فیلمنامه ضعیفی داشته باشد، آنقدر باورپذیر کار می کند و کار می کند که ضعف فیلم را ببخشید.
جعفری جوزانی در بخشی دیگر از سخنان خود گفت: هاروکان فرهنگی ماندگار است. نگاهی که آقای هاروکان برای فرهنگ ایران در سینمای ایران گذاشت جوانمردی و ایثار برای دیگران بود. او یک دوست است.
همچنین سعید مبلی تهیه کننده نیز بیان کرد: در این سال ها به چیزی رسیدم که هرگز با هیچ چیز دیگری نتوانستم به آن برسم. من با افرادی آشنا شدم و با آنها زندگی کردم که ارزش زندگی کردن، لذت بردن از همراهی و یادگیری از آنها را دارند. از اینکه فراماس به من نزدیک است خوشحالم که امیدوارم سالیان سال باشد و از چنین صحنه ای به او بگویم دوستت دارم. من 50 سال است که او را می شناسم و هرگز ندیده ام که در مورد کسی حرف بدی بزند. دلش شکسته بود و آزرده بود و بی عدالتی دیده بود، از آن شخص حرف می زدند و او حرفی نمی زد. من یک کلمه حسادت و تحقیر از او نشنیده ام. امروز که دوستانم را ندارم و دلم برایشان تنگ می شود با دیدن دوستان فرامز دلم باز می شود و می توانم دوباره به او بگویم دوستت دارم دوست من.
در ادامه محمد متوسلانی بازیگر و کارگردان در سخنانی کوتاه اظهار داشت: تمام صفات خوب انسانی در او جمع شده است. یکی دوبار در طول کارم سعی کردم با او همکاری کنم که نشد و دلم برایش تنگ شده بود. من این شانس را داشتم که در «گناهکاران» به آنها خدمت کنم و برعکس شد. دعوتم کردند. امیدوارم همچنان بدرخشد و در تصمیمش تجدید نظر کند تا دوباره او را روی پرده ببینیم، لذت ببریم و الگوی همه باشیم.
در ادامه این مراسم سام هوروکان بازیگر و فرزند فرامرز هوروکان گفت: اقتباس در سینمای ایران به دلیل مسائلی که معمولا بین فیلمسازان و نویسندگان وجود دارد موفقیت آمیز نبوده است. اما آقای هاروکان یکی از بازیگرانی بود که چندین اثر موفق داشت که بر اساس این کتاب ساخته شد، از جمله فیلم های “سایه های بلند باد”، “خاک”، “کشمهیسا”، “مرگ پلنگ”، “غزل” و…
در ادامه فرامرز هاروکان با تشویق حضار به روی صحنه آمد.
وی در سخنانی کوتاه با تشکر از حضار گفت: آقای فرهنگ یکی از اسطوره های سینمای ایران است، در مقام بازیگر و کارگردان آثار درخشانی داشت. سریال زیبای «سلطان و شبان» که یکی از بهترین های ساخت سریال ایرانی است و فیلم «طلسم» نیز یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایران بود. آقای متوسلانی سال ها قبل از من هم در سینما بودند. قرار بود در فیلم زیبای «جستجو» بازی کنم که متاسفانه به دلایلی نتوانستم و بعد از سال ها او بازیگر فیلم «گناهکاران» شد.
وی ادامه داد: شانس زیادی برای همکاری با کارگردانان زن نداشتم به جز خانم درخشنده که پیام محبت آمیزی دادند و من شرمنده شدم. به غیر از ایشان فرصتی برای همکاری با خانم تهمینه میلانی نداشتم اما ایشان دوست خوب من و یکی از پولسازترین کارگردانان سینمای ایران هستند. ایرج راد یکی از اساتید است و من افتخار حضور در یکی از اولین فیلم های او به نام طوفان را داشتم، البته پسرم سام در این فیلم پسر آقای راد بود.
وی افزود: باید به زندگی نعمت حقیقی اشاره کنم، او اولین کتاب را در کتابفروشی «سخن» به من داد و من کتاب خوان شدم که برای شغلی که می خواستم شروع کنم مهم بود. فیلم «مرد بارانی» موفق بود و وقتی برای آن سیمرغ جشنواره فجر را گرفتم، جایزه واقعاً برکتی به من داد. از آقای داودی برای ساخت این فیلم تشکر می کنم. من به عنوان کارگردان با آقای جوزانی کار نکردم، اما در «آژانس دوستی» همکاری داشتیم و او مرا وادار کرد تا فیلمنامه «چشمی شاه» را برای کارگردانی بنویسم. دوستی ما ادامه دارد و ادامه خواهد داشت. آقای ملابی عزیز من را بردند سال هایی که وارد سینما شدم. آقای ملابی سال ها با نام مستعار فیلمنامه می نوشت. بسیاری از مردم هنوز عاشق فیلم نماز ظهر هستند.
هاروکان گفت: درود می فرستم به همه هموطنان عزیزم که در تمام 57-58 سال و به گفته پسرم شاید 60 سال (از نوجوانی و به دفتر ساموئل خاچیکیان) به من لطف داشتند. و به دوبله فیلم ها در زیرزمین کمک کرد)، و از همه برای حمایتشان تشکر می کنم.
سپس با اهدای جایزه سال استاد از کانون ادبی زمین، تندیس، لوح تقدیر و هدایایی از مزرعه کاروکان به مناسبت یک عمر فعالیت مستمر و موثر در عرصه بازیگری تجلیل شد. و کارگردانی آثار سینمایی و ادبی.
آیدین نظمی با خوانندگی و نواختن پیانو قطعه ای را اجرا کرد. در بخشی دیگر از این مراسم، شرکت کنندگان در بخش مسابقه به اجرای آثاری پرداختند که با رای داوران، ترانه ماه به سوسن صدیقی و جایزه خوانندگی پاپ به رامین جوکار توسط فرمرز هاروکان اهدا شد. .
اجرای قطعه ای با شعر محمدعلی بهمنی و صدای مهدی یغمایی و نوازندگی پیانو محمدرضا چراغعلی از دیگر بخش های این مراسم بود.
لازم به ذکر است: سجاد عزیزی آرام در ابتدای بیست و هشتمین ماه دیدار خود در آستانه از محمدعلی بهمنی شاعر تازه درگذشته یاد کرد که پیش از این در برخی از جلسات کانون زمستان شرکت کرده و آثار وی را نقد می کرد. وی از حاضران خواست به احترام این هنرمند یک دقیقه سکوت کنند.
سپس از کتاب های «شب رویا» و «مرد ناصرالدین شاه» اثر علیرضا مرتضی قلی رونمایی شد.
بعداً کلیپی از صحبت های علیرضا مرتضی قلی پخش شد، او روی صحنه آمد و یکی از غزلیات خود را برای حاضران خواند.
گوهر خیراندیش، داریوش فرهنگ، تهمینه میلانی، پژمان بازغی، بهمن فرمان آرا، ابوالحسن داوودی، نصرالله مدقالچی، فرزاد موتمن، اصغر همت، شهره سلطانی، ایرج راد، سام هاروکان، کوروش تهامی، مجید قناد، مصعرفی، مصاعد، سعید. . جوزانی، بهرام دهقانی، فرزاد حسنی، شهید احمدلو، مهدی یغمایی، محمدرضا چیراگلی، حمید غلامعلی، مازیار عصری، علیرضا عیوضی، چنگیز حبیبیان، محمد متوسلانی، فرخ نعمتی، سهیلا رضوی، علی قائم مقامی، جماعتی نحصیه، فرخ نعمتی، جماعتی نحصیه. . مهدی میامی و… از مهمانانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.
