دنیس راس در فارین پالیسی نوشت: ایران قصد خود برای نابودی اسرائیل را پنهان نمی کند. استراتژی این کشور حفظ فشار مداوم بر اسرائیل و درگیر کردن این رژیم در درگیری های جاری در مرزهای خود است. اگرچه این موضوع کاملاً مشخص است، اما به نظر می رسد رویکرد فعلی اسرائیل دقیقاً بازی در زمین ایران است.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در ادامه این مقاله آمده است: آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر ایران، مدت‌هاست بر این باور بوده‌اند که اگر اسرائیلی‌ها احساس کنند دائماً تحت فشار تهدیدات نظامی هستند، این کشور را ترک خواهند کرد. آنچه برخی از آن به عنوان «حلقه آتش» در اطراف اسرائیل یاد می کنند بر این فرض استوار است.
اصلا مهم نیست آیت الله خامنه ای و سید حسن نصرالله رهبر حزب الله اشتباه می کنند یا نه. اسرائیلی ها حتی با همه اختلافاتشان نشان داده اند که برای کشورشان می جنگند و در آن می مانند. آنچه مهم است این است که ایران و حزب الله چنین اعتقادی دارند و استراتژی های نظامی خود را بر این اساس طراحی می کنند و دولت اسرائیل نیز در دام آنها افتاده است.
سید حسن نصرالله در سخنرانی دی ماه خود اعلام کرد که اسرائیلی ها ریشه در این سرزمین ندارند و اگر تحت فشار قرار بگیرند از آن می گریزند. حضرت آیت الله خامنه ای همچنین گفتند که «هجرت معکوس» پایان اسرائیل را رقم خواهد زد.
بر اساس این منطق، رهبران دو کشور معتقدند که استراتژی بلندمدت مناسب اتخاذ شده، اسرائیل را مجبور به جنگ در همه جبهه ها کرده است: در غزه، در مرز شمالی خود با لبنان، و در کرانه باختری، به ویژه با استفاده از سلاح، مواد منفجره. و پولی که ایران به همه این جبهه ها تزریق می کند البته به شرطی که پای ایران مستقیم به جنگ کشیده نشود و جمهوری اسلامی به قیمت مهم ترین نیروی نیابتی اش یعنی حزب الله تمام نشود.
اگر در مورد تمایل ایران برای اجتناب از جنگ تمام عیار تردیدی وجود داشت، پس از ترور فواد شکر، مرد شماره دو حزب الله لبنان و اسماعیل هنیه، رهبر سیاسی حماس، دیگر تردیدی وجود ندارد.
اگرچه رهبران ایران و حزب‌الله تهدیدات خود را برای مقابله به مثل در برابر حملات اسرائیل عملی نکرده‌اند، اما قصد دارند اسرائیل را تحت فشار دائمی نگه دارند و با جنگ‌های فرسایشی قدرت آن را تضعیف کنند. در واقع فرو بردن اسرائیل در باتلاقی که از نظر نظامی برایش گران تمام می شود و تل آویو را از نظر سیاسی در عرصه جهانی منزوی می کند، هدف اصلی استراتژی ایران است. همانطور که آیت‌الله خامنه‌ای در ماه مارس گفت، اسرائیل «از یک بحران رنج می‌برد» زیرا «ورود رژیم صهیونیستی به غزه برای آنها باتلاق ایجاد کرد. اگر (ارتش اسرائیل) امروز از غزه خارج شود، به معنای پذیرش شکست است. و اگر بیرون نیامد، باز هم به این معنی است که شکست خورده است».
سیاست های کنونی اسرائیل راهبرد ایران را تایید می کند. اسرائیل اکنون در حال جنگ در غزه در مرز شمالی خود و درگیری های بزرگ تری در کرانه باختری است. هر یک از این درگیری ها به تنهایی ممکن است توجیه منطقی داشته باشد، اما وقتی همه آنها همزمان اتفاق بیفتند، به معنای بازی با قوانین ایران است.
این بدان معنا نیست که اسرائیل اکنون باید وارد جنگ تمام عیار با حزب الله یا ایران شود. بلکه به این معناست که تل آویو به استراتژی جدیدی نیاز دارد.
گفتن این موضوع آسان است. چنین تغییر استراتژیک مستلزم تعدادی تصمیم دشوار اما ضروری توسط بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل و دولت بایدن است. رئیس جمهور بعدی آمریکا باید آماده باشد تا گام هایی برای منطقی کردن برخی از این میهن تجارت های دشوار بردارد.
برای اسرائیل، چنین استراتژی باید با پایان دادن به جنگ در غزه آغاز شود. دولت بایدن در تلاش است تا با دستیابی به توافقی برای آزادی گروگان ها و زمینه سازی برای آتش بس دائمی، این اقدام را تسهیل کند.
اگرچه من امیدوار هستم که تلاش‌های تحت رهبری ایالات متحده موفقیت‌آمیز باشد، اما باید یک طرح جایگزین وجود داشته باشد که بر پایان دادن به جنگ برای بازگرداندن گروگان‌ها به جای دستیابی به توافق بر سر گروگان‌ها برای پایان دادن به جنگ تمرکز کند. .
برای این منظور، نتانیاهو باید بتواند با استناد به از کار انداختن ماشین نظامی حماس، انهدام بیشتر زیرساخت های نظامی ( انبارهای مهمات، آزمایشگاه های تسلیحات، تاسیسات تولید سلاح و تونل ها) و اطمینان از توقف قاچاق برای جلوگیری از حماس. تقویت مجدد ادعاهای خود در مورد انطباق اسرائیل کند که نیروی نظامی حماس و بیشتر زیرساخت های نظامی این گروه را نابود کرده است، به رسیدن به این هدف بسیار نزدیک است.
تمرکز نتانیاهو بر رفح و محور فیلادلفیا اشتباه نیست زیرا باید به قاچاق تجهیزات و تدارکات برای حماس در زمین و زیرزمین پایان داده شود. اما پاسخ وی در مورد ادامه حضور ارتش اسرائیل در آن منطقه اشتباه است زیرا جایگزین هایی برای حضور اسرائیل وجود دارد و چنین حضوری آنچه را که او به دنبال آن است می سازد که گواه واقعی پیروزی اسرائیل است که جایگزین حماس است. حکومت در غزه نیز رد شد. بودن
کشورهای مصر، مراکش، امارات و سایر کشورها آماده هستند تا در کنار فلسطینی هایی که عضو حماس نیستند، بستری موقت برای اداره غزه ایجاد کنند و امنیت آن منطقه را تضمین کنند، اما اگر اسرائیل در غزه بماند این اتفاق نمی افتد. . دولت بایدن می‌تواند با ارائه فناوری‌های اسکن جدید به جلوگیری از قاچاق کمک کند و متعهد به تامین بودجه یک مرز زیرزمینی برای مسدود کردن تونل‌ها شود. و مقدمات حضور نیروهای اماراتی به همراه پیمانکاران امنیتی آموزش دیده و مجهز را در این راهروها فراهم کند.
اگر نتانیاهو پایان جنگ را اعلام کند، یحیی سنوار نه تنها از سوی اعراب بلکه از سوی فلسطینی ها نیز برای آزادی گروگان ها با فشار زیادی مواجه خواهد شد. در این صورت اسرائیل همچنین می تواند به شهروندان خود بگوید که به جنگ پایان می دهد و اعتبار خود را از نظر سیاسی افزایش می دهد.
اسرائیل سپس می تواند توجه خود را به مرز شمالی خود معطوف کند. سید حسن نصرالله اعلام کرده است که در صورت برقراری آتش بس در غزه، حملات به اسرائیل را متوقف خواهد کرد. حتی اگر ایران ترجیح دهد جنگ فرسایشی را در آنجا ادامه دهد، نصرالله آن را نمی خواهد زیرا حزب الله باید هزینه چنین اقدامی را با ایجاد نارضایتی در میان حامیان شیعه خود در جنوب لبنان، جایی که 100000 شهروند لبنانی مجبور به ترک خانه های خود شده اند، بپردازد. باید پرداخت کنند.
