آموس هارل در روزنامه هاآرتص نوشت: واکنش نسبتا محدود حزب الله به حملات اسرائیل می تواند نشان دهنده وضعیت دشوار سطوح بالای تصمیم گیری این سازمان باشد. اما حزب الله همچنان از قابلیت های موشکی قابل توجهی برخوردار است و انتظار نمی رود که ارتش اسرائیل بتواند در آینده نزدیک این حملات را متوقف کند. بنابراین، دستیابی به توافقی که تهدیدات شمال را از بین ببرد، به سرعت محقق نخواهد شد.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در ادامه این مطلب آمده است: بامداد چهارشنبه حزب الله برای اولین بار از زمان آغاز جنگ غزه از حدود یک سال پیش، یک موشک به مرکز اسرائیل شلیک کرد. این موشک زمین به زمین توسط سامانه پدافند هوایی زنجر داوود با موفقیت سرنگون شد. با وجود به صدا درآمدن آژیرهای هشدار در بخش‌های وسیعی از مرکز اسرائیل، انهدام این موشک هیچ آسیبی در پی نداشت. حزب الله اعلام کرده است که در واکنش به ترورها و انفجارهای پیجر هفته گذشته، موشک بالستیک «قدیر» را به سمت مقر موساد شلیک کرده است.
از بسیاری جهات، این شلیک حزب الله توپ را در زمین اسرائیل قرار می دهد. رهبران اسرائیل باید تصمیم بگیرند که آیا به طور سیستماتیک دامنه حملات و آتش به مناطق تحت کنترل حزب الله در جنوب بیروت را گسترش دهند، مناطقی که تاکنون تنها شاهد حملات هدفمند بوده اند.
ضد حملات نسبتا محدود حزب الله احتمالاً می تواند نشان دهنده میزان آسیب وارده به سیستم های فرماندهی و کنترل این سازمان باشد. اما سیاست حزب‌الله ممکن است تغییر کند و این سازمان توانایی‌های لازم را برای وارد کردن آسیب‌های قابل توجه به اسرائیل چه در شمال و چه در مرکز کشور دارد. بنابراین با وجود ضربات سنگینی که حزب الله در هفته گذشته متحمل شد، بهتر است اشتباه خوش بینی بیش از حد را مرتکب نشود. اما حتی اگر تأخیر در ارسال پاسخ نتیجه رایزنی حزب‌الله باشد، به نظر می‌رسد که این تصمیم به این دلیل گرفته شده است که حزب‌الله متوجه شده بود که حمله به مرکز اسرائیل منجر به حمله مرگبار و متمرکز اسرائیل به محله ضاحیه، مرکز شیعیان جنوب می‌شود. بیروت اتفاقاً بسیاری از پناهجویان روستاهای جنوبی به آنجا پناه برده اند.
استفاده گسترده حزب الله از تسلیحات راهبردی خود، یعنی موشک های دوربرد و میان برد که می تواند آسیب جدی به تاسیسات زیرساختی نظامی و استراتژیک در مرکز اسرائیل وارد کند، منوط به این است که ایران برای چنین اقدامی به حزب الله مجوز دهد. تهران این قابلیت را برای ایجاد بازدارندگی در برابر حمله اسرائیل به تاسیسات هسته ای خود در لبنان به کار گرفته است. تهران اکنون باید تصمیم بگیرد که آیا استفاده از آنها در مرحله کنونی و در شرایطی که به دلیل حمله ناهماهنگ حماس و اصرار حزب الله برای حمله به اسرائیل به وجود آمده موجه است یا خیر.
مقامات نظامی اسرائیل امیدوارند ادامه حملات هوایی “پتانسیل توافق” را ایجاد کند که می تواند برای دستیابی به توافق جدیدی که تهدید حزب الله را کاهش می دهد، مورد استفاده قرار گیرد. اما این به سرعت اتفاق نمی افتد و در هر صورت هدف تل آویو ادامه این حملات است.
گرگ کارلستروم، خبرنگار اکونومیست در خاورمیانه در توئیتی نوشت: پس از چندین ماه، فشار بر دولت اسرائیل افزایش یافته و نتانیاهو افزایش تنش و ریسک پذیری در لبنان را بیشتر پذیرفته است… اما اگر سید حسن نصرالله از سیاست تلافی جویانه پیروی می کند اجرای قطعنامه 1701 شورای امنیت، به نظر می رسد که این یک خیال خام بیش نیست، اما اگر اسرائیل در حال آماده شدن برای تهاجم زمینی برای ایجاد حائل در داخل لبنان باشد، چنین چیزی منطقی خواهد بود عقل سلیم به ما می گوید که احمقانه است و اگر نتانیاهو فکر کند لبنانی های ترسیده و خسته علیه حزب الله قیام خواهند کرد، این نیز یک خیال خام است.
تاکنون هیچکس برای سید حسن نصرالله راه مناسبی برای برون رفت از شرایط کنونی پیشنهاد نکرده است. ایالات متحده هنوز بیدار نشده است. اگرچه جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، در سخنان سه شنبه خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، با احساساتی درباره گروگان های اسرائیلی در غزه صحبت کرد و خواستار پایان دادن به جنگ غزه و لبنان شد، اما راه جدیدی برای برون رفت از مخمصه کنونی وجود ندارد. ارائه نشد ممکن است سر و صدای زیادی در مورد یک توافق جدید احتمالی که راه حل های غزه و لبنان را یکپارچه می کند وجود داشته باشد، اما تاکنون هیچ پیشرفت عملی حاصل نشده است. به نظر می رسد بایدن در سخنرانی سه شنبه شب خود در مجمع عمومی در تلاش برای شمارش روزهای باقی مانده به پایان دوره ریاست جمهوری خود بود. مشاوران ارشد او در ارائه راه حلی برای بحران های پیچیده و بدتر در خاورمیانه انرژی چندانی از خود نشان نمی دهند.
نتانیاهو که تا شامگاه سه‌شنبه در حال بررسی زمان و طول سفر خود برای شرکت در نشست سالانه سازمان ملل بود، می‌توانست نکاتی را از رئیس‌جمهور سالخورده آمریکا درباره ابراز همدردی با خانواده‌های گروگان‌ها و کشته‌شدگان بیاموزد. در حالی که حامیان او بار دیگر او را یک نابغه استراتژیک می نامند که درست پس از به زانو درآوردن حماس ضربه سنگینی به حزب الله وارد کرد، او علاقه چندانی به طرح موضوع گروگان ها ندارد. طبق معمول موفقیت های عملیاتی متعلق به او و شکست ها متعلق به زیردستانش است.
در میان حامیان او کسانی هستند که ایده های دیگری را مطرح می کنند: شاید حمله زمینی به جنوب لبنان و برقراری مجدد منطقه امنیتی (ظاهراً خود نتانیاهو چندان علاقه ای به این گزینه ندارد، حداقل در مورد حمله زمینی). یا شاید کنترل مجدد بخش شمالی نواز غزه و اشغال آن.
