الیزابت برو در فارین پالیسی نوشت: تنها چند ساعت از آغاز سال 2024 نگذشته بود که ایران یک کشتی جنگی به نام البرز را به دریای سرخ فرستاد. ورود آن خبر بدتری برای کشتیرانی بود، زیرا آنها قبلاً با بحران حملات حوثی ها به کشتی های تجاری دست و پنجه نرم می کردند.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در ادامه این مطلب آمده است: روزهای اول سال جدید نیز شاهد حملات جدید حوثی ها بود. مدیران این شرکت باید تصمیم بگیرند که آیا خطر عبور از دریای سرخ و کانال مهم سوئز را داشته باشند یا از مسیرهای طولانی تر و گران تر استفاده کنند – بدون اینکه بدانند ایران چه برنامه ای دارد و ایالات متحده و متحدان دریایی اش چه واکنشی نشان خواهند داد.
ورود البرز پاسخی به فعالیت های عملیات «نگهبان رفاه»، ائتلاف تحت رهبری آمریکا برای سرکوب حوثی ها بود. در شب سال نو، هلیکوپترهای نیروی دریایی ایالات متحده در ناو هواپیمابر Dwight D. Eisenhower که در حال خدمت بود، یک تماس اضطراری از Marsk Hangzhou، یک کشتی کانتینری با پرچم سنگاپور دریافت کردند که از دریای سرخ عبور می کرد. مالک آن، خط کشتیرانی دانمارکی مرسک، تصمیم گرفته بود که راه اندازی عملیات گارد رفاه، دریا را به اندازه کافی برای عبور از آن ایمن کرده است.
در واقع، نیروی دریایی آمریکا موشک های حوثی را که چند ساعت قبل به هانگزو مرسک شلیک شده بود، سرنگون کرده بود. اما حوثی ها پافشاری کردند: آنها دوباره با چهار قایق برگشتند و به کشتی کانتینری شلیک کردند و سعی کردند سوار شوند و آن را بگیرند. این بار نیروی دریایی آمریکا با غرق کردن سه قایق پاسخ داد. 10 نفر کشته شدند. مرسک بار دیگر کشتی های خود را منحرف کرد.
غول دانمارکی تنها نبود. آمارها نشان می دهد که بین 25 تا 31 دسامبر، روزانه به طور متوسط 315 کشتی از دریای سرخ عبور کرده اند. در مدت مشابه در سال 2022، این رقم روزانه 385 کشتی و در نوامبر گذشته، میانگین روزانه 386 کشتی بوده است.
کمتر از یک روز پس از غرق شدن سه قایق حوثی توسط نیروی دریایی آمریکا، کشتی جنگی البرز از خلیج عدن عبور کرد و در دریای سرخ پهلو گرفت. البرز ساخت انگلیس بهترین موجود در نیروی دریایی ایران نیست. ایران در ماه های اخیر نیروی دریایی خود را توسعه داده است. در سال 2022 گزارش شد که یک فروند قایق گشتی رزمی به نام قاسم سلیمانی به ناوگان اضافه شده است که نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران گفته است که «از شناسایی طفره می رود» و می تواند «عملیات مختلفی را در آب های دور انجام دهد».
نیروی دریایی همچنین قایق های موشکی را اضافه کرده و چندین کشتی را ارتقا داده است و همچنین «انواع سخت افزارهای نظامی توسعه یافته و ساخته شده بومی، مانند رزمناو رادارگریز پیشرفته ابومهدی المهندس و 100 کشتی تندرو» را به ناوگان خود اضافه کرده است. در 6 ژانویه، نیروی دریایی می‌گوید کشتی جنگی جدید ایران می‌تواند «در شعاع 2000 مایلی دریایی که توسط رادارها و سیستم‌های نظارتی دشمن شناسایی نشده است حرکت کند» و ساخت آن در ایران تنها 15 ماه طول کشیده است.
با وجود قدمت البرز، تهران در گذشته از آن برای اسکورت کشتی های تجاری ایرانی استفاده می کرده است. ورود البرز پر معناست و مدیران شرکت کشتیرانی باید تصمیم بگیرند که دقیقاً چه معنایی دارد. نیل رابرتز، دبیر کمیته جنگ مشترک صنعت بیمه دریایی، گفت: “ورود البرز مطمئناً یک هشدار است و به معنای تشدید بیشتر است. اما مشخص نیست که وظیفه او چیست. او تازه در آنجا مستقر شده است.” ویل البرز یک بار دیگر فقط کشتی‌های ایرانی را اسکورت کند که برای حوثی‌ها سلاح می‌آورند یا اگر نیروی دریایی آمریکا یا یکی دیگر از نیروهای غربی در دریای سرخ به حملات حوثی‌ها پاسخ دهد، مداخله خواهد کرد؟
در واقع نمی توان پیش بینی کرد که ماموریت البرز در دریای سرخ چه خواهد بود و آیا کشتی های جنگی بیشتری از ایران به آن ملحق خواهند شد، اما مدیران شرکت کشتیرانی باید این کار را انجام دهند. (ایران نیز از دیرباز یک کشتی دیده بانی در دریای سرخ دارد.)
رابرتز خاطرنشان کرد: درست قبل از اینکه ایالات متحده عملیات نگهبان رفاه را آغاز کند، مالکان کشتی به تصمیم گیری در مورد انحراف گسترده از دریای سرخ بسیار نزدیک بودند. اما ناگهان مرسک تصمیم گرفت دوباره وارد شود [دریای سرخ]اما اکنون دوباره از مسیر دریایی دیگری استفاده می کند. در هر ستاد حمل و نقل، مدیران در حال بحث در مورد تغییر مسیر هستند. آنها باید تصمیم بگیرند که آیا ما هدف قرار می گیریم؟ اما این فقط تصمیم حوثی ها نیست که کشتی شما را هدف قرار دهند. هر کسی ممکن است ضربه بخورد. این موشک ها دقت خاصی ندارند.»
این دقیقاً ماهیت این حملات است که صنعت حمل و نقل را به وحشت می اندازد.
البته، خطر افزایش حملات موشکی حوثی ها و سایر حملات نیز وجود دارد، همانطور که در مورد البرز – و احتمالاً کشتی های ایرانی بیشتر – در دریای سرخ، برای نیروی دریایی ایالات متحده و شرکای «دیده بان رفاه» آن بسیار خطرناک خواهد شد. پاسخ به حملات حوثی ها خطر جنگ در دریای سرخ در حال حاضر به نرخ های اولیه بین 0.45 تا 1 درصد رسیده است که بسیار بیشتر از بنادر خطرناکی مانند بنغازی است.
در اوایل دسامبر، نرخ‌های دریای سرخ هنوز حدود 0.07 درصد بود، به این معنی که یک کشتی با ارزش کل، مثلاً 10 میلیون دلار، اکنون باید 100000 دلار اضافی به عنوان حق بیمه خطر جنگ بپردازد.
اما مدیران کشتیرانی نه تنها در مورد ماموریت البرز و پیوستن یا عدم پیوستن سایر ناوهای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به آن در تاریکی هستند، بلکه از اهداف عملیات «نگهبان رفاه» نیز مطمئن نیستند.
رابرتز می‌پرسد: «آیا این ائتلاف «دیده‌بان رفاه» صرفاً دفاعی است؟ آیا به جلو خم می شود و [برای حمله پیشگیرانه به نیروهای حوثی تنظیم شده است]? آیا به دنبال ایجاد یک کریدور امن است؟»
وی افزود: به نظر می رسد که متحدان آمریکا هنوز بر سر یک راهبرد واحد توافق ندارند. هنگامی که صنعت کشتیرانی دید واضحی از ماهیت این اتحاد پیدا کرد، مدیران کشتیرانی می توانند تصمیم روشن تری بگیرند.
با این حال، این تصمیم همچنین به این بستگی دارد که آیا مدیران اجرایی معتقدند این اتحاد می‌تواند موثر باشد و گام‌های بعدی ایران در پاسخ به آن چه خواهد بود.
در 5 ژانویه، محمدعلی الحوثی، رئیس کمیته عالی انقلاب حوثی ها به بی بی سی گفت که هر کشوری در ائتلاف دریای سرخ، کشتی های خود را هدف قرار خواهد داد.
البته ممکن است نیات ایران بسته به روند درگیری بین اسرائیل و حماس تغییر کند. تهران ممکن است تصمیم بگیرد که صرف داشتن کشتی البرز و شاید دیگر کشتی ها در دریای سرخ برای ترساندن خطوط کشتیرانی غربی و متلاشی کردن ائتلاف «نگهبان رفاه» کافی باشد. اما نکته اینجاست که در جایی که یک ناوچه در آب های مورد مناقشه حضور دارد، خطر درگیری خطرناک وجود دارد. اگر البرز که احتمالاً تعداد بیشتری از شناورهای نیروی دریایی ایران به آن ملحق می شود، با کمک قایق های حوثی زیر آتش آمریکا قرار گیرد، نیروی دریایی آمریکا چه می کند؟ جای تعجب نیست که صنعت کشتیرانی پیش بینی می کند که کشتی ها در این ماه همچنان در معرض خطر خواهند بود.
