دانیل دی. پاتریس، تحلیلگر سیاست خارجی و ستون نویس شیکاگو تریبون، تحلیل کرد که چرا تهاجم آمریکا مانع از حمله بیشتر یمنی ها در آینده نمی شود.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»؛ در ادامه این مقاله آمده است: به گفته وزارت دفاع، از 19 نوامبر 27 حمله حوثی ها علیه کشتی های تجاری در منطقه دریای سرخ صورت گرفته است. کشتی‌های جنگی آمریکا و بریتانیا بسیاری از این پهپادها، موشک‌های کروز ضد کشتی و موشک‌های بالستیک را قبل از رسیدن به اهداف خود با موفقیت سرنگون کردند. تاکنون تلفات یا خسارات عمده گزارش نشده است.
با این حال، با وجود ایجاد یک نیروی دریایی به رهبری ایالات متحده و اولتیماتوم هفته گذشته، حوثی ها به حملات خود به خطوط کشتیرانی دریای سرخ ادامه می دهند. بر اساس گزارش ها، «ریشی سوناک» نخست وزیر انگلیس قرار است امشب جلسه کابینه درباره گزینه های احتمالی نظامی برگزار کند. پنتاگون قبلاً فهرستی از اهداف را تهیه کرده است.
اما یک سوال وجود دارد که باید بپرسیم: آیا واقعاً اقدام نظامی حوثی‌ها را از انجام حملات بیشتر در آینده باز می‌دارد؟
در واقع، همان استدلال‌های دقیق در مورد شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران در عراق و سوریه که پهپادها، موشک‌ها و موشک‌ها را به سمت پایگاه‌های ایالات متحده در این دو کشور شلیک کرده‌اند (و همچنان ادامه می‌دهند) صدق می‌کند. ایالات متحده چندین دور حملات هوایی را به عنوان تلافی انجام داده است، تا حدی برای بازگرداندن بازدارندگی. اما حدس بزنید چیست؟ حملات ادامه دارد.
ایجاد بازدارندگی در برابر بازیگران غیردولتی کار بسیار دشواری است. میزان نیروی مورد نیاز علیه اینها احتمالاً بیشتر از آن چیزی است که برای وادار کردن بازیگران دولتی به ارزیابی مجدد سیاست های خود لازم است. چرا؟ زیرا بازیگران غیردولتی به اندازه دولت ها چیزهایی برای از دست دادن دارند. حوثی ها ترکیبی از بازیگران دولتی و غیردولتی هستند: آنها بالفعل مقامات حاکم در یمن هستند، اما همچنان یک جنبش هستند تا یک دولت.
مشکل: هرچه آمریکا بیشتر از زور استفاده کند، حوثی‌ها با حملات گسترده علیه کشتی‌های جنگی یا حتی پایگاه‌های آمریکا در خلیج فارس پاسخ خواهند داد. اگر موشک حوثی بتواند به اسرائیل برسد، احتمالا می تواند به برخی از پایگاه های آمریکا نیز برسد.
این به نوبه خود باعث تلافی بیشتر ایالات متحده می شود، به خصوص اگر آمریکایی ها کشته شوند. ناگهان، ایالات متحده در حال جنگ در کشوری است که اکثر مقامات آمریکایی آن را درک نمی کنند.
ما همچنین باید تاریخ را به خاطر بسپاریم. حوثی‌ها سال‌ها (و یک دهه قبل از آن توسط دولت یمن) در برابر بمباران‌های سنگین عربستان و امارات مقاومت کرده‌اند، اما از سوی دیگر، قوی‌تر و متحدتر شده‌اند و قلمروهای بیشتری را تصرف کرده‌اند و احتمالاً محبوب‌تر شده‌اند. کمترین). در مقایسه با مقامات یمنی شناخته شده بین المللی که اساسا دست نشانده های سعودی هستند).
حملات ایالات متحده می تواند خطر افزایش محبوبیت حوثی ها را در زمانی که آنها خوب عمل نمی کنند، افزایش دهد.
جدای از همه این مسائل، مذاکرات صلح در یمن ادامه دارد. این یک فرآیند شکننده است که بر اساس آتش بسی است که از نظر فنی سال گذشته منقضی شده است.
دولت بایدن با حمله به اهداف حوثی ها، خود را می کشد و یک هدف سیاسی (حل و فصل جنگ داخلی یک دهه یمن) را با هدف دیگر (توقف حملات حوثی ها) به خطر می اندازد. و هیچ تضمینی برای دومی وجود ندارد.
