افسانه‌هایی که ایلان ماسک را ساختند

گابریل گیتهاوس در مقاله ای در فایننشال تایمز نوشت که حمایت میلیاردر فناوری از دونالد ترامپ بخشی از جهان بینی است که بر مرزهای وحشی دره سیلیکون تأکید دارد.

به گزارش سرویس بین الملل میهن تجارت، در ادامه این مقاله آمده است: در ساعات اولیه روز 6 نوامبر، همزمان با اعلام نتایج میهن تجارتات ریاست جمهوری آمریکا، ایلان ماسک تصویری از خود منتشر کرد که در حالی که یک کاسه توالت سنگین چینی به داخل دفتر بیضی کاخ سفید می رفت. منتشر شده تصویر او را بر روی فرش ابریشمی آبی نمادین با نشان ریاست جمهوری و پرده های طلایی در پس زمینه نشان می دهد. صندلی پشت میز Resolute به وضوح خالی است. زیر این پست نوشته شده بود: “بگذارید این غرق شود.” یک شوخی پدرانه، هههه، از مردی که 12 فرزند دارد و بزرگترین ذخیره پول روی کره زمین را دارد.

این تصویر در واقع بخشی ویرایش شده از ویدئویی بود که ماسک دو سال پیش، در اکتبر 2022، زمانی که توییتر را خرید و با یک لگن به دفتر مرکزی شرکت رسید، ارسال کرد. بسیاری در آن زمان گفتند که او با اخراج 80 درصد از کارمندان توییتر و بازگرداندن لشگرهای تئوری توطئه جناح راست، توییتر را غرق خواهد کرد.

نقاب مورد تمسخر و تحقیر قرار گرفت. آنها او را “کارن فضایی” نامیدند، یک دلقک با ایده های بزرگ در مورد استعمار مریخ، که 44 میلیارد دلار را برای یک پروژه اجتماعی که کاربران، ارزش و درآمد تبلیغاتی را از دست می داد هدر داده بود.

آنها اشتباه می کردند. ماسک از پول خود و پلتفرم رسانه اجتماعی خود (که اکنون X تغییر نام داده است) استفاده کرد تا به دونالد ترامپ کمک کند تا یک بازگشت سیاسی خیره کننده داشته باشد. اما وقتی ترامپ در ژانویه به کاخ سفید بازگردد، آیا ماسک قدرت واقعی پشت پرده خواهد بود؟ و اگر چنین است، او چگونه قصد استفاده از این قدرت را دارد؟

در یک سطح، پاسخ به این سوال یک عبارت ساده 3 کلمه ای است: سازمان کارآمدی دولت. ماسک، که ریاست بخش جدید را بر عهده خواهد داشت، قول داده است 2 تریلیون دلار از هزینه های دولت (کمی کمتر از یک سوم کل) را کاهش دهد. بودجه فدرال).

حتی بسیاری از منتقدان ماسک ممکن است با ادعای او موافق باشند که دولت فدرال چندپاره، متورم و ناکارآمد است. اما تقریباً هر رئیس‌جمهوری از زمان رونالد ریگان تلاش کرده است تا بوروکراسی دولت را ساده کند. سازمان کارآمدی دولت در واقع یک وزارتخانه دولتی نخواهد بود، بلکه بیشتر یک کمیته مشورتی خواهد بود. ماسک با موانع اداری و قانونی قابل توجهی روبرو خواهد شد. اما بزرگترین مانع موفقیت ممکن است حفظ شور اصلاح طلبی فعلی او باشد. کار دولتی بسیار خسته‌کننده‌تر از پرتاب موشک است، موضوعی غیرقابل توجه برای مردی که از بوروکراسی بدش می‌آید و مدت توجه کوتاهی دارد.

با این حال، اگر کسی باشد که بتواند این کار را انجام دهد، ایلان است. در سال 2017، پس از یک سری خاموشی در ایالت جنوبی استرالیا، ماسک بیرون آمد و گفت که شرکت خودروهای الکتریکی او، تسلا، می‌تواند با ساخت بزرگترین باتری لیتیوم یونی مشکل را حل کند. او قول داد که اگر ظرف 100 روز این کار انجام نشود، تسلا این کار را به صورت رایگان انجام خواهد داد. او به راحتی رکورد ضرب الاجل خود را شکست و پروژه را در 63 روز تحویل داد.

ایلان ماسک یک کارآفرین افسانه ای و وسواسی است. زندگی‌نامه‌نویس او، والتر آیزاکسون، توضیح می‌دهد که چگونه شرکت‌هایش را با شور و اشتیاق و عزم بی‌رحمانه اداره می‌کرد. او به کارکنانش ایمیل می‌زند و به آن‌ها می‌گوید که “احساس جنون‌آمیز فوریت نیروی محرکه ما است.” او اکنون متعهد شده است که از این انرژی دیوانه کننده استفاده کند تا اطمینان حاصل کند که “انقلابیون دولت در حال کوچک شدن به این دولت می پیوندند!”

در میان انبوهی از اخبار منتشر شده از زمان حمایت رسمی ماسک از ترامپ، داستان چگونگی تبدیل شدن یک کارآفرینی که زمانی از دموکرات‌ها حمایت می‌کرد و نگران تغییرات آب و هوایی بود، به حامی یک تئوری توطئه ترامپ تبدیل شد.

در تابستان 2021، جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا نشستی را برای تولیدکنندگان خودروهای الکتریکی در کاخ سفید برگزار کرد. مدیرانی از فورد و جنرال موتورز بودند، شرکت هایی که تنها درصد کمی از خودروهای الکتریکی را می فروشند. اما تسلا به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده خودروهای الکتریکی در جهان، به‌طور آشکاری در فهرست مهمانان غایب بود. ایلان نادیده گرفته شد.

به نظر می‌رسد که دلیل آن کمتر به خصومت شخصی بین دولت بایدن و مدیرعامل تسلا مربوط می‌شود، و بیشتر به حساسیت‌های اتحادیه کارگران خودروی آمریکا مربوط می‌شود که به یک رویداد کاخ سفید دعوت شده بود و تلاش ناموفق برای اسکان کارگران در کارخانه فرمونت تسلا. کالیفرنیا این کار را زیر چتر یک اتحادیه واحد انجام داده بود. ماسک از این اقدام خشمگین شد. او در سال 2022 در توییتی نوشت: «بایدن یک عروسک به شکل انسان است.

کورتیس یاروین، برنامه نویس رایانه و وبلاگ نویس، می گوید که آمریکا عملاً یک سیستم الیگارشی است که توسط توده ای نامشخص اداره می شود که او آن را «کلیسای جامع» می نامد، جایی که نخبگان لیبرال در دانشگاه و رسانه ها فعالیت های اداری دولت را کنترل می کنند. یاروین پیشنهاد می کند که راه حل این مشکل یک سزار آمریکایی – یک دیکتاتور یا پادشاه – است که افسار قدرت را در دست می گیرد و مانند یک استارتاپ ایالات متحده را اداره می کند. (معاون رئیس جمهور منتخب جی دی ونس از علاقه خود به ایده های یاروین صحبت کرده است.)

در سال 2012، یاروین پیشنهادی ارائه کرد: همه کارمندان دولت بازنشسته شوند. که به نظر می رسد ایده ای باشد که چندان تفاوتی با ایده تأسیس سازمان کارآمدی دولتی ندارد. در این مورد، یاروین می گوید امیدوار است ماسک هرگز به مریخ نرسد. او می نویسد: «الان اینجا روی زمین بسیار مفیدتر است.

ایلان ماسک در سال 1971 در آفریقای جنوبی متولد شد. او که فرزند پدری دیکتاتور بود، در مدرسه مورد آزار و اذیت وحشیانه قرار گرفت. الن کوچولو به سیاه چال ها و اژدها، بازی های رایانه ای و ویدیویی و کتاب پناه برد. او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۳ در مورد چگونگی کشف نیچه و شوپنهاور به عنوان یک نوجوان در چنگال بحران وجودی صحبت می‌کند.

اما کتابی که ماسک در سخنرانی خود مدام به آن اشاره می کند، کتاب راهنمای مسافر به کهکشان است. در این کلاسیک فرقه ای توسط داگلاس آدامز، یک ابر رایانه 7.5 میلیون سال طول می کشد تا «پاسخ نهایی به سؤال در مورد زندگی، جهان و همه چیز» را محاسبه کند، که معلوم می شود عدد 42 است. نکته این پاسخ مزخرف، ماسک است. در سال 2013 به همان مصاحبه کننده گفته شد که “بسیاری از مواقع سوال سخت تر از پاسخ است؛ و اگر بتوانید سوال را به درستی دریافت کنید، پاسخ بخش آسان آن است.” این سوال مطرح شده است که چگونه می توان دامنه و مقیاس آگاهی و دانش را گسترش داد.

جیل لپور، مورخ دانشگاه هاروارد، که خود متخصص داستان های علمی تخیلی است، می گوید که ماسک از پیام راهنمای مسافر به کهکشان سوء تفاهم اساسی دارد. او می نویسد این کتاب «نقد گزنده امپریالیسم» است و نشان می دهد که شخصیت های ثروتمند بین سیاره ای در تخیل آدامز رویاپردازان شجاعی نیستند که بشریت را از انقراض نجات می دهند، بلکه سرگردان در جستجوی خانه ای هستند که هرگز پیدا نمی شود. نمی تواند آنها را به طور کامل راضی کند.

در سال 2000، زمانی که پیتر تیل و ماسک استارت آپ های رقیب خود را با هم ادغام کردند و پی پال را تشکیل دادند، نرم افزاری را روی سیستم کامپیوتری شرکت نصب کردند. هر بار که یک مشتری جدید برای ایجاد یک حساب پی پال ثبت نام می کرد، یک بوق بلند شنیده می شد. این صدا به «شاخص سلطه بر جهان» معروف بود. دوستی‌ها و رقابت‌هایی که در آن روزهای پر سر و صدا شکل گرفت به فرقه‌ای آزاد به نام مافیای پی پال تبدیل شد، افراد قدرتمندی که هنوز در سیلیکون ولی امروز تسلط دارند.

تصورات آنها از آینده ای بین کهکشانی پر از موجودات فوق العاده قوی و فوق هوشمند و عاری از محدودیت های تحمیلی توسط دولت، از جنبشی به نام برون گرایی سرچشمه می گیرد. برون گرایی که در اواخر دهه 1980 توسط تام بل و مکس اوکانر (که بعداً نام خود را به To Morrow و Max Moore تغییر داد) در کالیفرنیا تأسیس شد، برون گرایی یک نوآوری تکنولوژیکی در مورد استروئیدها بود.

برونگراها گروه متنوعی از فیلسوفان و دانشمندان، برنامه نویسان و نویسندگان بودند. آنها در کافه ها و دانشگاه ها ملاقات کردند. ذائقه سیاسی آنها به شدت آزادیخواهانه و آنارشیستی-سرمایه داری بود. هنگامی که یک روزنامه نگار Wired در یک مهمانی Extropian در سال 1994 شرکت کرد، با مهندس نرم افزاری به نام میسترس رومانا روبرو شد که با لباس سیاه خود را به عنوان دولت نشان می داد و نماینده مالیات دهندگان دیگری را با زنجیر می کشاند.

بیایید کمی نفس بکشیم و فرض کنیم که تلاش های ماسک در دولت ترامپ به ادغام کامل انسان و ماشین و مهاجرت دسته جمعی به مریخ منجر نمی شود. نیازی به یک دانشمند موشکی نیست تا بفهمد که ماسک ممکن است از این معامله در هر صورت چیزی به دست آورد. همانطور که در صفحه اول آخرین نسخه فایننشال تایمز گزارش شده است، ارتباط نزدیک او با رئیس جمهور منتخب میلیاردها دلار بر ارزش دارایی شخصی او افزوده است.

ماسک می تواند مقررات دست و پا گیر دولتی «کافکایی» را که به گفته او سرعت کسب و کارش را کند کرده است، حذف کند. (او شکایت کرد که باید «فُک‌ها را بگیرد، هدفون بگذارد و صدای بلند پخش کند تا ببیند به خاطر دولت ناراحت می‌شوند یا خیر». نه.) اسپیس ایکس در حال حاضر قراردادهای چند میلیارد دلاری با ناسا و پنتاگون دارد. اگر در چهار سال آینده قراردادهای تجاری بیشتری با دولت فدرال کسب کند، تعجب می کند.

در مقایسه با تمام فیلم‌های علمی تخیلی عجیب، چیزهای اطمینان‌بخشی در کل این معامله وجود دارد. دونالد ترامپ که مدت هاست از مخالفان سرسخت خودروهای برقی بوده، اخیرا نظر خود را تغییر داده است. او در یک رالی در آتلانتا در ماه آگوست گفت: “من طرفدار خودروهای الکتریکی هستم.”

خوب، اگر 200 میلیون دلار برای کمپین یک نامزد خرج کنید، انتظار بازگشت سرمایه خود را دارید. از زمان میهن تجارتات، ماسک در مارالاگو بست نشسته است و پسر چهار ساله‌اش X را برای عکس با خانواده ترامپ بر روی شانه‌های خود گذاشته است. خوشحالم که اولین دوست (ترامپ) هستم! او توییت کرد.

ببینیم چی میشه دو مرد با منیت های بزرگ اما جهان بینی های واقعاً متفاوت در یک دفتر بیضی شکل به اشتراک می گذارند؟ من شخصاً کمتر از 50 تا 50 شانس می بینم که ترامپ و ماسک در 100 روز اول دولت به دوستی خود ادامه دهند.