بشار اسد، رئیس جمهور مخلوع سوریه، بیانیه ای درباره خروج خود از سوریه صادر کرد.
بر اساس گزارش میهن تجارت، وی نوشت: با گسترش تروریسم در سوریه و ورود آن به دمشق در شامگاه شنبه 7 دسامبر 2024، سوالاتی در مورد سرنوشت و محل اقامت رئیس جمهور مطرح شد، در حالی که سیل سردرگمی ها و داستان های دور از واقعیت به وجود آمد. مطرح شد که منجر به معرفی تروریسم شد. بین الملل به عنوان یک انقلاب آزادیبخش در سوریه کمک می کرد.
در یک برهه حساس تاریخی از زندگی ملت که باید حقیقت را بیان کرد، نکته ای وجود دارد که نیاز به توضیح دارد و باید با بیانی کوتاه بیان شود.
این شرایط و قطع کامل ارتباطات به دلایل امنیتی مانع از بیان آن در زمان مقتضی شده است و یادداشت های مختصر آن نمی تواند جایگزین شرح کامل کلیه رویدادهای بعدی شود که در زمان مناسب به تفصیل بیان خواهد شد.
اولاً آنطور که شایعه شده بود کشور را ترک نکردم، بلکه تا صبح روز یکشنبه 8 دسامبر 2024 در دمشق ماندم و به مسئولیت خود رسیدم.
با گسترش تروریسم در دمشق، با هماهنگی متحدان روسی خود به لاذقیه منتقل شدم تا از آنجا بر عملیات نظامی نظارت کنم. صبح پس از رسیدن به پایگاه حمیمیم، مشخص شد که نیروها در تمام جبهه ها عقب نشینی کرده و آخرین مواضع ارتش سقوط کرده است. وضعیت میدانی در آن منطقه بدتر شده بود و حملات به پایگاه نظامی روسیه با هواپیماهای بدون سرنشین تشدید شده بود.
در پی عدم امکان خروج از پایگاه به هر جهت، مسکو از فرماندهی پایگاه خواست تا در شامگاه یکشنبه 8 دسامبر، یعنی یک روز پس از سقوط دمشق، اقدامات لازم را برای تخلیه فوری به طرف روسیه انجام دهد. آخرین مواضع نظامی
در جریان این رویدادها، نه من و نه هیچ فرد یا گروهی موضوع پناهندگی یا استعفا را مطرح نکردیم و تنها گزینه پیش رو ادامه مبارزه برای دفاع در برابر حملات تروریستی بود.
در این زمینه تاکید می کنم که از روز اول جنگ هرگز نپذیرفتم که نجات کشورم را فدای نجات شخصی خود کنم یا با مردمم با پیشنهادات و وسوسه های مختلف چانه زنی کنم، همان کسی هستم که در کنارش ایستادم. افسران و سربازان ارتش من در خط مقدم. چندین متر دورتر از تروریست ها در داغ ترین و خطرناک ترین مراکز درگیری و من همان فردی هستم که در سخت ترین سال های جنگ کشورم را ترک نکردم و در کنار خانواده و مردمش ماندگار شد تا با تروریسم مقابله کند. بمباران و خطر حمله تروریست ها به پایتخت بیش از یک بار در طول چهارده سال جنگ؛ و همان کسی که مقاومت در فلسطین و لبنان را رها نکرد و به متحدانش که در کنار او ایستادند خیانت نکرد، نمی تواند همان کسی باشد که مردم خود را که متعلق به او هستند رها کرده یا به آنها و ارتشش خیانت می کند.
من هرگز فردی نبوده‌ام که به دنبال موقعیت‌های شخصی باشم، اما خود را صاحب یک پروژه ملی می‌دانستم که حمایت آن را از افرادی که به آن اعتقاد داشتند، دریافت کردم. من اراده آن مردم و توانایی آنها برای محافظت از کشورشان و دفاع از نهادها و میهن تجارت های آن را تا آخرین لحظه حمل کردم. با افتادن کشور به دست تروریسم و از دست دادن توانایی ارائه هر چیزی، موقعیت خالی و بی معنی می شود و ماندن در آن مسئولیت معنایی ندارد. این به هیچ وجه به معنای کنار گذاشتن تعلق ملی واقعی به سوریه و مردم آن نیست، تعلق ثابتی که با شرایط یا شرایط تغییر نمی کند، تعلقی سرشار از امید به آزادی و استقلال سوریه.
