از بازیگر پرکار هالیوود که دیپلمات فعال آمریکا در امور ایران شد، چه می‌دانیم؟

جان کانتریمن پیش از ورود حرفه ای به عرصه دیپلماسی آمریکا با ستارگانی چون شرلی تمپل، تایرون پاور و باربارا استانویک در چندین فیلم همبازی بود.

“جان کانتریمن” بازیگر جوان و پرکار هالیوود در دهه های 1930 و 1940 در چندین فیلم خاطره انگیز با نام هنری “جانی راسل” ایفای نقش کرد و سال ها بعد به دیپلمات مجرب ایالات متحده آمریکا در مناطقی مانند شمال تبدیل شد. آفریقا و خاورمیانه.

او در 14 دسامبر (24 دسامبر 1403) در سن 91 سالگی بر اثر ذات الریه در بیمارستانی در لیزبورگ، ویرجینیا، ایالات متحده آمریکا درگذشت.

در ادامه به گوشه هایی از زندگی هنری و سیاسی وی به ویژه در دوران حساس خاورمیانه می پردازیم.

کانتریمن در دوران کودکی خود در هالیوود چنان درخشید که در مدت کوتاهی توانست همبازی دوران کودکی خود شرلی تمپل را از کانون توجهات دور کند و از شهرت او پیشی بگیرد.

کانتریمن 7 ساله بی گناه در سال 1940 در فیلم فانتزی «پرنده آبی» نقش برادر کوچکتر شخصیت شرلی تمپل را در جستجوی خوشبختی بازی کرد و تماشاگران را مجذوب خود کرد.

این فیلم در واقع پاسخ استودیو «فاکس قرن بیستم» به فیلم پرفروش «جادوگر شهر اوز» محصول کمپانی «مترو گلدوین مایر» بود که یک سال قبل اکران شد.

هالیوود ریپورترز در آن زمان گزارش داد که مادر شرلی تمپل به قدری ناراحت بود که از استودیو خواست تا بازیگر دیگری را جایگزین هموطن جوان کند زیرا دخترش زمان زیادی را با او می گذراند.

جان کانتریمن (پسر مقابل) با شرلی تمپل در پرنده آبی

استعدادیابی در سینما

کانتریمن در پنج سالگی برای فیلم «همیشه خداحافظ» (محصول سال 1938) از بین 489 فیلم دیگر تست بازیگری داد تا نقش پسری را بازی کند که شخصیت باربارا استانویک پس از مرگ نامزدش به فرزندخواندگی می دهد.

آقای کانتریمن با نام هنری «جانی راسل» در بیش از ده فیلم دیگر از جمله نقش پسر «جسی جیمز» در فیلمی به همین نام در سال 1939 ظاهر شد.

او در اوایل دهه 1940 تا حد زیادی از هالیوود فاصله گرفت و بعداً در مصاحبه ای گفت که او و والدینش توافق کردند که بهتر است کودکی عادی تری داشته باشد.

آقای کانتریمن پس از دریافت مدرک لیسانس زبان انگلیسی از دانشگاه فوردهام در سال 1954، بورسیه تحصیلی فولبرایت در دانشگاه برلین دریافت کرد و این آغازی بود برای آشنایی او با فرهنگ اروپایی و روابط بین الملل.

پس از فارغ التحصیلی از فوردهام، سه سال را به عنوان خلبان در نیروی هوایی گذراند و سپس در سال 1961 همزمان با تحصیل در آزمون استخدامی وزارت امور خارجه آمریکا، مدرک کارشناسی ارشد زبان انگلیسی را نیز در دانشگاه میامی دریافت کرد.

ورود حرفه ای به عرصه دیپلماسی در دوران پرتلاطم خاورمیانه

آقای کانتریمن در اوایل دهه 1960، بیش از یک دهه قبل از ورود شرلی تمپل به عرصه دیپلماسی، از دنیای سینما به وزارت امور خارجه رفت. هنگامی که شرلی تمپل بلک به طور ناگهانی در سال 1974 به عنوان سفیر ایالات متحده در غنا منصوب شد، توجه گسترده ای را به خود جلب کرد و خاطرات خوبی از دوران طلایی هالیوود زنده کرد.

در عوض، آقای کانتریمن به تدریج به عنوان یک کارمند حرفه ای در رتبه های بالاتری قرار گرفت و به عنوان یک دیپلمات ماهر که قادر به انجام وظایف دشوار بود، شهرت پیدا کرد.

اولین ماموریت دیپلماتیک آقای کانتریمن در استانبول بود که از سال 1963 تا 1965 در آنجا خدمت کرد.

سپس در بیروت به تحصیل زبان عربی پرداخت و از سال 1968 تا 1971 در کنسولگری ایالات متحده در ظهران، عربستان سعودی، جایی که دفتر مرکزی شرکت نفت آرامکو قرار دارد، خدمت کرد. پس از جنگ اعراب و اسرائیل در سال 1967، او در تلاش های حساس دیپلماتیک ایالات متحده برای حمایت از ارتش سعودی و حفظ نفوذ ایالات متحده در اسرائیل شرکت داشت.

زمانی که به عنوان رئیس امور اقتصادی سفارت ایالات متحده در لیبی خدمت می کرد، خصومت فزاینده معمر قذافی با ایالات متحده را مشاهده کرد تا اینکه در سال 1973 با تشدید تنش ها بین ایالات متحده و دولت قذافی، لیبی را ترک کرد.

در اواسط دهه 1970، کانتریمن به عنوان نفر دوم در گابن خدمت کرد و همراه با شرلی تمپل، جامعه دیپلماتیک ایالات متحده در آفریقا را تشکیل داد.

آقای کانتریمن تا سال 1975 در گابن بود و سپس برای ایفای نقش هایی از جمله مدیر امور شبه جزیره عربستان در وزارت امور خارجه به واشنگتن بازگشت.

در همان زمان، به عنوان بخشی از آموزش ضمن خدمت، در کالج جنگ ارتش آمریکا در کارلایل، پنسیلوانیا حضور یافت و مقاله تحقیقاتی خود را با عنوان «ایران از منظر امارات خلیج فارس» در اردیبهشت 1355 منتشر کرد.

نقش در انقلاب اسلامی و جنگ ایران و عراق

پس از انقلاب اسلامی ایران در سال 1979، آقای کانتریمن به هدایت سیاست های به سرعت در حال تغییر واشنگتن کمک کرد و در عین حال رابطه واشنگتن با متحدان نگران عرب را حفظ کرد.

کانتریمن تیم مدیریت بحران وزارت امور خارجه را در جریان بحران گروگان گیری 444 روزه ای که با اشغال سفارت آمریکا در تهران آغاز شد، رهبری کرد.

او بیشتر وقت خود را صرف رسیدگی به بحران گروگان‌گیری ایران با اطلاع رسانی به سعودی‌ها و کشورهای خلیج فارس و کار بر روی طرح‌های سیاست خارجی با سایر دولت‌ها و سازمان ملل کرد.

آقای کانتریمن در سال 1981 به عنوان سفیر در عمان منصوب شد و نقش کلیدی در مذاکرات توافقنامه دسترسی نظامی بین ایالات متحده و عمان ایفا کرد.

کانتریمن در زمان خدمت به عنوان سفیر در عمان شاهد آغاز جنگ ایران و عراق بود. اگرچه سفرای ایران و عراق هر دو در عمان مستقر بودند، اما وی تنها با سفیر عراق روابط صمیمانه داشت و با پیروی از سیاست آمریکا از هرگونه تماس با سفیر ایران پرهیز کرد.

او در سال 1987، دو سال پس از ترک پست عمان، از خدمات خارجی بازنشسته شد.

او پس از بازنشستگی از وزارت امور خارجه، مدیر اجرایی دفتر غیردولتی مأموریت صلح و همکاری خاورمیانه بود که سمینارهایی را در مورد تلاش های صلح در منطقه برگزار می کرد.

منبع: یورونیوز