ارسلان کامکار که در این کنسرت رهبری ارکستر را بر عهده داشت، دلیل عدم حضور سایر اعضای ثابت گروه را ترکیب متفاوت ارکستر عنوان کرد و گفت: ارکستر کامکارها در این اجرا با مجلسی ظاهر شد. ارکستری متشکل از سازهای زهی، بادی، سازهای کوبه ای و ایرانی، دیگر در اجرا حضور نداشتند.
به گزارش ایران، این آهنگساز درباره محبوبیت گروه موسیقی کامکارها در نزد مخاطبان گفت: کامکارها سعی کرده اند آثاری را اجرا کنند که مورد پسند مردم قرار گرفته و خواسته های گروه را در آن تعریف کنند، البته این خواسته ها یا آثاری که ما تولید و اجرا از خواسته مردم دور نیستیم و هرگز نخواستیم از مردم فاصله بگیریم و در کنارشان هستیم زیرا مردم تنها حامی ما هستند.
وی در ادامه سخنان خود گفت: به جز کامکارها گروه های موسیقی دیگری نیز در کشورمان فعال هستند که به همین دلیل در بین مردم شناخته شده اند، گروه های موسیقی آذربایجان، خراسان و کردستان تا گروه های موسیقی خوب از جنوب. ایران و این جای خوشحالی است که موسیقی نواحی ایران در کشور رواج دارد و از حمایت مردم برخوردار است.
این نوازنده درباره حضور نسل جدید کامکارها در این گروه موسیقی گفت: این موضوع همیشه در ذهن من بوده و هدف اعضای کامکارها این است که فرزندانشان که مثل ما وارث موسیقی پدرمان هستند این راه را ادامه دهند و موسیقی را حفظ کن گروه کامکارها از زمان کرونا روی صحنه نرفتند و بیشتر تمرکزمان روی آموزش و تولید کار بود و از صحنه فاصله گرفتیم اما روحیه جدیدی در این گروه دمیده شد. در تلاش هستند از نسل جدید کامکارها در اجراهایمان استفاده کنیم.
اگرچه در کنسرتی که برگزار شد آرزوهایم آنطور که انتظار داشتم پیش نرفت اما همچنان از نتیجه راضی هستم و قول می دهم در آینده ای نزدیک این رویداد با همراهی همه اعضا و گروه بزرگ موسیقی کامکارها برگزار شود. با تمام اعضای قدیمی و جدید او باید خودش روی صحنه حاضر شود.»
ارسلان کامکار درباره حضور خود به عنوان رهبر ارکستر در این کنسرت گفت: از نظر من رهبر ارکستر جزئی از ارکستر است و هیچ تفاوتی با دیگر اعضای ارکستر ندارد و در این کنسرت به دلیل بزرگ بودن ارکستر بیشتر هماهنگی لازم بود و من ترجیح دادم آن را انجام دهم.”
وی در پایان سخنان خود تصریح کرد: هدف من این است که با کمک نسل جدید نوازندگان و همچنین نوازندگان جوان به غیر از اعضای این گروه و با تنظیمی متفاوت به این شکل از موسیقی در آینده ادامه دهم. ”
ما به فکر مردم نبودیم
اردشیر کامکار نوازنده کمانچه و یکی از اعضای اصلی گروه کامکارها درباره حضور مجدد این گروه پرطرفدار گفت: دلیل بازگشت کامکارها اصرار برخی دوستان برای از سرگیری فعالیت این گروه بود سرانجام ارسلان پایه گذار این رویداد شد و خوشحالیم که توانستیم لحظات خوشی را برای مردم عزیز کشورمان رقم بزنیم.
البته همه اعضای گروه با ما نبودند. به عنوان مثال بیژن به دلیل مصدومیت از ناحیه دست و عدم حضور در تهران نتوانست در این برنامه حضور داشته باشد. نکته دیگر تنظیم ارکستر بود و در این کنسرت قطعاتی برای یک ارکستر بزرگ تنظیم شد و به دلیل زمان محدودی که داشتیم، ارسلان از آثاری که با ارکستر منجین کار کرده بود در این اجرا استفاده کرد.
وی درباره علاقه مردم به گروه کامکارها و استقبال از حضور مجدد این گروه بر روی صحنه گفت: اگر امروز گروه کامکارها همچنان فعال و کار می کند به لطف مردم است، معتقدم اگر کسانی که از ما حمایت می کنند اهل موسیقی نباشند. ما نمی توانیم به فعالیت خود ادامه دهیم و این حمایت مردمی است که ما را پویا و به روز نگه داشته است.»
این نوازنده درباره ویژگی های موسیقایی گروه کامکاراها در جذب مخاطب گفت: ما سعی کردیم صادق باشیم و خودنمایی نکنیم و ملودی های بکر را در آثارمان اجرا کنیم، نکته دیگر این است که هر کاری که تا به حال انجام داده ایم برای عشق بوده است. در واقع هر وقت چیزی دل ما را به حرکت در می آورد، احساس می کنیم مردم هم به آن علاقه دارند و خوشبختانه در این سال ها بازخورد بسیار خوبی از مردم دریافت کرده ایم و کنسرت هایی که در این سال ها برگزار کرده ایم، بوده است. استقبال خوبی از سوی تماشاگران شد.”
نوازندگان با عشق کار می کنند
اردشیر کامکار درباره تغییر ذائقه موسیقایی جامعه و تاثیر برگزاری اجراها در قالب موسیقی محلی گفت: ما موسیقی را با چنگ و دندان حفظ کرده ایم. البته قصد شکایت ندارم. شاید در این سال ها خیلی ها می خواستند موسیقی در کل از بین برود اما هنرمندان دست از کار نکشیدند و پای فرهنگ و هنر کشورمان ایستادند.
در صورتی که موسیقی بیشترین تأثیر را بر موجودات می گذارد و به عواطف انسانی مربوط می شود.
وی در ادامه افزود: شرایط اقتصادی و اجتماعی به گونه ای شده است که ما نوازندگان نمی توانیم کارمان را آنطور که هدفمان است انجام دهیم و برای بهتر شدن به شرایط مساعدتری نیاز داریم و جالب اینکه وقتی گشایشی پیدا می شود و کاری انجام می شود هزاران مدعیان پیدا می شوند و این مشکل کار را برای ما نوازندگان سخت می کند.
در مثالی دیگر، ممکن است مخاطب هنگام اجرا روی صحنه با خود فکر کند که این نوازندگانی که کنسرت برگزار می کنند خوشحال هستند، اما نمی دانند برای حضور در صحنه چه مشکلاتی را پشت سر گذاشتیم و با چه استرسی مواجه شدیم. گاهی اوقات ما حتی نمی دانیم چگونه مردم را خوشحال کنیم! بار دیگر تاکید می کنم که اگرچه موسیقی امرار معاش ماست، اما هدف ما از بودن، کسب درآمد نیست.
این نوازنده کم کاری گروه کامکارها را ناشی از شرایط اجتماعی و مالی دانست و گفت: برگزاری کنسرت کمی سخت شده است و شرایط سنی نیز در این زمینه خالی از لطف نیست و کمی ما را وادار کرده است. در این کنسرت جای خالی پشنگ، بیژن و هوشنگ زیاد بود، اما همان طور که اشاره کردم، اجرای ارکستر و تنظیم های مختلف باعث شد که از حضور همه اعضا بی بهره باشیم.
اردشیر کامکار درباره حفظ موسیقی اصیل ایرانی گفت: خوشبختانه نوازندگان فعال هستند و با عشق کار می کنند اما جالب است که هر وقت در این دنیا اتفاق بدی می افتد اولین چیزی که می زنند موسیقی است.
از بلایای طبیعی گرفته تا رویدادهای اجتماعی. مرحوم پدرم در آخرین لحظات زندگی، برادران و خواهرانم را صدا زد و آنها را دور خود جمع کرد و گفت: «احساس می‌کنم امشب آخرین شبی است که در میان شما هستم؛ لطفا تا صبح ساز بزنید و ما هم رعایت کردیم. این درخواست پدر را داشت و تا صبح برای عشقش می نواخت، اما خیلی از دوستان نظر دیگری داشتند و فکر می کردند که ما از این بابت خوشحالیم چنین مانند غم، اندوه، کار و غیره.»
وی در ادامه افزود: خوشبختانه گروه های موسیقی و هنرمندان پیشکسوت فعال هستند و آموزش می دهند و کنسرت برگزار می کنند. این موضوع در مورد سایر گروه ها نیز صدق می کند و با وجود خوب و توانمند بودن، حامی مالی ندارند و ممکن است نتوانند آثار خود را از نظر مالی به مردم معرفی کنند، بنابراین رسانه ملی باید در این زمینه گام بردارد و موسیقی را ارتقا دهد. اقوام ایران به طور گسترده تر. به مردم معرفی کنید. اما متاسفانه هیچ اتفاقی نمی افتد و فعلا ناشناس می مانند.
برش دادن
کنسرت گروه کامکارها با حضور 40 نوازنده و با عنوان “آتش زنده” به همت فیدیبو برگزار شد. مریم ابراهیم پور، شاهرخ هدایتی، هامون هاشمی، میلاد مهرآوا، کیوان جعفر و آرش دوگوهری خوانندگان این کنسرت بودند.
«ملک»، «آفتاب میشد»، «کتانه»، «کاروان»، «شیرین گیان»، «رنگ اصفهان»، «میان تاریکی»، «یاران»، «منظومه» و «خوشه هورامان» از جمله قطعاتی بودند که گنجانده شده در این کنسرت به زبان های کردی و فارسی اجرا شد. در توضیح محتوای این کنسرت آمده بود: «آیگری زیندو» در زبان کردی به معنای «آتش زنده» است. آتشی که نه تنها نور و گرما می بخشد، بلکه نماد زندگی، امید و تداوم است.
این نام کاملاً نشان دهنده روح این کنسرت و موسیقی هنرمندان است. گروه کامکارها نیز پیش از این آلبومی به نام «آش زنده» منتشر کرده بود. اثری ساخته شده به یاد استاد علیمردان، نوازنده و خواننده برجسته کُرد؛ استاد علیمردان در جایی گفته بود: من موسیقی خود را خلق کردم که آیندگان آن را زیبا خواهند دید.
موسیقی او هنوز مانند آتشی زنده است، روشن و گرمابخش و الهام بخش نسل های بعدی. این کنسرت دل و جان مخاطب را به سفری در کوه و دشت کردستان خواهد برد. «آتش زنده» تلاشی است که چون شعله ای در دل موسیقی می سوزد و خاموش می شود. »
