بی بی سی: اسناد تازه منتشر شده از MI5، سرویس اطلاعات داخلی بریتانیا، نشان می دهد که ملکه الیزابت دوم به مدت نزدیک به یک دهه به طور رسمی از اعتراف یکی از درباریان ارشدش به جاسوسی برای اتحاد جماهیر شوروی مطلع نشده بود.
مورخ هنر آنتونی بلانت چندین دهه متصدی مجموعه نقاشی سلطنتی بوده و بر مجموعه هنری رسمی خانواده سلطنتی نظارت دارد. او در سال 1964 اعتراف کرد که از دهه 1930 جاسوس شوروی بوده است.
اسنادی که اخیراً از طبقه بندی MI5 خارج شده است نشان می دهد که بلانت به آژانس اعتراف کرده است که در طول جنگ جهانی دوم برای روس ها جاسوسی کرده است، اما ملکه انگلیس نه سال بعد رسماً متوجه این موضوع شد.
بر اساس این اسناد محرمانه که اکنون در آرشیو ملی منتشر شده است، هنگامی که ملکه به طور رسمی از ماجرا مطلع شد، خونسردی معمول خود را حفظ کرد و “با آرامش کامل و بدون تعجب” آن را پذیرفت.
تصمیم به اطلاع رسمی ملکه در شرایطی اتخاذ شد که پس از مرگ بلانت بر اثر سرطان، نگرانی دولت بریتانیا در مورد آشکار شدن اجتناب ناپذیر حقیقت درباره وی افزایش یافت. روزنامه‌نگاران قبلاً در حال بررسی این ماجرا بودند و پس از مرگ بلانت، محدودیت‌های افترا دیگر مانع از انتشار یافته‌هایشان نشد.
تردیدها در مورد بلانت برای اولین بار در سال 1951 مطرح شد. در آن سال، گای برگس و دونالد مک لین، دو تن از همکاران جاسوس او، به اتحاد جماهیر شوروی فرار کردند.
بلانت از دهه 1930، از زمان دوستی نزدیکش با برگس در دانشگاه کمبریج، بخشی از به اصطلاح “کمبریج پنج” یا حلقه جاسوسی کمبریج بوده است.
بلانت در طول جنگ جهانی دوم برای سرویس اطلاعات خانگی بریتانیا کار می کرد. پس از سال 1951، 11 بار توسط سازمان امنیت بازجویی شد، اما همیشه اتهام جاسوسی را انکار کرد.
سرانجام، مایکل استریت آمریکایی به FBI گفت که بلانت شخصاً او را به عنوان جاسوس برای روس ها استخدام کرده است.
بازجوی MI5، آرتور مارتین، آنتونی بلانت را در آوریل 1964 بازجویی کرد و به او قول مصونیت از پیگرد قانونی داد.
اعترافات کامل او ابتدا در پرونده هایی که اکنون از طبقه بندی خارج شده اند ثبت شد. وی علاوه بر اذعان به فعالیت های خود در طول جنگ، همچنین اعتراف کرد که پس از جنگ با سرویس اطلاعاتی شوروی در ارتباط بوده است.
بلانت گفت که قبل از فرار برگس و مک لین با یک روسی به نام پیتر ملاقات کرده است، اما دقیقاً به خاطر نمی آورد که چرا. او گفت که “پیتر” از او خواسته است که فرار کند، اما او این پیشنهاد را رد کرده است.
بازجو گفت بلانت هنگام صحبت کردن «ناراحتی» می‌کرد و پس از هر سؤال «مدت‌های طولانی مکث می‌کرد»، «انگار در حال تقلا با نحوه پاسخ دادن بود».
با وجود موقعیت برجسته بلانت، تنها چند نفر خارج از MiFi از این اعتراف آگاه بودند. وزیر کشور و ارشدترین مقام اداری وی مطلع شدند.
فقط به منشی خصوصی ملکه گفته شد که بلانت متهم شده است و MiFi قصد دارد از او بازجویی کند.
تصمیم گرفته شد که در صورت تشدید بیماری بلانت، ملکه به طور رسمی در جریان قرار گیرد، زیرا ممکن است منجر به پوشش خبری گذشته وی شود.
در مارس 1973، یادداشت دیگری در پرونده ثبت شد که نشان می داد منشی خصوصی ملکه در مورد پرونده بلانت با او صحبت کرده است. در یادداشت آمده است: «او همه چیز را با خونسردی و بدون تعجب پذیرفت. او به یاد می آورد که بلانت مدت ها قبل و بعد از پرونده برگس-مک لین تحت مظنون بوده است.
میراندا کارتر، زندگی‌نامه‌نویس بلانت، می‌گوید که حدس او این است که ملکه الیزابت دوم پس از سال 1965 به طور غیررسمی از این ماجرا مطلع شد.
او معتقد است که مقامات قصد داشتند “ظاهر قابل قبولی برای انکار” دانش ملکه در مورد این موضوع ایجاد کنند. از نظر کارتر، این واقعیت که ملکه این خبر را “باحال و بدون تعجب” پذیرفت نشان می دهد که او باید قبلاً از این موضوع مطلع شده باشد.
تاریخچه بلانت سرانجام در بیانیه ای توسط مارگارت تاچر، نخست وزیر وقت، در سال 1979 در مجلس عوام فاش شد. بلانت در سال 1983 در سن 75 سالگی در حالی که مقام شوالیه رسمی خود را از دست داده بود درگذشت.
سایر اسناد منتشر شده نشان می دهد:
برخلاف نهادهای دولتی، MiFi مشمول قانون آزادی اطلاعات نیست. این سازمان اسناد خود را به میهن تجارت خود منتشر می‌کند و برخی از فایل‌ها تا حدی ویرایش شده‌اند.
برخی از اسناد منتشر شده در نمایشگاهی در آرشیو ملی به نمایش گذاشته شده است.
کن مک کالوم، مدیر عامل MiFive، گفت: “در حالی که بسیاری از فعالیت های ما باید محرمانه بماند، این نمایشگاه تعهد مداوم ما را به شفافیت در هر کجا که ممکن است نشان می دهد.”
