با وارونگی خانواده ها و افزایش استقلال نسل جوان در عصر مدرن امروز ، پدیده ای به نام “سندرم لانه خالی” به طور فزاینده ای پر زرق و برق است. این اصطلاح که توسط روانشناسان در دهه 1980 معرفی شده است ، به احساس غم ، تنهایی و از دست دادن هویت در والدینی که فرزندان آنها از خانه خارج شده اند ، اشاره دارد.
مطالعات روانشناختی نشان می دهد که این سندرم می تواند تأثیر عمیقی بر سلامت روان والدین بویژه مادران داشته باشد. محققان در دانشگاه هاروارد دریافتند که حدود 5 درصد از مادران پس از ترک آخرین فرزند ، افسردگی متوسط و شدید دارند.
با گسترش ارتباطات مجازی و تغییر سبک زندگی ، ماهیت این سندرم نیز دچار تغییراتی شده است. برخی از روانشناسان معتقدند که فن آوری های جدید ارتباطی می توانند نقش تسکین دهنده و تشدید کننده سندرم را بازی کنند. از یک طرف ، امکان برقراری ارتباط مداوم با کودکان از طریق تماس بصری می تواند احساس پریشانی را کاهش دهد و از طرف دیگر مشاهده مداوم زندگی مستقل کودکان در رسانه های اجتماعی می تواند احساس تنهایی را تشدید کند.
نکته این است که این سندرم فقط یک مشکل روانشناختی ساده نیست بلکه یک پدیده پیچیده است که دارای ابعاد اجتماعی ، فرهنگی و حتی اقتصادی است. در جوامع مختلف ، بسته به ارزش های فرهنگی و ساختار خانواده ، شدت و نحوه این سندرم متفاوت است.
عوامل خالی سندرم خالی در عصر دیجیتال و راه حل های جدید برای محاسبه
Zohreh Sadat Kazemi ، روانشناس و مشاور آموزشیوی در مصاحبه ای با گزارشگر IMNA در مورد عوامل مؤثر در ایجاد سندرم ، گفت: یكی از مهمترین عوامل در سندرم امروزی ، وابستگی بیش از حد عاطفی است كه در سالهای اخیر به دلیل تک رنگ و فرزندپروری افزایش یافته است.
وی ادامه داد: مسئله دیگری که امروز می بینیم عدم آمادگی والدین برای ورود به این مرحله است. متأسفانه بسیاری از والدین تمام هویت خود را در این نقش دارند چرب آنها تعریف می کنند و با عزیمت فرزندان ، در یک بحران هویت قرار دارند.
این روانشناس روشهای جلوگیری از سندرم را توضیح داد: والدین باید سالها قبل از ترک فرزندان خود برنامه های لازم را تهیه کنند. پیدا کردن سرگرمی های جدید ، تقویت روابط زناشویی و ایجاد یک شبکه اجتماعی مستقل می تواند به کاهش علائم این سندرم کمک کند.
وی خاطرنشان کرد: استفاده هوشمندانه از فن آوری های ارتباطی نیز بسیار مهم است. والدین باید یاد بگیرند که چگونه از این ابزارها برای حفظ ارتباط سالم با کودکان استفاده کنند ، بدون اینکه به وابستگی بیشتری بپردازند.
سندرم لانه خالی ؛ چالشی که نیاز به توجه جامعه دارد
کاظمی بر نقش جامعه در حمایت از والدین لانه خالی تأکید کرد: سندرم لانه خالی یک پدیده روانی ساده نیست و نیاز به حمایت جامع از جامعه دارد. والدینی که با این چالش روبرو هستند ، نیاز به درک عمیق و حمایت اجتماعی دارند.
وی گفت: “جامعه باید از طریق ایجاد گروه های حمایتی و برنامه های اجتماعی مناسب به این والدین کمک کند.” برگزاری کارگاه ها و جلسات مشاوره گروهی می تواند در این زمینه بسیار مؤثر باشد.
5 ٪ والدین پس از ترک خانه های خود افسردگی را تجربه می کنند
طبق مطالعات ، حدود 5 ٪ والدین پس از ترک خانه های خود افسردگی را تجربه می کنند. آمار در مادران به 5 ٪ می رسد که نشان دهنده اهمیت توجه ویژه به این گروه است.
وی گفت: مطالعات نشان می دهد که حدود 5 ٪ والدین لانه در دو سال اول با مشکلات جدی روانی دست و پنجه نرم می کنند. این آمار در جوامع سنتی تر که وابستگی عاطفی بیشتری به کودکان وجود دارد ، بیشتر است.
راه حل های اجتماعی برای حمایت از والدین خالی خالی
کاظمی گفت: “جامعه می تواند با ایجاد مراکز اجتماعی برای والدین لانه خالی ، سازماندهی برنامه های تفریحی و آموزشی و تشکیل گروه های همکار ، به این والدین کمک کند ، و همچنین رسانه ها نقش مهمی در شکستن و شکستن تابوها دارند.
وی گفت: یکی از مهمترین اقدامات جامعه ایجاد فرصت های شغلی و داوطلبانه برای این والدین است. شرکت در فعالیت های اجتماعی می تواند به آنها کمک کند تا احساس سودمندی و هدفمندی خود را حفظ کنند.
روانشناس گفت: خانواده و دوستان گسترده نقش مهمی در حمایت از والدین لانه خالی دارند. حفظ ارتباطات اجتماعی و خانوادگی ، گذراندن دوره های منظم و درک شرایط عاطفی این والدین می تواند تأثیر بسزایی در کاهش استرس این دوره داشته باشد.
وی ادامه داد: در کشورهای پیشرفته ، برنامه های مختلفی برای حمایت از والدین لانه خالی اجرا می شود. به عنوان مثال ، مراکز ویژه در ژاپن تأسیس شده است که خدمات مشاوره ای و برنامه های تفریحی را ارائه می دهند. چندین گروه پشتیبانی در ایالات متحده وجود دارد که به والدین آنلاین و حضوری کمک می کنند.
کاظمی تأکید کرد: خاموش کردن این تجربیات موفق و بومی سازی می تواند به بهبود شرایط والدین لانه خالی در جامعه ما کمک کند. سازمان های غیردولتی و سازمان های دولتی باید با هم همکاری بیشتری داشته باشند.
وی گفت: “توصیه من به والدین این است که از سالها قبل از ترک فرزندان خود خود را برای این دوره آماده کنند.” داشتن برنامه های شخصی ، حفظ روابط اجتماعی و پذیرش تدریجی استقلال کودکان می تواند به یک پاس سالم تر کمک کند و در صورت لزوم ، آنها به توصیه های متخصص برای گذراندن موفقیت در این دوره کمک می کنند.
مطابق آنچه گفته شد ، سندرم لانه گردن به عنوان یک چالش جدی روانی در جامعه امروز نیاز به توجه و توجه ویژه دارد. آمار نشان می دهد که درصد قابل توجهی از والدین ، به ویژه مادران ، پس از ترک فرزندان خود ، روانی و افسردگی ایجاد می کنند. این در جوامع سنتی تر که وابستگی عاطفی بیشتری به کودکان وجود دارد ، شدیدتر است. عواملی مانند انحصار ، فرزندپروری و عدم آمادگی والدین برای این مرحله از جمله دلایل سندرم است.
روش های مختلفی برای مقابله با این چالش وجود دارد که نیاز به همکاری جامع جامعه ، خانواده و مؤسسات مرتبط دارد. برنامه ریزی از سالهای گذشته ، یافتن سرگرمی های جدید ، تقویت روابط زناشویی و ایجاد یک شبکه اجتماعی مستقل ، به همراه حمایت های اجتماعی مانند ایجاد مراکز تخصصی ، برگزاری کارگاه ها و تشکیل گروه های دستیار ، می تواند به والدین کمک کند تا با موفقیت در این دوره انتقال غلبه کنند. الگوبرداری از تجربیات موفق کشورهای پیشرفته و بومی سازی آنها نیز می تواند در این زمینه مفید باشد.
منبع : به گزارش میهن تجارت
