در حالی که یکی از سیاست های دولت برای شفافیت ، حساب واحد خزانه داری است ، صدها هزار میلیارد دلار بودجه اختصاص داده شده به سازمان های اجرایی.
طبق گفته های تجاری News ، داستان رسوب 6 تریلیون دلار در سازمان های دولتی به موضوع داغ جلسات رسمی و بحث و جدال در پشت درهای بسته تبدیل شده است.
نمایندگان مجلس می گویند “6 تریلیون دلار بودجه ساخت و ساز در حساب دستگاه خوابیده است ؛ این پول یا باید کار کند یا نه.”
سید حمید پورمهمدی ، رئیس سازمان برنامه ریزی و بودجه ، نه تنها اعتراض نمایندگان را تکذیب کرد ، بلکه آن را نیز تصدیق کرد و گفت: “رسوب پول در دستگاه ها به هیچ وجه قابل قبول نیست.”
داستان کجاست؟ داستان از جایی آغاز می شود که دولت در حال صدور اوراق بهادار مالی برای تأمین منابع برای پروژه های توسعه است. اما این اوراق قرضه گاهی اوقات در زمان تا 5 ٪ فروخته می شوند. یعنی برای بودجه 4 تریلیون دلاری ، دولت باید 6 تریلیون دلار بازپرداخت کند.
با این حال ، انتظار می رود هزینه هر ریالی ، سریع و دقیق را خرج کند. برای ساختن یک پل ، مدرسه ، نیروگاه یا خط راه آهن. اما واقعیت دور از این تصویر است.
۱۹۰ پول ، در کانال های اداری گیر کرده است
سازمان برنامه ریزی و بودجه اکنون با تعداد و تعداد مورد نظر هشدار می دهد. Pourmohammadi می گوید پول باید هزینه شود ، نه در حساب بانکی چنین سازمان اجرایی و بدون بازگشت. “نظر صریح سازمان این است که حتی یک ریال واحد نباید در حساب دستگاه ها باقی بماند.”
اما آیا راه حلی برای این وضعیت وجود دارد؟ به گفته پورمهامدی ، بودجه امسال برای جلوگیری از واریز پول تعبیه شده است. البته جزئیات مکانیسم هنوز اعلام نشده است ، اما احتمالاً شامل برداشت خودکار از دستگاههایی است که پول اختصاص داده شده را خرج نمی کنند.
آیا مشکل فقط غفلت یا سهل انگاری است؟
برخی از کارشناسان معتقدند که فرآیندهای اداری پیشرفته ، بوروکراسی مزمن ، عدم شفافیت در برنامه ریزی و حتی مقاومت برخی از مدیران برای اجرای برنامه های مربوط به زمان ، دلایل اصلی این ضرر مالی است. در حقیقت ، سیستم طراحی شده برای خرج کردن به مانعی برای تحقق پروژه تبدیل شده است.
در جایی مانند استان خوزستان ، جایی که هنوز مدارس Capri وجود دارد ، یا در روستاهای سیستان و بلوچستان ، جایی که مردم برای نوشیدن آب قدم می زنند ، خوابیدن بر روی حساب دستگاه بیش از یک اعتراض مالی است. این یک بی عدالتی ساختاری است. مردم رنج می برند و پول روی کاغذ باقی می ماند.
با نگاهی به گذشته ، این اولین بار نیست که چنین خبرهایی منتشر می شود. در سالهای اخیر ، نمایندگان مجلس بارها از عملکرد دستگاه ها در جذب بودجه شکایت کرده اند. اما این بار تفاوت این است که هم دولت ، هم دادگاه حساب ها و هم پارلمان ، آنها موافق هستند: این پول نباید باقی بماند.
و اکنون سؤال تلخ ، اگر همه می دانند بودجه بد است ، اگر همه هشدار دهند ، حتی اگر حتی بالاترین بودجه کشور می گوید ، “حتی یک ریال واحد” … پس چرا هنوز این پول را خرج نمی کنید؟
پاسخ ممکن است در جزئیات سیستم اداری ایران باشد. در صورت از بین رفتن انگیزه ها ، اراده ها تضعیف می شوند و منابع کشور به جای توسعه برای سود بانکی هزینه می شود.
در کشوری که هر روز به زیرساخت های آن نیاز دارد ، جایی برای “بودجه خواب” وجود ندارد. پول برای کار است و نه استراحت در حساب های بانکی.
منبع: فارس
