دوستیابی در کودکان و نوجوانان بخش مهمی از پیشرفت اجتماعی و عاطفی آنهاست و از طریق روابط دوستانه ، کودکان یاد می گیرند که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند ، احساسات خود را کنترل کنند و مهارت هایی مانند همدلی و همکاری را تقویت کنند و این روابط بستری برای تجربیات ، چالش ها و چالش های موفق و موفق کودکان است.
در دوران کودکی ، دوستی ها به طور معمول آسانتر به فعالیت های مشترک آسان تر می شوند ، اما در نوجوانی این روابط عمیق تر و پیچیده تر می شوند ، نوجوانان به دنبال روابطی هستند که می توانند احساسات ، نگرانی ها و آرزوهای خود را به اشتراک بگذارند و این روابط گاهی اوقات می تواند تأثیر عمیقی داشته باشد.
والدین نقش مهمی در روش دوستیابی دارند و می توانند سرپرست و راهنما در کنار فرزندان خود باشند ، در حقیقت والدین می توانند از دوستی فرزندان خود با نظارت غیرمستقیم اطمینان حاصل کنند و این نظارت می تواند شامل کنترل آنلاین ، نظارت بر مکانهایی باشد که کودکان در آن حضور دارند.
روابط والدین و فرزندان در شکل دادن به روابط دوستانه خود مؤثر هستند و والدین می توانند یک محیط امن و حمایتی را برای کودکان و نوجوانان فراهم کنند تا در مورد نگرانی ها و مسائل خود اعتماد کنند و صحبت کنند و این رابطه والدین را قادر می سازد فرزندان خود را با دوستان و روابط مناسب راهنمایی کنند.
دوستی و دوستی برای کودکان زیر 5 سال
ید الله سافاریمتخصص روانشناسی کودک و نوجوان در گفتگو با یک خبرنگار ایمانا ، گفت که دوستانه و دوستیابی در کودکان پس از دو سالگی ، کودکان مهم هستند: “قبل از دو سالگی ، کودکان فقط اطلاعات دریافت می کنند و گنجینه ها و داده های خود را تکمیل می کنند.”
وی گفت: دوستی و دوستی برای کودک زیر دو سال ، زیرا کودک مفهوم دوست را دریافت نمی کند ، افزود: از دوران دو سالگی تا ورود فرزندان به مدرسه ، مهمترین سن کودکان این است که کودک گامی مؤثر در دوستی از طریق تقلید ، نقش آفرینی و تقویت زیرساخت های شخصیت آنها است.
یک روانشناس کودک و نوجوان گفت: در این دوره از زندگی ، والدین باید سعی کنند فرزند خود را از ابعاد مختلف قوی تر کنند و مادر در این دوره نقش تعیین کننده ای را ایفا می کند: حضور کودک در محیط های مختلف اجتماعی مانند پارک ها ، کلاس های ورزشی ، موسیقی و بازی و احزاب پیش زمینه ای را برای کودک ایجاد می کند تا نقش زندگی خود را بهتر درک کند.
والدین می توانند فرزندان خود را دوست داشته باشند؟
سافاری “در این دوره ، اعتقادات در مورد دوستی و دوست یابی در ذهن والدین و فرزندان است که مهم است و باید در نظر داشت که والدین در جای خودشان هستند.”
وی گفت: آنچه باید در نظر گرفته شود این است که والدین نمی توانند به عنوان یک دوست و فرزند به عنوان یک دوست تعبیر شوند و می گویند: “والدین به تنهایی مشاوره دارند ، اما دوستان افرادی هستند که برخی از درهای یکدیگر را باز می کنند تا در مورد یک مسئله یا مسئله خاص صحبت کنند.”
یک روانشناس کودک و نوجوان گفت که در هر جامعه یک یا دو درصد صدمات وجود دارد ، اما والدین باید با وجود اینکه به فرزندشان فرصت دوست یابی می دهند و مهارت ها و شجاعت فرزندان خود را تقویت می کنند ، روابط فرزندان خود را رصد کنند.
والدین باید به فرزندان خود بیاموزند كه دوستی واقعی مبتنی بر احترام و صداقت متقابل است و الگوسازی در رفتار اجتماعی والدین می تواند تأثیر مثبتی بر فرزندان خود داشته و آنها را ترغیب به انتخاب روابط مناسب كند.
اگرچه نظارت و حمایت والدین از دوستی و دوستی ضروری است ، بیش از حد کنترل و دخالت مستقیم می تواند نتیجه برعکس باشد. بعضی اوقات کودکان و نوجوانان باید خود را تجربه کنند ، از اشتباهات یاد بگیرند و به طور طبیعی روابط اجتماعی را تشکیل دهند و والدین باید حمایت و آزادی کودک را متعادل کنند تا کودکان بتوانند به طور مستقل مهارت های اجتماعی لازم را بدست آورند.
دوستیابی یک گام ارزشمند در رشد کودکان و نوجوانان است که به شکل گیری شخصیت و ارزشهای اجتماعی آنها کمک می کند و نظارت والدین می تواند در صورت احترام به استقلال کودک و منجر به عزت نفس پایدار و مهارت های اجتماعی ، از آنها در جهت گیری مناسب پشتیبانی کند.
منبع : به گزارش میهن تجارت
