اعتماد نوشت: بیایید با خودمان صادق باشیم. مقاماتی که نه با مشکلات روزمره روبرو هستند و نه انگیزه برای حل آنها صرفاً فرصتی برای توجیه ناکارآمدی هستند ، نه انگیزه ای برای اصلاح.
طبق اخبار تجاری ، روزنامه Etemad نوشت:
در کشور ما ، این سیستم به گونه ای طراحی شده است که مسئولیت به سرعت از مردم جدا می شود. این “پارگی همدلی” است که بسیار ویران کننده تر از پارگی سیاسی است.
اگر تحریم دشمنی باشد که از بیرون فشار می آورد ، فاصله مقامات با مردم نوعی “تحریم های داخلی” است که اعتماد به نفس عمومی را به وجود می آورد. افرادی که بار مشکلات را تحمل می کنند ، وقتی می بینند مقامات از همان مشکلات فرار می کنند ، امید خود را از دست می دهند.
هنگامی که یک مسئولیت با تمام کار خود در تلفن است ، وقتی حقوق وی به دلار محاسبه می شود ، اما هزینه ریال خود را صرف می کند ، وقتی فرزندش در خارج از کشور تحصیل می کند اما در مورد مزایای مدارس دولتی صحبت می کند ، چگونه می خواهد درک کند که مردم وقتی نان خود را از نانوایی دریافت نمی کنند و داروی خود را از داروخانه پیدا نمی کند. چگونه باور کنیم که تحریم ها فقط یک بازی ژئوپلیتیکی نیستند ، بلکه نان افراد را هدف قرار داده است؟!
بعضی از مقامات گاهی اوقات در جلسات ژست درک می کنند و می گویند که اظهارات راننده “شکسته” است. یا اگر آنها می خواهند با آنها همدردی کنند ، آنها خاطرنشان می کنند “من شنیدم که مرغ در جلسه قبل گران است.” از نظر آنها ، اینها برای طراحی یک راه حل کافی هستند! اما واقعیت این است که دور زدن مردم خطرناک تر از دور زدن تحریم ها است. از آنجا که ممکن است تحریم ها روزی برداشته شود ، اما اگر اعتماد مردم تحت فشار قرار گیرد ، این کار فیل است.
بیایید با خودمان صادق باشیم. مقاماتی که نه با مشکلات روزمره روبرو هستند و نه انگیزه برای حل آنها صرفاً فرصتی برای توجیه ناکارآمدی هستند ، نه انگیزه ای برای اصلاح. امیدوارم که روزی مقامات ما ، جدا از کانال های ویژه و اجاره های پنهان ، دم را با مردم بگذرانند و طعم تلخ زندگی فوری را بچشند.
درک رنج ، آغاز اصلاحات است. ممکن است زمان آن رسیده باشد که یک مفهوم ساده را یک بار دیگر به یاد بیاورید: “درد باید مزه دار شود تا جدی درمان شود.” اگر مدیران آن در قلب مردم زندگی کنند ، ایران ما توانایی بهبود در همان شرایط را دارد.
منبع: روزنامه Etemad
