Kasraviani به دو گروه اشاره می کند: اول ، مخالفان مسلمان در تاریخ که به دنبال احیای دولت ساسانید هستند. دوم ، پیروان سید احمد کسراوی ، مورخ و منتقد شیعه که معتقد بودند دین باید با الزامات زمان تغییر کند. کسراوی به دلیل انتقاد و اعمال بحث برانگیز کشته شد ، اما ایده های او هنوز توسط پیروان وی ترویج می شود.
کاسروویانی چه کسانی هستند؟ از رویای احیای امپراتوری ساسانید گرفته تا انتقادات مدرن شیعه توسط احمد کسراوی.
یک سوال:
کاسرووانی چه کسانی هستند و آنها چه ادعا می کنند؟
پاسخ:
Kasravian یا Kasraviani به Kasra (با نام مستعار پادشاهان ، ایران در دوران ساسانید) نسبت داده می شود ، کسانی که قبل از ورود اسلام ، یا در گذشته سعی می کنند به دولت برگردند ، یا در گذشته ، کسانی بودند که به عرب ها و مسلمانان و حاکمان پادشاه اعتقاد داشتند. کسروویان گفت.
همانطور که در تاریخ مازیار ، که یکی از دولت عباسی بود و سعی در شکل دادن به سبک ایرانی باستان داشت. وی پس از اسیر عبدالله طاهر ، اعتراف می کند: “بدانید که افشین خزار بن کاووس و باباک (باباک خرامام دین) هر سه مدتها به آنها قول داده شده اند و قرارداد بستند که دولت برای اعراب و دارایی و فقه به خانواده کاسراوی باز است.” [۱]
بنابراین ، این گروه ، که با عرب ها خصمانه بود ، با آن مخالفت کردند ، زیرا آنها اسلام را به اعراب نسبت داده می کردند و صریحاً صریحاً مغین و ترمیم کاسراویان (ساسانید) و نابودی اسلام را برکنار کردند.
همچنین ، کاسراویان (کاسراویان) به کسانی که از سید احمد کاسروی پیروی می کنند نسبت داده می شود. کاسروی ، مورخ ، یک زبان شناس و یک دوره از دوره قاجار و پهلوی ، در آذربایجان متولد شد. [۲]
از آنجا که کسراوی بزرگ شده بود و ادعاهایی راجع به برانگیختگی خود مطرح کرده بود ، و او خصومت خود را به اعتقادات شیعه آورد تا حدی که او کتابهایی مانند مافاتیه الجنان و کتابهای عرفانی را سوزاند.
امام خمینی ، که این دوره را درک کرده بود ، گفت: “گرچه کسراوی نویسنده بزرگی بود ، اما دیر دیوانه شد و به دلیل دانشش افتخار می کرد و ادعای او زیاد بود و سرانجام ادعای پیامبر شد ، و او نتوانست به آن برسد.” [۳]
حامیان و شاگردان کاسراوی ، یا کاسراوی ، که در آن زمان بیشتر معلمان بودند ، سعی داشتند پس از مرگ وی ایده ها و افکار خود را زنده نگه دارند و سعی کردند او را برای سه ، چهار دهه پس از مرگ وی منتشر کنند. [۴]
کاسروی و به تبع آن ، کسانی که او را رهبر و صلح طلب خود می دانند معتقدند که دین و دین مشمول الزامات زمان هستند و در مراحل مختلف تاریخ بشر ، ضرورت ظهور یک دین جدید با سلاح های منطقی و اخلاقی جدید اجتناب ناپذیر است. [۵] به همین دلیل ، کسراوی و کسراویان توصیه نمی کنند که به سلف و اسلام اولیه بازگردند و حتی آن را غیرممکن می دانند.
بر این اساس ، این مبتنی بر اعتقادات شیعه ، از جمله مهدیسم است و شیعه را علیه شیعیان می نویسد و اعتقادات شیعه را در نظر می گیرد و حتی اصل امامات را تضعیف می کند و فقه فقه را زیر سؤال می برد و آن را نمی پذیرد زیرا این امر اصل امامات را تضعیف کرده است.
کسراوی به افراط گرایی اعتقادات مذهبی و مذهبی شیعه توجه نکرد و انتقادات و اظهارات مقامات سرانجام در سال کشته شد و پیروان و هواداران وی سعی کردند افکار او را منتشر کنند و کتابهایی مانند “کسراوی و ماراوی” را منتشر کنند.
بنابراین Kasravian دو مفهوم دارد: 1. کسانی که قبلاً با تاریخ اسلام مخالفت کرده اند و سعی کرده اند دولت را از اعراب مسلمان به بازماندگان سلسله ساسانید واگذار کنند و به پادشاهی باستان اعتقاد داشتند.
2. كسانی كه ایده ها و افكار سید احمد كسراوی را كه مخالف شیعیان و شیعه بودند ، دنبال كردند و به طور كلی معتقد بودند كه در هر زمان دین می تواند به شرایط آن زمان و عقل انسانی تغییر یابد و وضعیت نبوت و پیامبر را به پایین ترین سطح برای سازگاری با عقاید خود كاهش دهد. بنابراین کسانی که از این ایده ها پیروی می کنند و خود را کسراوی می دانند ، Kasravyan نامیده می شوند.
معرفی منابع برای مطالعه بیشتر:
1- محمد رزا سراج انصاری ، شیعه کیست؟ شیعه چیست؟ بشر
1- محمد رزا سره انصاری ، نبرد با غیر ضروری.
1- Hojjatullah Asil ، Siri در اندیشه Kasravi.
1- جلال الحمد ، در خدمت و خیانت به روشنفکران.
پست ها:
[۱]بشر محدداسی ، موتاهار ابن طاهر ، آل -بادا و آل تاریخ ، ترجمه توسط ریساید ، الققفا آل -دینییا ، بتا ، جلد. 1 ، ص.
[۲]بشر سید احمد کسراوی ، گرفته شده از: www. IR-PSI com.
[۳]بشر موسووی خمینی ، سید روه الله ، سئیفا (مجموعه امام خمینی) ، تهران ، انستیتوی انتشار انتشارات امام خمینی ، جلد. 6 ، ص.
[۴]بشر Jafariar ، Rasool ، سازمان ها و سازمان های سیاسی مذهبی ایرانی ، تهران ، انتشارات Etemad ، ص.
[۵]بشر ASIL ، HOJJATOLLAH ، SIRI در اندیشه Kasravi ، تهران ، انتشارات امیر کبیر ، ص.
منبع: مرکز مطالعات و پاسخ به تردید (حوزه های علمیه)
