اثاثه کارلوس آلوارادو ، زیست شناس 5 ساله ونزوئلا ، یک دست را روی گردن تمساح جوان و دست دیگر خود روی دم حیوان قرار داد. او با استفاده از چسب و کولیس ، حیوان و پاهای رشد خود را اندازه گیری می کند. فقط چند روز قبل از بازگشت تمساح به طبیعت.
به گفته به گزارش میهن تجارت ، داستان آلوارادو و این تمساح اورینوکو ، که تحت مراقبت اوست ، داستانی از امید و پایداری در برابر احتمال انقراض است.
براساس بنیاد حفاظت از محیط زیست Fudeci در ونزوئلا ، کمتر از 5 تمساح Orrinoku – یکی از بزرگترین خزندگان زنده جهان – در طبیعت باقی مانده است. زیستگاه طبیعی آنها در حوضه رودخانه اورینوکو است که بخش اعظم ونزوئلا و بخش هایی از کلمبیا را در بر می گیرد.
برای چندین دهه ، اعضای گروه تخصصی تمساح ونزوئلا در یک رقابت به موقع در معرض انقراض قرار گرفته اند تا از انقراض جلوگیری کنند.
اما آنها می گویند که این نبرد را از دست می دهند. دهه های شکار غیرقانونی برای چرم ، این حیوان را به انتهای انقراض سوق داده است ، و اکنون افرادی که سعی در زنده ماندن دارند ، این تمساح ها را برای گوشت یا تخم مرغ خود شکار کرده اند و این ممکن است آخرین ضربه باشد.
اعضای گروه متخصص تمساح نیز سالخورده بوده اند و بیشتر نسل جوان زیست شناسان ونزوئلا را به دلیل بحران ترک کرده اند.
آلوارارادو تنها کسی است که مشعل را به خود اختصاص داده است. او می گوید: “این یک مسئولیت بزرگ است.” او با احساس مأموریت ، سعی می کند دانشجویان دانشگاه را ترغیب کند تا به این تلاش بپیوندند.
فدریکو پانتین ، 5 ساله ، در مورد کشت گونه ها در تورمرو (در نزدیکی کاراکاس) خوش بین نیست. او می گوید: “ما فقط انقراض اورینوکو را به تعویق می اندازیم.”
با این حال ، پانتین و همکارانش متوقف نشده اند. آنها همچنان به بررسی ، اندازه گیری و جابجایی تمساح ها ادامه می دهند.
دانشمندان مکان هایی را برای تمساح های لانه سازی ، جمع آوری تخم مرغ یا کودکان و همچنین پرورش بزرگسالان در باغ وحش و مزرعه ماساژورال ثبت می کنند. مزرعه ای در نزدیکی Tamarindito در مرکز ونزوئلا ، که هم سازگار با محیط زیست است و هم دام.
تمساح های جوان با رژیم غذایی از جمله مرغ ، گوشت گاو و ویتامین تغذیه می شوند تا به وزن تقریبی حدود 1 کیلوگرم برسند.
تمساح بالغ Orinoku بالغ می تواند بیش از 2 متر طول و دهه های گذشته باشد. این حیوانات زرهی استخوان دارای فک های قوی و دندانهای تیز هستند. آنها شوخی نمی کنند. اما در بدو تولد ، یک محقق می تواند آنها را نگه دارد.
عمر هرناندز ، زیست شناس 5 ساله در باغ وحش لسلی پانتین ، گفت: برای نجات این گونه باید اقدامات لازم انجام شود: تحقیق ، محافظت ، آموزش و مدیریت.
“ما فقط مدیریت می کنیم ؛ نوزادان را جمع می کنیم ، آنها را برای یک سال پرورش می دهیم و آنها را ترک می کنیم. اما این تقریباً تنها کاری است که انجام می شود و در مقیاس بسیار کم.
هر ساله حدود 5 تمساح جوان به حیات وحش بازگردانده می شوند. زیست شناسان تا سن یک سال صبر می کنند ، زیرا این دوره بحرانی ترین مرحله زندگی تمساح است که بیشتر آنها شکار می شوند.
