کتاب “جنگ ایران -عراق از دیدگاه فرماندهان صدام” دومین جلد از مجموعه ای از کتابها است که با حمایت شورای اطلاعات ملی ایالات متحده برای روشن شدن برخی از موضوعات مربوط به عراق در دوران صدام از طریق گفتگو با مقامات سابق رژیم عراق انجام شده است.
به گفته ایسنا ، از این نظر ، ژنرال مجید رشید حمدهانی ، فرمانده نگهبان ریاست جمهوری عراق ، در مورد اشغال Khorramshahr توضیح می دهد:
Woods (متخصص آمریکایی): مسئله تاکتیکی یا آموزه ای که می خواهم بپرسم مربوط به نبردهای اطراف آبادان و خرامشهر است. برخی از اسناد مربوط به این نبردها وجود دارد ، و من کنجکاو هستم که بدانم ارتش عراق چقدر آماده انجام جنگهای شهری امروز برای مواجهه با مردم ساختمانها ، ساختمانها و پیچیدگی های شهری است. این نبردها بسیار خونین بودند ، آیا بین نبرد آبادان در جنگ اولیه و نبرد خورامشهر در تابستان همان سال تفاوت وجود داشت؟ آیا در این دو نبرد تغییر در نوع برخورد ایران ایجاد شده است زیرا آنها در ابتدا در دفاعی بودند و پس از آن ، در سال 2 (1) ، عراق را از Khoramshahr و برخی از شهرهای کوچک اخراج کردند؟
حمدی (فرمانده عراق): باید بدانیم که Khorramshahr تأثیر معنوی برای عراقی ها داشته است. آبادان و Khorramshahr (1) عراقی بودند و اخیراً توسط انگلیس به ایران داده شد. بنابراین یکی از اهداف آزاد کردن سرزمین های عراقی بود. بسیاری از عراقی ها بازگشت این دو شهر را وظیفه معنوی می دانستند ، زیرا دو شهر همیشه نمادی از عراق بودند.
این بسیار مهم است که اگر از هر شهرهای عراقی عراقی بپرسید ، پاسخ خواهد داد که خاطره هایی از Khorramshahr دارد و این یک هدف و آرزوی است. “فرمان شماره 1” فرمان آزادسازی آن بود. در آن زمان ، نیروهای ویژه استعداد بزرگی داشتند زیرا بسیاری از آنها در مدارس مصر و آمریکایی فارغ التحصیل شدند. بنابراین ، برنامه رهایی Khorramshahr تدوین شد ، که به نیروهای ویژه عراق واگذار شد.
صادقانه بگویم ، ایرانیان در این نبرد مقاومت کردند تا حدی که اشغال و اشغال این شهر برای ما پرهزینه و بسیار دشوار باشد. آنها تلاش کردند تا آن را پس بگیرند و پایه های خود را آزاد کنند. این حتی پس از آنکه پشت پل Khorramshahr تحت فشار قرار گرفتند ادامه یافت. آنها از هر محله ای به مرگ دفاع می کردند و توانستند تلفات سنگینی را به نیروهای ما وارد کنند.
مطمئناً این نبردها برای هر ارتش سخت است ، اما رهبران ایران تلفات سنگین نیروهای عابر پیاده را پذیرفته بودند و این باعث می شد که آنها بتوانند منطقه را به سمت جاده بکشند. در مراحل اولیه جنگ ، هر دو ارتش روحیه بالایی داشتند و در هنرهای عالی رزمی بودند ، بنابراین هر دو با سرسختی جنگیدند که هر یک از آنها به سیستم خود وفادار بودند.
متأسفانه ، این امر باعث شد تا بهترین نیروها ، به ویژه نیروهای ویژه ما ، در دو سال اول جنگ کشته شوند. از طرف دیگر ، ایرانیان بهترین نیروهای خود را از دست دادند. پس از آن ، هر دو طرف روش های حمله را تغییر داده و بر حجم زیادی از نیروی انسانی در جلو تأکید کردند. این در مورد عراق ، به ویژه در سالهای 1 (2) و 2 (1) صادق است. جبهه های جنگ کم بود و نیروهای زیادی حضور داشتند که منجر به قتل عام گسترده انسانی شد. سان تسو گفت: “جنگ بدون برنامه ریزی استراتژیک منجر به قتل عام گسترده مردم می شود.”
او نوشت:
این مورد نیست ، و قبل از کشوری به نام عراق ، این دو شهر ایرانی بودند. حتی در مدت زمان طولانی ، کاخ پادشاهان ایران در نزدیکی بغداد و ماداین بود. ایوان کسرا یادآور آن روزها است.
