بسیاری از شرکت کنندگان در بازار سرمایه تأکید می کنند که ریشه بازار سهام فعلی فراتر از فضای روانی جنگ است و به ساختارهای کلان اقتصادی برمی گردد.
براساس اخبار تجاری ، محمود کاظمی ، استاد اقتصاد در دانشگاه تهران ، گفت: “کاهش مداوم این شاخص پس از بازگرداندن بازار سهام باید در ارتباط بین خسارات ساختاری اقتصاد ایران و شوک های سیاسی اخیر پیدا شود.” بازار سرمایه ما در سالهای اخیر نشان داده است که در برابر متغیرهای خارجی از جمله تحریم ها ، درگیری های سیاسی و نوسانات نرخ ارز بسیار آسیب پذیر است.
وی افزود: “در داستان اخیر ، چه چیزی به ضربه اصلی وارد شد ، نه فقط خبر جنگ ، بلکه ابهام شدید در مورد جهت سیاست اقتصادی ، به ویژه در مورد نرخ ارز و حمایت دولت.” بدون افق واضح ، شرکت کنندگان در بازار ترجیح می دهند سرمایه خود را از دارایی های خطرناک از جمله سهام حذف کنند و در عوض به بازارهای پول و ارز یا حتی دارایی های غیرمولد پناه ببرند.
کاظمی تکرار کرد: در میان تحولات سیاسی ، اطلاعات متناقض در مورد منابع رسمی و غیررسمی ، شایعات مربوط به فضای مجازی و عدم وجود موضع مبتنی بر دولت در مورد بازسازی و پشتیبانی صنایع آسیب دیده ، حتی شرکت های سودآور باعث افزایش موج فروش می شوند. ترس از کاهش صادرات ، مواد اولیه پیچیده تر و نگرانی از هزینه های تولید ، سایه ای سنگین بر آینده سودآوری شرکت ها ایجاد کرده است.
از طرف دیگر ، نقدینگی مازاد ، که می توانست قبل از دوره بحران بازار سرمایه را هدایت کند ، به دلیل عدم اعتماد به نفس و بدبینی عمومی در سیاست ها ، عمدتاً به بازار ارز و دارایی های ایمن تر تبدیل شد. دولت علی رغم وعده های پشتیبانی خود ، هنوز نتوانسته است به سهامداران سیگنال روشنی از ثبات و پشتیبانی عملی از بازار سهام بدهد.
این اقتصاددان افزود: “در زمینه سیاست گذاری ، ما به نوعی پارادوکس داریم: از یک سو ، دولت باید از تولید و بازار سرمایه برای مقابله با رکود و کنترل قیمت پشتیبانی کند ، اما از طرف دیگر ، به دلیل نقص بودجه و بودجه ، امکان اتخاذ سیاست های پشتیبانی گسترده با محدودیت های جدی روبرو است.” این دوگانگی و تأخیر در تصمیم گیری ، بحران را تشدید کرده است.
کاظمی خاطرنشان کرد: هرچه عمق بازار کاهش یافته و حجم معاملات به پایین ترین سطح رسیده است ، موسسات نظارتی باید ابزارهای مداخله گر خود را از جمله استفاده هدفمند از صندوق ادغام بازار و حمایت از صنایع استراتژیک فعال کنند. همچنین ، اطلاعات به موقع و شفاف در مورد برنامه های بودجه ، مسیر نرخ ارز و وضعیت صادرات شرکت ها می تواند منجر به برخی از التهاب ها شود.
وی تأکید کرد: برای خروج طولانی مدت از این بحران ، تنها راه تکیه بر شفافیت سیاست های اقتصادی ، تغییر واقعی در ساختار درآمد دولت و تقویت تولید داخلی است. اصلاح سیستم بانکی ، فراهم کردن مشوق های صادراتی و رفع موانع بورس باید در دستور کار باشد. در غیر این صورت ، بورس اوراق بهادار با رکود اقتصادی و رونق متقابل به دست می آید.
محقق افزود: “امروز سهامداران خرد باید به مدیریت ریسک و تحلیل اساسی توجه بیشتری کنند.” فروش عاطفی در عدم اطمینان فقط باعث افزایش آسیب پذیری نمونه کارها می شود. با تجربه ، دوران پس از جنگ ، گرچه با رکود اقتصادی شروع می شود ، اما با تثبیت متغیرهای بزرگ ، رشد تدریجی شرکت های ارز و با محوریت صادرات دوباره آغاز می شود.
کاظمی گفت که دولت و بورس اوراق بهادار نیاز به اعلام و پیگیری پروژه های صنایع تحت تأثیر جنگ و به حداقل رساندن خط مشی ، ارزی و مالیاتی برای سرمایه گذاران دارند. بدون برنامه ریزی دقیق برای هدایت نقدینگی به سمت فعالیت های تولیدی و اعتماد به متن بازار سرمایه ، بازگرداندن نقدینگی مخرب نخواهد بود.
وی گفت: “شاید مهمترین درس بحران اخیر ، ضرورت توجه همزمان به زیرساخت های نرم افزاری (مدیریت شرکت ، شفافیت اطلاعات ، مقررات مربوط به استانداردهای جهان) و عوامل خارجی (ثبات سیاست های کلان ، برداشتن مجازات ها و حمایت موقت از بازار) است.
در پایان ، کاظمی تأکید کرد: بازار سرمایه می تواند دوباره نقش موتور رشد و توسعه اقتصادی کشور را ایفا کند ، مشروط بر اینکه این امر با عزم جدی دولت برای اصلاح و تقویت اعتماد عمومی همراه باشد. تجربیات نشان می دهد که بازگشت اعتماد به نفس اما پایدار نه با پشتیبانی متقاطع ، بلکه با تصمیمات شجاعانه و پیروی از شفافیت و پاسخگویی حاصل می شود.
منبع: مهر و موم
