اثاثه در اواسط دهه هایی که تهران به تازگی عادت کرده بود به نوسازی تبدیل شود ، نامی در میان تهران در حال چرخش بود: آاتوناها؛ ؛ یک رستوران نه تنها برای غذا خوردن بلکه برای دیدن ، ارتباط و لمس کردن زندگی مدرن آن روزها ایجاد شده است. اکنون بعد از ده ها سال ، با پخش سریال وابسته به تازی این نام توسط گرد و غبار خاطرات مجدداً مورد استفاده قرار می گیرد.
به گفته به گزارش میهن تجارت ، داستان چتوناگا در سال 2 آغاز می شود. کجا جانی غکاسی پس از سفرهای بی شماری به اروپا ، یک تاجر مشهور ارمنی تصمیم گرفت طعم و شکل مدرن ترین کافه ها را در پاریس ، لندن و رم به تهران بیاورد. انتخاب وی برای رستوران خیابان پهلوی آن روزها بود (امروز والیاسر). کمی بالاتر از گوشه کوچه که امروزه کمتر افراد نامگذاری شده اند ، اما آن روزها آدرس چتوناگا بود.
معماری چیزی بین سادگی و جلال بود. نمای گرد ، ستون های سفید و چترهای رنگی منحصر به فرد اما بی نظیر بودند. با الهام از سبک های مینیمالیستی اروپایی دهه 1980 ، چتوناگا منظره جدیدی از معماری کافه را به پایتخت آورد. ترکیبی از اشکال بتونی و روح پر جنب و جوش فضاهای باز.
آنچه که چتوناگا را به یک پدیده شهری تبدیل کرد نه تنها طراحی بلکه همچنین طراحی شد فضای باز و فضای نیمه باز آن به مشتری اجازه داده شد تا روی صندلی فلزی خود بنشیند تا قهوه ای بنوشد و زندگی پر جنب و جوش خیابان والیاسر را در زیر چتر قرمز تماشا کند. رستوران های قرمز و سیاه این رستوران اعلام کردند که در اینجا بخشی از دنیای مدرن است. دنیایی که هنوز هم برای بسیاری رویایی بود.
این تصویر ممکن است مربوط به یک روز گرم تابستان در دهه 1980 باشد. رستوران Chatonaga با نمای مدرن و گرد خود فقط در گوشه ای شلوغ از شهر قرار دارد. نرده های سفید کوتاه ، پله های مرمر و ردیف میزها و صندلی های فلزی با چترهای رنگارنگ ، نمای بیرونی رستوران را پر کرده است.
با وقوع انقلاب و تحولات فرهنگی و اجتماعی ، بیشتر چهره های مدرن آن دوره از صحنه شهر خارج شدند. چتوناگا نیز خاموش بود. سالهاست که بدون شجاعت بازگشت آن ، و در نهایت خاک در سال 2 متروکه شده است تا ساکت و پشیمان شود.
