انتقال ریکاردو آلوز به سپاهان یکی از بحث برانگیزترین نقل و انتقالات فوتبال ایران در فصول اخیر بوده است. این انتقال که باعث شده محبوبیت بسیار محبوب بازیکن به طرز چشمگیری و حتی از نفرت برخی از طرفداران TT کاهش یابد.
اما سؤال ممکن است این باشد که چرا انتقال یک بازیکن خارجی از یک تیم ایرانی به تیم دیگری با چنین جو روبرو شده است؟ به خصوص به این دلیل که بازیکنان خارجی به طور طبیعی علاقه مند به بازی در جایی هستند که درآمد بیشتری داشته باشند و برخلاف بازیکنان ایرانی ، از ابتدا این تیم را به تیم نسبت نمی دهند.
اما پاسخ این سوال در آلوس است. برخلاف سایر بیگانگان فوتبال ایران ، ریکاردو در زمان حضور خود در تبریز رفتار نمی کرد و همیشه وفادار و تراکتور بود. ستاره پرتغالی حتی در مصاحبه ای ادعا کرد که این قرارداد یک تکه کاغذ است و ترجیح می دهد با پیراهن تراکتور و حتی مربی در تیم بازنشسته شود!
در حقیقت ، آلوز ، مانند برخی از بازیکنان ایرانی ، از تراکتور حمایت جدی کرد و علاوه بر کیفیت فنی فوق العاده خود ، به دلیل چنین مصاحبه ها و رفتارهای خود ، نیمی از محبوبیت خود را به دست آورد ، اما پس از سه فصل در Tabriz و حتی بسته شدن بازوی کاپیتان تراکتور ، او برعکس شد.
به اندازه کافی جالب ، ریکی تنها چند ماه پیش قرارداد خود را با تراکتور تمدید کرده بود ، اما یک بار خواستار افزایش دستمزد خود شد ، که مدت زیادی قبل از تمدید قرارداد وی نبود.
گفتگوی مبهم آلوز مبنی بر اینکه برخی نمی خواهند در تراکتور حضور داشته باشند ، در حالی که این ستاره با محمد رضا زنوزی و مدیران تراکتور روابط خوبی داشت و سه فصل داشت. این نمی تواند یک توجیه قانع کننده برای جدایی وی از تراکتور باشد.
سرانجام ، تراکتورها حساب ویژه ای را در این ستاره باز کرده بودند و آلوز را به عنوان بازیکنان وفادار مانند مهدی کیانی و محمد ابراهیمی می دانستند و هضم این رفتار برای آنها آسان نبود.
