گمانه زنی باستان شناسان در پناهگاه صخره ای در استان فارس به کشف محوطه ای از دوران پارینه سنگی و نوسنگی بدون سفال منجر شد.
به گزارش ایسنا، پناهگاه صخره ای پیرگوچ در شهرستان ارسنجان در استان فارس واقع شده است. این محوطه اولین بار در سال 1357 توسط باستان شناسان ژاپنی شناسایی و کدگذاری شد و در سال 1385 توسط محمدحسن پاک نژاد به شماره 17260 توسط سازمان میراث فرهنگی استان فارس در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید. به گفته باستان شناسان، این منطقه در سال 1400 مورد حمله حفاران غیرمجاز قرار گرفت.
اکنون گمانه زنی اضطراری این پناهگاه به منظور درک بهتر توالی لایه های فرهنگی و چگونگی زندگی جوامع انسانی ساکن در منطقه فارس در اواخر پارینه سنگی و اوایل نوسنگی انجام شده است. کاوش در این محوطه از پنجم بهمن 1402 آغاز شد و پس از لایه بندی، باستان شناسان به 29 بافت فرهنگی به ضخامت 5 متر دست یافتند که نمایانگر لایه هایی از دوره پارینه سنگی و نوسنگی بدون سفال بود.
حسن افشاری – ناظر کاوش چینه شناسی پناهگاه صخره ای پیر قوچ (قصر جمال) گفت: به همین منظور با حمایت پژوهشکده، بنیاد ایلام شناسی و مدیریت پایگاه جهانی تخت جمشید، اکتشاف نظری اضطراری در این منطقه به منظور درک بهتر توالی لایه های فرهنگی و چگونگی انجام زندگی جوامع انسانی ساکن در منطقه فارس در اواخر پارینه سنگی و اوایل نوسنگی.
این باستان شناس افزود: یافته های سطحی در این منطقه حاکی از وجود سکونتگاهی از دوران نوسنگی است. این موضوع نشان دهنده اهمیت منطقه در پاسخ به سوالات مهمی چون نحوه شروع کشاورزی، تولید خوراک و همچنین اولین نشانه های دامپروری در زاگرس جنوبی و استان فارس است.
افشاری با احتمال اینکه این منطقه یک شکارگاه کوچک و موقت بوده است، گفت: نمونه های یافته های به دست آمده از این منطقه شامل تعداد قابل توجهی ابزار سنگی، استخوان حیوانات، طبل، مشت و تعدادی درب استخوانی است. همچنین یکی از ویژگی های بارز سایت و یافته های به دست آمده از آن، شناخت روند تغییر ابزارهای دستی از دوران پارینه سنگی به دوره نوسنگی است که در قالب چند پایان نامه دکتری در آینده پس از پایان مطالعات نهایی
