مقایسه بازار خودرو در ایران و چین/ تفاوت از زمین تا آسمان است

در حالی که بازار خودرو در ایران هنوز در واردات واردات ، شرایط ورود به خودرو و محدودیت های گمرکی درگیر است ، چین گام جدیدی را برای ادغام قدرت جهانی خود در صنعت خودروهای برقی برداشته است.

در همین زمان ، سیاست گذاران چینی بر این باورند که صادرات غیر ضروری به رقابت ملی و رقابت قیمت ناسالم آسیب رسانده است. بسیاری از اتومبیل های صادر شده به بازارهای نوظهور بدون شبکه خدمات پس از فروش ، که تصویر خودروسازان چینی را از بین برد ، ارائه شد. اکنون ، با اعمال این آیین نامه ، دولت عملاً بر کیفیت صادرات نظارت می کند.

این تنها اقدام محدود کننده چین نیست. پکن هشت فناوری اصلی را برای باتری های اتومبیل برقی صادر کرده است – از جمله تولید کاتد و فرآیند پردازش فلز نادر. به عبارت دیگر ، حتی انتقال فناوری یا سرمایه گذاری خارجی در این زمینه بدون مجوز رسمی امکان پذیر نخواهد بود. هدف واضح است: حفظ انحصار فناوری چین در زنجیره باتری و جلوگیری از دسترسی رقبا به فناوری های پیشرفته.

چرا چین این کار را می کند؟

1. کنترل تولید مازاد: بازار چین با ظرفیت مازاد بسیار زیاد روبرو است و رقابت شدید داخلی باعث کاهش قیمت های غیرمسئولانه شده است.

2. حفاظت از برند ملی: صادرات ناکافی و غیر خدمات ، خطر ضربه زدن به مارک های چینی را افزایش داده است.

3. موقعیت جهانی: با استفاده از فناوری و کنترل صادرات ، چین می خواهد قدرت چانه زنی را در بازار جهانی داشته باشد و موقعیت فناوری خود را تحکیم کند.

اینجاست که مقایسه جالب است. در ایران ، واردات خودرو هنوز همراه است و اگر شرایط از حجم موتور به قیمت و نوع ارز مصرفی همراه باشد. در حالی که ما در محدود کردن واردات درگیر هستیم ، چین برای صادرات قانونگذاری می کند. نه سخت تر شدن ماشین ، بلکه برای افزایش کیفیت ، ارزش برند و تثبیت انحصار فناوری.

به عبارت ساده تر ، ما یک مصرف کننده هستیم که تحت شرایط بسیاری از ورود خودرو جلوگیری می کند و چین تولید کننده ای است که با قانون دقیق ، استانداردهای خروج محصول را تعیین می کند. همین تفاوت فاصله بین دو مسیر واضح تر از همیشه را نشان می دهد: ما در “شرط” درگیر هستیم ، آنها “قانونی شدن” هستند.