افزایش هزینه ها باعث کاهش قدرت خرید کارگران شده و نیاز به بررسی فوری دستمزدها و برگزاری مداوم جلسات عالی شورای کار به طور فزاینده ای احساس می شود.
براساس اخبار تجاری ، کارگران جزو آسیب پذیرترین ، یکی از آسیب پذیرترین اقشار هستند. افزایش حیرت انگیز هزینه های مسکن ، آموزش ، درمان و حمل و نقل باعث شده است که دستمزد کارگران به هیچ وجه برای تأمین حداقل عمر کافی باشد.
حداقل دستمزد کارگران امسال حدود 15 میلیون دلار است ، اما این مبلغ به دلیل افزایش غیر ضروری هزینه ها ، به ویژه در بخش مسکن ، که بیش از نیمی از درآمد کارگران را بلعیده است ، ناکافی است.
مایکل صدیقی ، عضو هیئت مدیره کارگران ساختمانی می گوید: “اگر یک کارگر فرزند داشته باشد ، هزینه منابع مدرسه بین 7 تا 8 میلیون تومانس است که به همراه هزینه های معالجه و رفت و آمد ، فشار بیشتری را به خانواده های شاغل وارد می کند.”
مشکل مهم دیگر روند تعیین دستمزد است که به گفته صدیقی و بسیاری از کارشناسان ، فقط یک بار در سال در جلسات شورای کار است و دستمزدها بدون در نظر گرفتن نوسانات تورمی که بیش از یک سال است ، اثبات می شود. در حالی که نرخ تورم برخی کالاها و خدمات به بیش از 200 یا حتی 300 درصد رسیده است ، این عدم دستمزد باعث کاهش قدرت خرید کارگران شده است.
این به گونه ای است که بسیاری از کارگران مجبور شده اند به دنبال شغل دوم برای جبران کسری باشند. کار در دو یا چند شغل ، اگرچه این استرس و خستگی مضاعف را به همراه دارد ، اما تنها راه تأمین هزینه های زندگی روزمره است.
کارشناسان در زمینه کار و رفاه اجتماعی معتقدند که معیشت این کلاس بدون بررسی جدی و فوری سیاست های دستمزد و برگزاری مداوم جلسات شورای عالی کار با نمایندگان واقعی کارگران بهبود نمی یابد. آنها پیشنهاد می کنند که دستمزدها به صورت دوره ای و مناسب با تورم و شرایط اقتصادی کشور تنظیم می شوند تا برخی از فشار مالی کاهش یابد.
بی اعتنایی به این مسئله نه تنها کیفیت زندگی کارگران را کاهش می دهد ، بلکه می تواند پیامدهای گسترده تری از اجتماعی و اقتصادی نیز داشته باشد. از طرف دیگر ، فراهم کردن بسترهای مناسب برای افزایش اشتغال ، تقویت تجارت خرد و حمایت از مشاغل کوچک می تواند به بهبود معیشت خانواده های شاغل کمک کند.
در نهایت ، این چالش های معیشت و کاهش قدرت خرید ، هشدار جدی برای مقامات برای فعال کردن جلسات عالی شورای کار در اسرع وقت و تجدید نظر در دستمزدها و سیاست های پشتیبانی است ، در غیر این صورت فشار بر فقرا افزایش می یابد و آسیب های اجتماعی افزایش می یابد.
منبع: tasnim
