این شخص که در غرب به کنفوسیوس معروف است در سال 551 قبل از میلاد در نزدیکی تایفو در شرق چین با نام کونگ چیو (به معنی تپه) به دنیا آمد. اجداد او روزگاری در زمره اعیان زمان خود بودند، اما مقام خود را از دست داده بودند. بنابراین خانواده او روزگار سختی داشتند.
به گزارش فرادید، کنفوسیوس از نوجوانی شیفته یادگیری بود. او موسیقی، ریاضیات، ادبیات باستانی و تاریخ مطالعه کرد و به ویژه به سال های اولیه سلسله ژو (256–1046 قبل از میلاد) علاقه مند بود، دوره ای که او آن را عصر طلایی برای تقلید می دانست.
کنفوسیوس معتقد بود که «آموزش» و «تفکر» به فضیلت می انجامد و کسانی که می خواهند به دیگران فرمان دهند باید نظم و انضباط و اقتدار اخلاقی را پرورش دهند. او تلاش کرد تا به درجات حکومت برسد، اما تمایل داشت با شخصیت زورمند خود دیگران را آزار دهد و از اختیارات خود برای ترویج حکمرانی خوب استفاده کند. او در نهایت به عنوان وزیر جنایت در ایالت لو منصوب شد، اما به دلیل تلاش‌های اصلاحی سخت‌گیرانه‌اش برکنار شد.
او سال‌ها تلاش کرد تا راه خود را به رده‌های دولتی بازگرداند، این بار آن را از درون اصلاح کرد، اما دریافت که به عنوان معلم بسیار موفق‌تر خواهد بود. کنفوسیوس با این باور که «همه انسانها باید از آموزش بهره ببرند» سنت شکنی کرد. او از یادگیری مادام العمر «به خاطر خودش» یا خودآگاهی و خودسازی (رشد شخصی) حمایت می کرد. او حلقه بزرگی از پیروان را جذب کرد که به نام کونگفوزی (استاد کونگ) شناخته شدند. آن پیروان تعالیم او را تحت عنوان آنالکتث ثبت کردند.
همانطور که در آنالکت ها ذکر شد، کنفوسیوس معتقد بود که هماهنگی اجتماعی به طور طبیعی ناشی از رابطه منظم صحیح افراد با یکدیگر و با خانواده به عنوان رکن اساسی جامعه است. از این رو، پرورش صفات فردی از جمله خیرخواهی، تعاون و فرزندسالاری را از ضروریات تربیت افراد فرهیخته و وظیفه شناس که از طریق خدمات عمومی به نفع جامعه باشد، تاکید کرد.
حکمت را گسترش دهید
کنفوسیوس در زمان خود تا حد زیادی نادیده گرفته می شد. در زمان مرگش در سال 479 قبل از میلاد، او شاید 3000 شاگرد از خود به جای گذاشت که خود را وقف حفظ و تبلیغ تعالیم استاد خود کردند. آموزه های کنفوسیوس با اشتیاق به عنوان ایدئولوژی دولتی چین توسط سلسله هان در قرن دوم پیش از میلاد پذیرفته شد. آنالکتس برای هزاران سال الگوی دولت ها و افراد بود و در این دوره بر تاریخ و تمدن چین تأثیر گذاشت.
تایفون، زادگاه کنفوسیوس
کنفوسیوس در طول زندگی خود در زادگاهش تایفو در شرق چین چندان شناخته شده نبود، اما گذشت زمان این کمبود توجه را برطرف کرده است. فداکاری‌های نسل‌های متوالی فرمانروایان و مردم در طول قرن‌ها به حفظ سرزمین او (اکنون مقدس) کمک کرد.
امروزه معبد، قبرستان و عمارت خانوادگی کنفوسیوس بخشی از میراث جهانی یونسکو و همچنین مقاصد محبوب توریستی و زیارتی است. معبد کنفوسیوس اندکی پس از مرگ او در سال 479 قبل از میلاد ساخته شد. با گذشت زمان این معبد به مجموعه ای 50 هکتاری تبدیل شد. نماد قدرتمندی از مقام این “پادشاه بی تاج” (به قول شاگردانش) این است که کاشی های لعابدار سقف معبد او زرد است، رنگی که معمولاً مختص امپراتوران است.
زندگی طاقت فرسا کشاورزان
چائو کوئو از مقامات سلسله هان در سال 178 قبل از میلاد گزارش داد: “کشاورزان هسته اصلی جامعه کشاورزی چین بودند. زندگی آنها به طرز وحشیانه ای سخت بود. آنها حق تعطیلات در هیچ یک از چهار فصل را نداشتند… مهم نیست که چقدر سخت کار می کردند. آنها ممکن است جان خود را در اثر سیل و خشکسالی یا ظلم حاکمان از دست بدهند… آنها مجبور بودند بدهی ها، مزارع و خانه های خود را بپردازند، حتی فرزندان و نوه های خود را بفروشند.”
در دوره هان، دهقانان گاوآهن های آهنی داشتند و گاوها و الاغ ها به آنها کمک می کردند. اما مالیات ها کمرشکن بود و کشاورزان مجبور به انجام خدمات اجباری دولتی شدند. مزارع کوچک آنها بین چندین وارث تقسیم شد. راهزني و شورش آغاز شده بود و قيام دهقانان تا قرن بيستم مؤثر بود.
مترجم: زهرا ذوالقدر
