آل -جزیره نوشت: تهران – بندر بندر ، بلوچستان جنوبی ، شاهد تغییر جدیدی است پس از آنكه رئیس كل ستاد ارتش پاکستان Asim Munir پیشنهاد داده است تا حدود 1.5 میلیارد دلار در این بندر سرمایه گذاری كند.
با توجه به سرویس بین المللی “میهن تجارت” ، در زیر یک تغییر مهم در صحنه منطقه ای است. از آنجا که این پروژه دروازه ای را برای حضور احتمالی ایالات متحده در منطقه ای با موقعیت استراتژیک در اقیانوس هند ، در نزدیکی بندر گوادار ، که تمرکز همکاری اقتصادی بین چین و اسلام آباد است ، باز می کند.
این حرکت باعث جلب توجه و نگرانی گسترده ایران شده است. کشوری که با دقت بر عواقب احتمالی حضور ایالات متحده در منطقه نظارت می کند ، به ویژه هنگامی که تهران در تلاش است تا نقش بندر چاباهار را به عنوان یک مرکز تجاری با آسیای میانه تقویت کند.
نگرانی استراتژیک
پروژه این پسر به عنوان یک عامل جدید مشاهده می شود که می تواند نقشه ای از نفوذ دریایی و نفوذ تجاری در جنوب آسیا را تشخیص دهد و یک مورد جدید را به رقابت بین واشنگتن ، پکن ، دهلی و تهران اضافه کند.
در این زمینه ، کارشناس علوم سیاسی توضیح داد که بندر بغداد در وسط سواحل ماکران واقع شده است و یکی از نزدیکترین مکان های گسترده به مرز ایران است. این ، از نظر تهران ، حساسیت ژئوپلیتیکی را افزایش می دهد.
وی گفت: “موقعیت جغرافیایی بندر ، که تنها در حدود 2 کیلومتری مرز ایران و نزدیک به 2 کیلومتر از بندر چاباهار فاصله دارد ، آن را در منطقه نظارت عملیاتی قرار می دهد.” بنابراین ، هر حضور احتمالی ایالات متحده در آن ، چه به صورت سرمایه گذاری و چه در مدیریت لجستیکی – منبع نگرانی استراتژیک ایران خواهد بود.
وی توضیح داد که این تحولات پس از معافیت های ویژه ایالات متحده برای بندر ایالات متحده در ماه سپتامبر صورت گرفته است. حرکتی که می تواند ایالات متحده را به سمت یافتن گزینه هایی در سواحل پاکستان برای تقویت نفوذ خود در همسایگی ایران و چین و همچنین فشار بر پروژه مشترک ایران -ندیا در چاباهار سوق دهد.
با این حال ، وی تأکید کرد که موضع ایران هنوز محتاط و مورد انتظار است ، زیرا پروژه پسر هنوز نهایی نشده است و تهدید در حال حاضر بالقوه است ، نه واقعی.
عواقب احتمالی
به گفته این متخصص ، لغو معافیت ایالات متحده باعث شده است تا سرمایه گذاران بین المللی با همکاری پروژه چاباهار محتاط تر شوند. در مقابل ، حضور احتمالی واشنگتن در پسر ممکن است رقابت را در مسیرهای حمل و نقل شمال به شمال تشدید کند. با این حال ، وی خاطرنشان كرد كه چاباهار از مزایای ساختاری برخوردار است ، زیرا این تنها بندری است كه ایران را به راه آهن داخلی و سپس به آسیای میانه و روسیه متصل می كند.
به گفته وی ، تسریع در تکمیل خط راه آهن چاباهار -زاهدان و ارائه ضمانت های سرمایه گذاری به شرکای آسیایی می تواند موقعیت استراتژیک ایران را حفظ کند.
از نظر روابط ایران -پاکستان ، وی همچنین معتقد است که این پروژه می تواند بر اعتماد متقابل دو کشور تأثیر بگذارد. از آنجا که روابط بین تهران و اسلام آباد همیشه پیچیده و چند منظوره بوده است. ایران می داند که پاکستان به دنبال تعادل محورهای بزرگ ، یعنی چین ، ایالات متحده و خلیج فارس است.
وی تأکید کرد که اگر بندر پسر به یک پایگاه ارتش یا اطلاعاتی ایالات متحده تبدیل شود ، این تأثیر منفی بر روابط دو جانبه خواهد داشت.
به گفته وی ، آنچه برای تهران مهم است ، جلوگیری از نظامی شدن سواحل مكران است ، زیرا ایران باید این منطقه را منطقه ای برای همکاری اقتصادی در نظر بگیرد ، نه زمینه رقابت نظامی بین قدرتهای بزرگ. در مقابل ، اگر این پروژه صرفاً اقتصادی و تدارکات باقی بماند ، ایران با حساسیت پاسخ نمی دهد.
درک متقابل
به گفته این متخصص ، پاسخ احتمالی ایران به هرگونه حضور آمریکایی در پسر بر اساس سه پایه خواهد بود:
1. با تسریع در ارتباط با راه آهن و جذب شرکای غیر غربی آسیایی ، پروژه چاباهار را تقویت کنید.
2. گفتگوی استراتژیک با پاکستان برای اطمینان از اینکه پسری به پایگاه ماهیت نظامی تبدیل نمی شود.
3. تنوع مشارکتهای تجاری برای کاهش تأثیر تحریم های ایالات متحده و کاهش فشار اقتصادی.
وی افزود: ایران به دنبال رویارویی مستقیم نیست ، بلکه با هدف مدیریت خطرات و حفظ برتری جغرافیایی خود در سواحل ماکران انجام می شود. از نظر وی ، پروژه پسر به عنوان یک هشدار اولیه است که باید با ابزارهای دیپلماتیک ، اقتصادی و ساختاری پاسخ داده شود.
وی خاطرنشان کرد: این پروژه نه تنها ایران را تحت تأثیر قرار می دهد ، بلکه مستقیماً شامل منافع چین نیز می شود و ممکن است رقابت ایالات متحده و چین در پاکستان را تشدید کند. این امر باعث می شود اسلام آباد به یک نقطه تماس بین دو قدرت بزرگ باشد. وی نتیجه گرفت که این تحولات احتمالاً همکاری ایران -چین را در مسیرهای اقتصادی ، امنیتی و منطقه ای افزایش می دهد.
—
از طرف دیگر ، یک دیپلمات سابق ایرانی در وزارت امور خارجه و یک متخصص در پاکستان گفت که هرگونه سرمایه گذاری خارجی ، از جمله آمریکایی ها ، به نفع اسلام آباد است ، زیرا این امر باعث می شود زیرساخت ها و گسترش شبکه حمل و نقل ، به ویژه در بلوچستان ، که تقریباً نیمی از منابع طبیعی کشور را در بر می گیرد.
وی در مصاحبه ای با الجزیره Net ، توضیح داد كه مهمترین موانع توسعه در ایالت عدم وجود منابع مالی و ضعف زیرساخت های حمل و نقل از جمله جاده ها ، راه آهن و بنادر است. از نظر وی ، توسعه این منطقه ، پاکستان و ایران ، به نفع امنیت تهران است ، زیرا گسترش فعالیت های اقتصادی می تواند به کاهش حرکات مسلحانه و تمایلات هفتاد و تقویت ثبات دو کشور کمک کند.
وی گفت ، در پایان ، روابط بین تهران و اسلام آباد ، با وجود مسابقات منطقه ای ، مبتنی بر درک امنیتی متقابل است. این دو طرف به خوبی می دانند که هیچ قصد و سود در اتخاذ اقدامات خصمانه در سطح استراتژیک وجود ندارد. بنابراین ، پروژه پسر در حال حاضر منبع نگرانی ایران نیست.
