عباس عبدی در روزنامه Etemad نوشت: دو روز پس از پایان انتخابات سال گذشته ، یکی از اعضا به گروه های افراطی نوشت: “اگر پزشکان را انتخاب کنید ، حق اعتراض ندارید.” بلافاصله در پاسخ نوشتم ، “ما پزشکان را انتخاب می کنیم تا حق اعتراض به ملت را بشناسند.” در حقیقت ، این یکی از مهمترین جنبه های تمایز افراط گرایان با دیگران است ، زیرا آنها یک دیدگاه فرقه ای به سیاست دارند و تا آخرین خود ، آنها را از دفاع و حق اعتراض خود محروم می کنند و به این ترتیب وارد سیاست فرقه ای می شوند.
از طرف دیگر ، نه تنها یک نیروی آزاد ، آزاد و مردمی این کار را انجام می دهد ، بلکه مهمترین معیار وی برای رأی دادن به یک نامزد این است که ببینیم در صورت انتخاب ، چه میزان عزت و احترام به آزادی بیان و انتقاد چقدر است. از این نظر ، باید عادلانه باشد و گفت که آقای پزشکی نمره بالایی دارد. به راحتی می توانید کلمات مهم خود را در حضور بیان کنید. حتی ممکن است یک لحن بحرانی باشد. من هرگز از کسی که از انتقاد ناراحت شده است یا اینکه تحت تأثیر انتقاد یا انتقاد آنها قرار گرفته اند نشنیده ام.
بنابراین اگر یک مقام مسئول همان ویژگی را داشته باشد ، امیدوار است که خطاهای فعلی اصلاح شود. در این یادداشت می خواهم از یکی از برنامه های او انتقاد کنم. برنامه ساخت مدرسه بدون بودجه دولت ، که با همکاری عملی در ساخت یک دیوار مدرسه در خوزستان آغاز شد ، پایان دیروز بود ، تحت شعار عدالت آموزشی و همزمان چندین هزار پروژه آموزشی در کشور افتتاح کرد. آقای پزشکی ضمن گفتن سخنان خوب در مورد آموزش ، گفت که دولت پول ندارد. افرادی که می توانند کمک کنند.
من ضمن بیان تعداد واحدهای آموزشی ، از همین رویکرد انتقاد خواهم کرد. زیرا این مسائل اساسی تر دولت را نادیده می گیرد. به نظر می رسد کمبود مدرسه یک مشکل مهم است. به همین دلیل ، بسیاری از نیکوکاران ترجیح می دهند پول خود را در این زمینه خرج کنند ، که باید یادبود شود. اما کار داوطلبانه و خیریه وظیفه دولت نیست ، در حالی که مسئله اصلی آموزش کمبود کلاس نیست.
کار خیریه داوطلبانه است و دولت و بهترین کاری که می توانند و باید انجام دهند. راه برای انجام این کار افراد خوب یا کمک به ساخت و ساز یا تجهیزات تجهیزات است و آنها نمی خواهند آن را به نام خودشان بگذارند ، که متأسفانه دیده شده است. نیکوکاران ساخت مدرسه نیز باید در مدیریت مدرسه شرکت کنند تا انگیزه بیشتری کسب کنند.
کار دولت و ساختمان دولت بودجه عمومی است. اولین سؤالی که باید پاسخ داد این است که چرا هنوز یک مدرسه غیر استاندارد یا غیر استاندارد وجود دارد ، یا حتی یک مدرسه پس از حدود نیم قرن در دسترس عموم نیست. دولت باید پاسخی به این سوال داشته باشد. ممکن است بگوییم که این مربوط به موارد قبلی است. بله ، این مربوط به آنها است ، اما پاسخ لازم برای تغییر سیاست ما امروز است. چگونه؟
ما در حال حاضر چنان هدر دادن منابع در کشور و بودجه زیادی داریم که اگر تنها بخش کوچکی از آنها به مدرسه اختصاص یابد ، تمام کاستی ها برطرف می شوند و نیازی به امور خیریه نیست. میزان فساد ، هدر رفتن قیمت انرژی ، ارقام موجود در هدر رفتن صادرات ، واردات و انتقال پول و غیره.
آژانس خبری Tasnim ، که دسترسی خوبی به منابع اطلاعاتی دارد ، ادعا کرده است که ما از سال (حدود 5 سال) 5 میلیارد دلار صادرات غیر نفتی داشته ایم که 2 درصد از آنها 5 میلیارد دلار هنوز به اقتصاد کشور بازنگشته است. اگر همان مقدار را برای صادرات نفت و ارزان محاسبه کنیم ، این افزایش می یابد. این وظیفه دولت است که این مشکلات را حل کند ، و اگر فقط 5 ٪ از منابع خود را صرف آموزش کند ، کمبودی نخواهد داشت.
ساختن مدرسه از طریق فعالیت های خیریه خوب است ، اما وظیفه دولت نیست. وظیفه اصلی دولت در زمینه آموزش و پرورش فراتر از ساختمان مدرسه است ، وظیفه مهم تر اصلاح سیستم آموزش است. در همه زمینه ها ، از جمله آموزش و مجازات ، در انتخاب و آموزش معلمان باتجربه ، در فلسفه آموزش ، در مفاد تدریس ، به نفع کودکان و جوانان در محیط آموزشی و آموزش ابعاد مختلف “سواد زندگی” یا “مهارت های زندگی” برای افزایش توانایی جوانان برای یک زندگی سالم. ما تقریباً در همه بازگشتیم. حال بیایید به آخرین دستاوردهای سیستم آموزش موجود بپردازیم. یکی از مربیان (حتی دانش آموزان) که باید از امور آگاه باشد این است: “کدام کشور در جهان برای اولین بار در جهان موفق می شود تا چهار نفر از مبارزان F-35 را نابود کند؟”
گزینه ها: 1- روسیه 2- کره شمالی 2- ایران 2- آمریکا
آقای پزشکی عزیز! این یک اشتباه معمولی نیست. این یک دروغ سیستماتیک است که حتی با هدف القاء دروغ نیست ، بلکه نسبت به ابتذال شخصیت پاسخگو است. او می گوید که ما و شما می دانید که این یک دروغ است ، اما شما باید رسما دروغ را انتخاب کنید و خود را تحقیر کنید. شما باید به همان روش دانش آموزان خود را آموزش دهید. آیا فکر می کنید اگر کلاس یا مدرسه نداریم و چنین معلمی را ارسال کنیم بهتر است اگر کلاس یا مدرسه نداریم؟ کدام شخص مایل است فرزند خود را به این محیط ضد آموزش بدهد؟ مسئله شما و دولت در درجه اول اصلاحات است ، نه ساختن مدرسه و کلاس.
