آی بیبر گزارش داد که همه نگاه ها در جنگ اوکراین اکنون به شهر بوکروفسک است که به نظر می رسد در شرف سقوط به دست نیروهای روسیه است، چیزی که بزرگترین دستاورد روسیه از زمان تصرف آوودیوکا در سال گذشته خواهد بود.
به گزارش «میهن تجارت»، این سایت نوشت: با وجود حمله ناگهانی نیروهای کماندوی اوکراینی به این شهر، پیش بینی ها حاکی از قریب الوقوع بودن سقوط آن است و این می تواند زمینه را برای پیشروی های بیشتر روسیه در منطقه دونتسک که محل درگیری است، هموار کند.
اما این نبرد – بر اساس تحلیل مارک گالتی در سایت – نه تنها یک جنگ چمن، بلکه بخشی از یک بازی مذاکره عجیب بین رئیس جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، و رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین است.
نویسنده خاطرنشان کرد که موضع ترامپ در مورد اوکراین در ماه های اخیر تغییر کرده است. وی در ابتدا آمادگی خود را برای ارسال موشک های دوربرد تاماهاوک به کی یف اعلام کرد اما پس از تماس تلفنی با پوتین این طرح لغو شد. سپس درباره برگزاری اجلاس احتمالی در بوداپست بحث شد که پس از مشخص شدن اینکه پوتین نمیخواهد در مورد خواستههایش سازش کند، رد شد.
موقعیت ها دوباره تغییر کرد. ترامپ اولین تحریمهای دوره ریاستجمهوری خود را علیه روسیه اعمال کرد و شرکتهای نفتی روسیه را هدف قرار داد، سپس دوباره درباره امکان ارسال سلاح به کییف صحبت کرد.
مارک گالتی پرسید که آیا ترامپ به حمایت از اوکراین نزدیک شده است؟ و خودش پاسخ داد: نه. او تاکید کرد که حقیقت تلخ برای کیف این است که هیچ مدرکی وجود ندارد که ترامپ واقعاً به اوکراین اهمیت می دهد.
نویسنده به این نتیجه رسید که رفتار ترامپ بیشتر در مورد پایان دادن سریع جنگ برای تبلیغ خود به عنوان یک صلحساز است، نه داشتن نگرانی واقعی برای اوکراین، و او تلاش میکند از جنگ به نفع خود استفاده کند تا تواناییهای مذاکرهاش را در برابر پوتین نشان دهد و برای اثبات قدرت خود امتیاز بگیرد، حتی اگر نمادین باشد.
از سوی دیگر به نظر می رسد پوتین مصمم به ادامه فشار بر ترامپ است و با به رخ کشیدن سلاح های استراتژیک جدید روسیه مانند موشک های هسته ای و هواپیماهای دریایی، سعی دارد به ترامپ نشان دهد که روسیه نمی تواند تسلیم شود.
علیرغم تغییرات مداوم در مواضع، به گفته نویسنده، امکان دستیابی به توافق هنوز دور از دسترس است. زیرا ترامپ همچنان برای حفظ اعتبار خود به برخی امتیازات نیاز دارد، در حالی که پوتین حاضر به دادن هیچ امتیازی نیست. بنابراین، آینده جنگ بیشتر به رفتار و جهت گیری این دو رهبر بستگی دارد تا به یک نتیجه سنتی نظامی یا دیپلماتیک.
