به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، ادامه میدهد: و در حالی که توجه عمومی معمولاً معطوف به نیازهای فوری مانند سرپناه و امنیت است، بسیاری از این افراد آواره نه تنها توانستهاند این نیازها را برآورده کنند، بلکه در ایجاد کسبوکار خود نیز موفق بودهاند.
به عنوان مثال، از سال 2011، بیش از 14 هزار موسسه رسمی متعلق به کارآفرینان سوری در ترکیه به ثبت رسیده است. علیرغم مسیر دشواری که مملو از موانعی مانند زبان، تبعیض و وضعیت شکننده حقوقی بود، برخی از آنها به موفقیت های چشمگیری دست یافته اند.
طبق مقاله ای در وب سایت «The Conversation»، یک مطالعه اخیر دانشگاه اروپایی نشان داده است که عوامل خاصی بین شکست و موفقیت تفاوت دارند. از جمله احساس تعلق به کشور میزبان، تسلط بر زبان آن و همچنین زمان دریافت حمایت قانونی.
هویت و یکپارچگی
این مطالعه تاکید می کند که بسیاری از مهاجران به دلیل مشکلات شغلی و عدم شناخت صلاحیت ها و تخصص خود به سمت کارآفرینی سوق داده می شوند. اما چالش اصلی این است که چگونه می توان این مسیر اجباری را به موفقیت پایدار تبدیل کرد. موفقیت در کسب و کار تنها به مهارت و سرمایه محدود نمی شود، بلکه بستگی به این دارد که کارآفرین چگونه خود را در جامعه میزبان تعریف و احساس می کند.
این مطالعه که شامل 170 کارآفرین سوری در ترکیه بود، نشان داد که افراد موفق کسانی هستند که “هویت کشور میزبان” دارند. یعنی حس تعلق عمیق و پیوند ذهنی و عاطفی با جامعه و نهادهای ترکیه داشتند. این احساس تعلق منجر به بهبود عملکرد مالی و خدمات بهتر به مشتریان شده است.
همچنین تسلط بر زبان ترکی نقش مهمی در تقویت ارتباط با بازار و محیط محلی داشته است. از سوی دیگر، تبعیض اجتماعی یا اداری این حس تعلق را تضعیف می کند.
حفاظت و وضعیت حقوقی
این مطالعه همچنین تاکید می کند که وضعیت حقوقی نقش تعیین کننده ای در موفقیت مهاجران دارد. در ترکیه، سوریها «حمایت موقت» دریافت میکنند که بر توانایی ثبت رسمی کسبوکار تأثیر میگذارد.
نتایج نشان داد که ارائه این حمایت در مراحل اولیه می تواند اثرات منفی تبعیض را کاهش داده و احساس امنیت و یکپارچگی را تقویت کند. اما اگر دریافت این حمایت به تعویق بیفتد، تبعیض مؤثرتر می شود و احساس تعلق را ضعیف می کند.
این مطالعه نتیجه میگیرد که تاخیر در قانونیسازی آسیبی پنهان و تدریجی به احساس تعلق ایجاد میکند، حتی اگر وضعیت فرد در نهایت عادی شود. این نوع نابرابری در بسیاری از سیاست های رسمی قابل مشاهده نیست.
موفقیت متقابل
این مطالعه تاکید می کند که موفقیت کارآفرینان مهاجر صرفاً یک دستاورد شخصی نیست. همچنین به نفع جامعه میزبان است. آنها شغل ایجاد می کنند، مالیات می پردازند و به اقتصاد ارزش می افزایند. برعکس، وقتی موانع مانع فعالیت آنها شود، جامعه انرژی و ظرفیت خود را از دست می دهد.
این موضوع به عدالت اجتماعی نیز مربوط می شود; زیرا این افراد با وجود از دست دادن همه چیز، همچنان به دنبال تعلق و مشارکت هستند. بنابراین، کاهش موانع یک کار اساسی است.
توصیه هایی برای سیاست گذاران و جامعه
1. تسریع در روند قانونی: اعطای سریع وضعیت قانونی، زمینه ای را برای برنامه ریزی و اقدام ایمن فراهم می کند.
2. سرمایه گذاری در زبان: تسلط بر زبان کشور میزبان یکپارچگی اجتماعی و اقتصادی را تسهیل می کند.
3. مبارزه با تبعیض: آگاهی عمومی ضروری است. زیرا کلیشه های منفی به اقتصاد و همبستگی آسیب می رساند.
در پایان، این مطالعه خاطرنشان می کند که جابجایی یک پدیده بلندمدت است و کشورها باید از کمک های موقت فراتر رفته و مسیرهایی را برای یکپارچگی و تعلق واقعی ایجاد کنند. همچنین لازم است به کارآفرینان مهاجر نه به عنوان یک «مشکل»، بلکه به عنوان یک «شریک توسعه» که می تواند به رشد اقتصادی و پیشرفت اجتماعی کمک کند، نگاه کرد.
