اکونومیست نوشت: آیا می توانید به زمانی برگردید که دوران ریاست جمهوری جو بایدن جوان و پر از امید بود؟ با توجه به سر و صدای آزاردهنده دموکرات ها که هنوز در مورد رهبری او دندان قروچه می کنند، ممکن است آسان نباشد. اما همین چهار سال پیش، دولت او فوقالعاده تلقی میشد، شاید همتراز با تحولگراترین دموکرات، فرانکلین روزولت.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در ادامه این مقاله آمده است: در 100 روز اول، بایدن بیش از هر رئیس جمهور دیگری پس از روزولت، دستورات اجرایی مهمی صادر کرد و برای مقابله با بحران های پیش روی خود، به کنگره این اختیار را داد که بیش از پولی که روزولت در مواقع اضطراری خود داشت، هزینه کند. او واکسن کووید را به 200 میلیون نفر رساند. 59 درصد از آمریکایی ها عملکرد او را تایید می کنند. چهرههای سیاسی و دانشگاهی که توسط بایدن شگفتزده شده بودند، روحیه شاد روزولت و ایدهآل او برای حکومت فعال را احیا کردند. در ماه اوت، پولیتیکو گزارش داد که “میل به مقایسه این دو مرد در واشنگتن رایج شده است.”
حتی پس از خروج فاجعهبار از افغانستان در پایان آن ماه – زمانی که محبوبیت عمومی بایدن منفی شد و هرگز برای همیشه بازنگشت – جاهطلبی او فروکش نکرد: او به دنبال نسخه جدیدی از سیاست صنعتی آمریکا، غلبه بر بحران آبوهوایی و بازگرداندن تعادل تاریخی به نابرابریهای نژادی ادامه داد. علیرغم حاشیه اندک اکثریت دموکرات در کنگره، به نظر می رسید که تنها دیوان عالی قادر به مهار دستور کار او باشد. عدم وجود موج عمده جمهوری خواهان در میهن تجارتات میان دوره ای به بایدن کمک کرد تا تسلط خود را بر حزب حفظ کند. اما بزرگترین منبع قدرت او ترس بود – نه از خودش، بلکه از اینکه یک رقیب درون حزبی، یا حتی انتقاد و نافرمانی، ممکن است او را در میهن تجارتات عمومی بعدی تضعیف کند. به همین دلیل است که برخی از بلندپروازترین دموکراتها حتی پس از مناظره فاجعهبارش به او پایبند بودند. اکنون که به گذشته نگاه می کنم، کمی دیوانه به نظر می رسد.
داستان جو بایدن یادآور این است که روایت یک رئیسجمهور در اولین سال زندگیاش هرگز شبیه سال گذشته او نیست. (یا آنچه که دههها بعد توسط کار مورخان تجدیدنظرطلب پیشنهاد میشود.) از آغاز قرن، آمریکاییها خواهان تغییرات چشمگیر بودند، اما زمانی که روسای جمهور نسخه خود را از تغییر ارائه کردند، عقب نشینی کردند. این بدان معنا نیست که آخرین رئیس جمهوری که افراط و تفریط کرده است، دونالد ترامپ، مسیر مشابهی را در پیش گرفته است. اما ممکن است اینطور باشد. در واقع او قبلاً این مسیر تاریک را طی کرده است. تاکر کارلسون، شخصیت راستگرای رسانهای، در حالی که اولین دوره ریاستجمهوری ترامپ کمرنگ میشود، به یکی از همکارانش پیامک میدهد: «ما بسیار بسیار نزدیک شدهایم که بتوانیم بیشتر شبها ترامپ را نادیده بگیریم. “من واقعا نمی توانم صبر کنم.”
در هیچ یک از شرایط ترامپ، افکار عمومی به اندازه ای که گاهی در مورد بایدن دیده می شود، او را تایید نکرده اند. در این دوره، ترامپ بار دیگر به عمق محبوبیت بایدن سقوط کرده است (37 درصد در نظرسنجی گالوپ؛ بایدن بیش از دو سال طول کشید تا به آن سطح برسد، قبل از اینکه اندکی بهبود یابد؛ ترامپ در ژوئیه به آن رسید، قبل از اینکه اندکی افزایش یابد، به 41 درصد). ترامپ نسبت به بایدن بسیار فعال تر و «متحول کننده» بوده است. او در ارتباطات قدرت بیشتری دارد و در اعمال قدرت بی رحمی یا بی شرمی بی نظیری از خود نشان داده است. با این حال، ترامپ در حال تکرار همان نوع اشتباهات است، فراتر از تفسیر یک پیروزی محدود به عنوان مجوزی برای رادیکالیسم. هزینه سیاسی ممکن است زودتر از آن دیرتر به بار بیاید، زیرا علیرغم استعداد او در ترساندن جمهوری خواهان، او نمی تواند برای میهن تجارتات مجدد شرکت کند.
بارزترین و رایج ترین خطای رایج، انکار تورم است. بایدن آن را موقتی خواند. در ماه آوریل، ترامپ با گفتن حقیقت سخت در مورد تعرفهها آزمایش کرد که کودکان باید «به جای 30 عروسک به دو عروسک بسنده کنند»، اما معمولاً اصرار داشت که تعرفهها باعث تورم نمیشوند، او بر تورم غلبه کرده است، قیمتها در حال کاهش است و ما «بهترین اقتصاد تاریخ» را داریم. این لاف های ترامپی اغلب نتیجه معکوس می دهد. اما در این مورد، در زندگی روزمره آمریکایی ها و با تلاش روزافزون دولت وی برای کاهش قیمت ها از جمله با لغو تعرفه ها، کذب بودن آن آشکار است. در شاخص ترکیبی نظرسنجی های اکونومیست، تایید خالص ترامپ در موضوع تورم و قیمت منفی 33 واحد است.
ترامپ در مورد امضای خود – مهاجرت – نسخه خودش را از اشتباه بایدن مرتکب شده است: افراط گرایی. بایدن بیشتر محدودیت های دوران ترامپ را برداشت و سپس به مدت دو سال مرز را نادیده گرفت. ترامپ کار خود را با حمایت گسترده از اخراجهای دستهجمعی آغاز کرد، اما نظرسنجیها نشان میدهد که اکثر آمریکاییها تاکتیکهای سختگیرانهتر اجرای مرزی او را تایید نمیکنند. حتی خود ترامپ نیز به برخی از حملات اعتراض کرده است و این گمانه زنی ها را در مورد کاخ سفید بایدن تا امروز ادامه دارد: آیا رئیس جمهور می داند چه خبر است؟ آیا سیاست او واقعاً توسط رادیکال ترین مشاورانش تدوین و اجرا می شود؟
این مرد هنوز ایستاده است
ترامپ در سن 79 سالگی فعالتر از بایدن در دوران ریاست جمهوری خود به نظر می رسد. و در اولین دوره خود، از روی غرور شخصی، یک روش پزشکی کاملاً معمول، کولونوسکوپی را پنهان کرد. بنابراین شاید هیچ چیز نگران کننده ای در مورد MRI که او در ماه اکتبر از بخشی از بدنش انجام داده بود وجود نداشته باشد که کاخ سفید از افشای آن خودداری کرده است. یا شاید این داستان پیچش ناخوشایندی را در پیش داشته باشد، همانطور که برای بایدن رخ داد – اتفاقی که جمهوری خواهان را خشمگین می کند، همانطور که هنوز هم انجام می دهند. به دلیل لجاجت رئیس جمهور در چسبیدن به قدرت.
ترامپ در مورد اینکه چگونه بستگان بایدن می توانند از طریق خدمات او ثروتمند شوند، نگرانی های موجهی داشت. با این حال، خانواده ترامپ باعث شده است که «خانواده جنایتکار بایدن» در مقایسه با آنها کوچک به نظر برسد. صرف نظر از اینکه ترامپ در نهایت عفو را به حراج گذاشته یا نه، تصور اینکه یک مورخ تجدیدنظرطلب به راه های بی شمارش برای استثمار آشکار از ریاست جمهوری نزدیک شود، دشوار است. از جمله اسپری کردن عطر علامت تجاری خود بر روی صورت یک رهبر خارجی که در اتاق بیضی مانند او در این ماه انجام داد (ترامپ گفت: «این بهترین عطر است».
ترامپ هنوز زمان دارد تا مسیر خود را اصلاح کند. اما به احتمال زیاد به دنبال نصب یک جانشین قابل تحسین خواهد بود. اما در نهایت، هر جانشین داستان خود را برای گفتن خواهد داشت.
