امیر قلانوی که در دهه 90 و زمانی که هدایت استقلال و سپاهان را برعهده داشت، بارها گفته بود: «هر مربی که قول قهرمانی بدهد، مربی نیست و فوتبال هم قول دادن نیست». او این بار برخلاف گذشته قول داده بود «تیم ملی در جام جهانی بیش از 4 امتیاز خواهد گرفت و از گروه خود صعود خواهد کرد». او که به دلیل عملکرد تیم ملی تحت فشار زیادی قرار دارد و جایگاه خود را متزلزل می بیند، «امیدبخش» را در دستور کار قرار داده است تا با این روش فضا را آرام کند.
قلانویی البته پا را فراتر گذاشت و گفت: در جام جهانی یک هفته کشور را تعطیل می کنیم.[to celebrate]اما آیا واقعاً میتوان به قولی که داد اعتماد کرد؟ تعطیلی کشور به خاطر شادی برد تیم ملی خواهد بود یا ناراحتی ناشی از عملکرد تیم؟!
از 30 اسفند 1401 که قلانوی هدایت تیم ملی را برعهده گرفت تا امروز که نزدیک به سه سال می گذرد، چند نمایش قابل توجه داشته ایم؟ آیا با آمار می توان گفت که تیم ملی این همه امتیاز گرفت و امیدهای گلزنی ایجاد کرد؟ چرا آمار روی تابلو در داخل زمین دیده نمی شود؟ چرا الان و وقتی صحبت از نیمکت تیم ملی می شود، قلعه نویی برخلاف تمام عمرش یاد گرفته «قول بده»؟
قلعه نویی در حالی قول صعود داده است که لازم به ذکر است جام جهانی 2026 با حضور 48 تیم در 12 گروه چهار تیمی آغاز می شود و هر تیم در مرحله گروهی سه بازی انجام می دهد. دو تیم برتر هر گروه به همراه هشت تیم برتری که مقام سوم گروه ها را کسب کرده اند (مجموعاً 32 تیم) راهی مرحله یک هشتم نهایی می شوند و در واقع اگر ایران موفق به صعود از مرحله اول شود، تنها به جایگاهی که در دوره های قبل بود یعنی در بین 32 تیم خواهد رسید. بنابراین اصل صعود باید دو مرحله ای یعنی رسیدن به جمع 16 تیم نهایی در نظر گرفته شود بنابراین صعود باید دو مرحله ای باشد.
سرمربی تیم ملی در بخشی دیگر از صحبت های خود به انتقاد از مصاحبه بازیکنان پرداخت و گفت; خلیل زاده و بیرانوند نباید اینطور صحبت کنند و ما به باشگاه آنها تذکر داده ایم. ای کاش قلانوی خودش هم همین کار را می کرد و مسائل مربوط به گذشته از سال 1386 را تا این حد در نشست های خبری باز نمی کرد و سعی نمی کرد به منتقدان پاسخ دهد. ای کاش این توصیه را جدی می گرفت که نباید در گذشته زندگی کند. کنفرانس های مطبوعاتی
قبلا هم گفته ایم و یک بار دیگر تاکید می کنیم که این تیم ملی نشانی از تیم قابل احترام ندارد. اگر قرار باشد آنچه امروز می بینیم در جام جهانی دیده شود، نمی توانیم خوشبین باشیم، از صحبت های قلانوی در دهه 90 وام می گیریم و می گوییم در فوتبال با قول دادن نمی توان نتیجه گرفت، آنچه در مستطیل سبز می بینید چیزی نیست که با وعده های داده شده مطابقت داشته باشد مگر اینکه در فاصله 6 ماهه تا جام جهانی معجزه ای رخ دهد.
در نهایت مسئولیت مهم و سنگین بر عهده فدراسیون فوتبال است، آیا فدراسیون به وعده های قلانوی اعتقاد دارد؟ ما که از دور نظاره گر هستیم امیدی نداریم، این را عملکرد تیم ملی به ما می گوید، هرچند امیدواریم اشتباه کنیم و بی صبرانه منتظر تعطیلات یک هفته ای کشور بعد از مسابقات تیم ملی در جام جهانی باشیم.
