دو راهی ترامپ در ماجرای ونزوئلا/ اگر مادورو دوام بیاورد….

CNN نوشت: ماجراجویی تغییر رژیم ترامپ در ونزوئلا در خطر تبدیل شدن به یک باتلاق استراتژیک، سیاسی و قانونی است.

به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در ادامه این مقاله آمده است: ترامپ عصر روز دوشنبه گروهی از مقامات ارشد امنیت ملی و مشاوران خود را در دفتر بیضی شکل گرد هم آورد تا در مورد گام های بعدی رویارویی تصمیم گیری کنند که اکنون هم در داخل کشور نفت خیز و فقیر ونزوئلا و هم در واشنگتن از کنترل او خارج شده است.

پیش از این مذاکرات، نیکلاس مادورو، دیکتاتور ونزوئلا، شجاعانه در مقابل جمعیت زیادی از هواداران در کاراکاس در یک راهپیمایی در فضای باز به سبک ترامپ رقصید و شایعات قبلی مبنی بر اینکه قصد دارد کشور را تحت فشار آمریکا ترک کند، رد کرد. او گفت: ما صلح بردگان را نمی خواهیم و صلح مستعمرات را نمی خواهیم.

بنیان‌های سیاسی داخلی کمپین ترامپ به طور فزاینده‌ای شکننده می‌شوند، زیرا کاخ سفید نتوانست جنجال‌های فزاینده بر سر حمله دوم ایالات متحده را که ظاهراً بازماندگان یک قایق مشکوک به قاچاق مواد مخدر در کارائیب را به قتل رساند، سرکوب کند. منتقدان دموکرات ترامپ در کنگره درباره احتمال ارتکاب جنایت جنگی هشدار می دهند. چندین جمهوری‌خواه قدرتمند نیز نگران هستند و نشانه‌های نادری از آمادگی برای تحقیق جدی درباره دولت ترامپ نشان داده‌اند.

بن بست آمریکا با ونزوئلا پس از بیش از چهار ماه فشار فزاینده سیاسی، اقتصادی و نظامی اکنون غوغایی در واشنگتن ایجاد کرده است. فشاری که حضور عظیم بزرگترین ناو هواپیمابر جهان، USS Gerald R. Ford، و ناوگان وسیع ایالات متحده در آب های ونزوئلا نمادی از آن است.

نقش پیت هگزث وزیر دفاع در حملات قایق اکنون تحت نظارت است. هگزت، گوینده سابق فاکس نیوز، گزینه ای بحث برانگیز برای ریاست پنتاگون بود و عدم تجربه، رفتار تند و بی اعتنایی به برخی اصول اخلاقی و حقوقی ارتش، اکنون او را به یک مشکل سیاسی برای رئیس جمهور تبدیل کرده است. در حالی که دموکرات ها خواستار استعفای او شده اند.

اما به طور کلی، لجبازی مادورو یک معمای استراتژیک عمیق تری برای ترامپ، دن کین، رئیس ستاد مشترک ارتش، مارکو روبیو وزیر امور خارجه و سایر مقامات ارشد در نشست دفتر بیضی ایجاد کرده است.

ترامپ خیلی لاف می زند.

او روز پنجشنبه تهدید کرد که حملات به اهداف کارتل مواد مخدر در خاک ونزوئلا “بسیار زود” آغاز خواهد شد. روز شنبه اعلام کرد که حریم هوایی این کشور باید «کاملاً بسته» در نظر گرفته شود. اما مادورو عقب نشینی نکرد. رئیس جمهور آمریکا – که در گذشته نسبت به عدم شدت یا اجرای تهدیدات حساس بوده است – اکنون باید ارزیابی کند که آیا تهدیدهای او بدون اقدام واقعی اعتبار خود را از دست می دهند یا خیر. اقدامی که او را وارد درگیری خارجی می کند.

مادورو گزینه های آمریکا برای خروج را رد کرد

واشنگتن امیدوار است که افزایش نظامی مادورو را به اندازه کافی بترساند که تبعید را بپذیرد یا ژنرال های حلقه داخلی او را سرنگون کنند. ترامپ تأیید کرد که اخیراً با مادورو تلفنی صحبت کرده است – اما رهبر ونزوئلا کشور را ترک نکرد. دیوید اسمولانسکی، سیاستمدار اپوزیسیون ونزوئلا به سی ان ان گفت که ایالات متحده پیش از این به مادورو “گزینه هایی” برای خروج از کشور داده است.

اما این واقعیت که رژیم او تاکنون فروپاشی نکرده است، اراده ترامپ را برای “راه سخت” آزمایش می کند. همانطور که مادورو همیشه با طولانی کردن بحران ها مخالفان خود را فرسوده می کند.

سوال دیگری نیز مطرح می شود: آیا فشار آمریکا بدون اقدام نظامی قادر به فروپاشی رژیم مادورو است؟

یک احتمال این است که دولت ایالات متحده قدرت پایگاه مادورو را دست کم گرفته باشد – اشتباه رایجی که دولت های ایالات متحده سال ها در هنگام پیش بینی سقوط رقبای خودکامه مرتکب شده اند. مادورو امیدوار است که ترامپ صبر خود را از دست بدهد، به دنبال مقصر بگردد و خودش راه نجات را پیدا کند.

اگر ترامپ گزینه نظامی را میهن تجارت کند، حمله زمینی گسترده هنوز غیرقابل تصور است. بنابراین، آیا گزینه هایی وجود دارد که امنیت شخصی مادورو را به اندازه کافی برای تغییر معادله سیاسی در کاراکاس تهدید کند؟ یا اینکه حملات محدود مادورو را جسور می کند، مردم را متحد می کند و بحران را طولانی می کند؟

پیروزی چه پیام هایی را منتقل می کند – و شکست چه ضربه ای وارد می کند؟؟

برکناری تقریباً مسالمت آمیز مادورو که آزادی را به میلیون ها ونزوئلایی پس از دو دهه دیکتاتوری بازگرداند، یک موفقیت بزرگ در سیاست خارجی برای ترامپ بود. همچنین پیامی از قدرت آمریکا به دشمنان منطقه ای مانند کوبا می دهد و به چین و روسیه نشان می دهد که ترامپ حرف اول را در حیاط خلوت خود می زند.

اما اگر مادورو در برابر فشارهای عظیم آمریکا پافشاری کند، پیامی ویرانگر به ترامپ خواهد فرستاد. اقتدار ترامپ در حال کاهش است. خودکامگان در پکن و مسکو که ترامپ دوست دارد بر آنها تأثیر بگذارد، نتیجه گیری های خود را خواهند گرفت.

بن بست قانونی در حمله دوم به قایق

در حالی که دولت ترامپ در تلاش برای یافتن یک استراتژی واضح تر است، نتوانست خشم فزاینده ای را نسبت به حمله 2 سپتامبر به یک قایق مشکوک قاچاق در دریای کارائیب مهار کند – حمله ای که اکنون نگرانی هایی را در مورد نقض احتمالی قوانین جنگ ایجاد کرده است.

احتمال “حمله دوم” به قایق مشکل ساز است. زیرا حاکی از آن است که ممکن است تلاشی برای کشتن بازماندگان مجروح صورت گرفته باشد که نقض قوانین جنگ یا کنوانسیون ژنو است. Hexeth در ابتدا این گزارش ها را “کاذب، تحریک آمیز و توهین آمیز” خواند. ترامپ همچنین گفت که هگزت به او گفته که «این را نگفته است» اما افزود که شخصاً خواهان حمله دوم نیست.

کارولین لیویت، سخنگوی کاخ سفید بعدا تایید کرد که حمله دوم انجام شده است و گفت دریاسالار فرانک “میچ” بردلی، فرمانده نیروهای عملیات ویژه ایالات متحده، دستور داده و “در محدوده اختیارات خود” عمل کرده است. اما او از توضیح خطر برای نیروهای آمریکایی در زمان حمله دوم خودداری کرد.

هگزث بعداً حمایت کامل خود از بردلی را تکرار کرد – بیانیه ای که به گفته برخی می تواند تأثیر منفی بر زنجیره فرماندهی داشته باشد.

در صحنه سیاسی، دولت ترامپ مدام تکرار می‌کند که رئیس‌جمهور و هگزت خودشان اعلام کردند که اختیار قانونی برای حمله به «تروریست‌های مواد مخدر» را دارند. اما کاخ سفید از انتشار توجیهات حقوقی محرمانه وزارت دادگستری خودداری می کند. سناتورهای دموکرات که آن را دیده اند، آن را “درخت” و مشکل ساز توصیف کرده اند.

رو خانا، نماینده دموکرات، گفت که حتی برخی از جمهوری خواهان “وحشتناک” هستند و از هگزت و بردلی خواست تا در کمیته نیروهای مسلح حاضر شوند تا توضیح دهند: “ممکن است هر دو قانون را زیر پا گذاشته باشند.”

در پایان…

ترامپ بیش از پیش در باتلاقی که خود ساخته است – چه در کاراکاس و چه در واشنگتن – فرو می‌رود. و گزینه های خوبی برای خروج از آن ندارد.