روایتی از مسیر پرفرازونشیب موفقیت؛ معلولیت محدودیت است، اما مانع پرواز نیست

به گزارش خبرگزاری به گزارش میهن تجارت، اگرچه معلولیت محدودیت هایی را در برخی از فعالیت های فرد ایجاد می کند، اما هرگز به معنای ناتوانی نیست. بسیاری از افراد دارای معلولیت ثابت کرده اند که توانایی، اراده و استعداد آنها بسیار فراتر از دیدگاه ها و تعصبات عمومی جامعه است و چیزی که مانع آنها می شود، جسم و شرایط جسمانی نیست، بلکه نبود آگاهی، امکانات و فرصت های برابر است و جامعه ای که این حقیقت را درک کند، گام بلندی در راه عدالت و رشد خواهد برد.

آنچه امروزه بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد افزایش آگاهی مردم نسبت به نیازها، ظرفیت ها و خواسته های افراد دارای معلولیت است. با این حال، بسیاری از چالش‌هایی که این افراد تجربه می‌کنند به دلیل محدودیت‌های فیزیکی نیست، بلکه نتیجه دیدگاه‌های نادرست، ترحم‌آمیز یا ناآگاهانه است. آموزش عمومی در مورد نحوه صحیح تعامل، احترام به استقلال فردی و به رسمیت شناختن حقوق برابر اولین گام برای ساختن جامعه ای در دسترس و بهتر است.

جامعه‌ای که معلولان را فقط دریافت‌کننده خدمات می‌بیند فرصت‌های بزرگی را از دست می‌دهد و امروز در دنیا ثابت شده است که حضور فعال معلولان در عرصه‌های فرهنگی، علمی، آموزشی، هنری، ورزشی و اقتصادی نه تنها از حقوق بشر است، بلکه جزء ضروری توسعه اجتماعی است و با فراهم کردن فرصت‌های برابر می‌توان مشارکت اجتماعی معلولان را افزایش داد و از امکانات ارزشمند آنان برای پیشرفت جامعه استفاده کرد.

پذیرش و همراهی با جامعه نقش تعیین کننده ای در پیشرفت افراد دارای معلولیت دارد. وقتی دیدگاه ها از ترحم به احترام تغییر می کند، وقتی شهرها، خیابان ها، دانشگاه ها و محیط های کاری مناسب هستند، دیگر معلولیت مانعی برای رشد نخواهد بود و ایجاد چنین فضایی مستلزم تغییر باورهای قدیمی، ترویج فرهنگ مسئولیت پذیری و عمل بر اساس اصل فرصت های برابر است.

واقعیت این است که معلولیت محدودیت هایی دارد، اما این محدودیت هرگز نمی تواند بر توانایی روح انسان غلبه کند. بسیاری از افراد دارای معلولیت در زندگی خود با مشکلات زیادی روبرو بوده اند، اما با تکیه بر اراده، پشتکار و باور به توانایی های خود راهی برای پیشرفت یافته اند و یاد گرفته اند در میان محدودیت ها فرصت ایجاد کنند و در مواجهه با چالش ها مسیرهای جدیدی را برای رسیدن به اهداف خود ایجاد کنند.

در این میان به گفت وگوی فریبا قربانی، مدرس دوره های سخنرانی و گفتار و داور جشنواره رسانه ملی معلولان نشستیم که خود دارای معلولیت جسمی-حرکتی از بیماری SMA است، به طوری که خودش روایتگر مسیری بود که در آن با فراز و نشیب های بسیاری مواجه شد، اما هرگز با انگیزه و با قدرت حرکت را ادامه نداد. به موفقیت با وجود مشکلات و چالش ها.

اگر جامعه آموزش نبیند، چالش ها برای افراد دارای معلولیت چند برابر می شود

فریبا قربانی مدرس دوره های بیان و فن بیان که خودش دارای معلولیت جسمی حرکتی SMA است.وی با اشاره به 12 آذر روز جهانی معلولان در خصوص این روز به خبرنگار به گزارش میهن تجارت گفت: 12 آذر نه تنها روز معلولان، بلکه روز جامعه است، این روز روزی است که هر فردی باید خود را ارزیابی کند و متوجه شود برای پذیرش، احترام و تساوی حقوق افراد دارای معلولیت چه اقداماتی انجام داده است.

وی می افزاید: تجربه سال ها زندگی با معلولیت به من آموخته است که اگر جامعه آموزش نبیند و رفتار درست را نیاموزد، چالش ها برای معلولان چند برابر می شود و به همین دلیل روز جهانی معلولان یادآور مسئولیت همه افراد جامعه قبل از اینکه یادآور معلولیت باشد، است.

معلولیت یک محدودیت است، اما ناتوانی نیست

مدرس دروس گفتار و گفتار بیان می کند که زیاد شنیده شده است که معلولیت محدودیت نیست اما اگر واقع بینانه نگاه کنیم متوجه می شویم که معلولیت محدودیت است ولی معلولیت نیست. وی تصریح می کند: افراد دارای معلولیت در واقع محدودیت هایی در انجام برخی فعالیت های بدنی دارند اما معلول نیستند.

قربانی با بیان اینکه معلولیت بخشی از زندگی معلولان است، اما هرگز توانایی های آنها را مشخص نمی کند، با اشاره به مسیر پر فراز و نشیب خود برای موفقیت، ادامه می دهد: فریبا قربانی دختری فعال و پرانرژی با معلولیت جسمی- حرکتی بیماری SMA بود که در سال 90 با آرزوی مستقل شدن و فارغ التحصیل شدن در رشته گرافیک وارد دانشگاه شد.

وی می گوید: در سال 90 که وارد دانشگاه شدم به دلیل شرایط نامناسب فیزیکی دانشگاه، رفت و آمدهای سخت و قیافه های رقت انگیز با وجود اینکه عاشق درس خواندن بودم، در اواسط ترم دوم نتوانستم ادامه تحصیل بدهم و انصراف دادم.

سختی ها بود اما تسلیم نشدم / یاد گرفتم بدون شرم کمک بخواهم و نگاه های آزار دهنده را با لبخند رد کنم.

مدرس دوره های فن بیان و گویندگی با بیان اینکه بعد از ترک تحصیل مدتی را نزد معلم خصوصی در خانه نقاشی و طراحی خواندم اما اهل خانه نبودم و روحیه ام محدودیت را نمی پذیرفت، افزود: یک روز به طور اتفاقی با گروه خبرنگاران توانگر آشنا شدم و همان جا مسیر زندگی ام دوباره تغییر کرد.

قربانی می افزاید: فعالیت خود را در عرصه خبرنگاری به صورت حضوری آغاز کردم و در اولین جشنواره رسانه ملی معلولان در تیم اجرایی حضور داشتم و در قسمت فن بیان شرکت کردم و مقام سوم را کسب کردم.

وی بیان می کند: سال ها بدون توقف و بی بهانه آموزش دیدم. چالش های تحصیل و سختی رفت و آمد، عدم سازگاری، نگاه های رقت انگیز همچنان وجود داشت، اما این بار انرژی درونی مرا همراهی کرد و یاد گرفتم بدون خجالت کمک بخواهم، نگاه های آزاردهنده را با لبخند رد کنم و یاد گرفتم که باید در جامعه دیده شوم تا مردم بدانند که افراد دارای معلولیت و حق دیده شدن، دارای شرایط زندگی، رشد و تکامل هستند در بسیاری از موقعیت ها و با وجود همه سختی ها تسلیم نشدم.

ممکن است گاهی آهسته حرکت کرده باشم، اما هرگز از تلاش برای موفقیت دست نکشیدم / چالش ها بخشی از سفر هستند و رسیدن به هدف را ارزشمندتر و شیرین تر می کنند.

مدرس دوره های گفتار و بیان با بیان اینکه گاهی آهسته پیش می رفتم اما برای موفقیت دست از تلاش بر نمی داشتم، ادامه می دهد: پس از سال ها تلاش توانستم معلم آنلاین بیان و گفتار شوم. فضای حضوری برای تدریس مناسب نبود اما فضای آنلاین درهای جدیدی را به روی من باز کرد و افراد دارای معلولیت و افراد فاقد معلولیت در کلاس های من شرکت کردند که این افتخار بزرگی است.

قربانی با بیان اینکه دو سال متوالی در جشنواره رسانه ملی رتبه اول را کسب کردم و اکنون سه سال است که داور بخش فن بیان این جشنواره هستم، می گوید: آرزوی من روشن است و می خواهم موسسه آموزشی خودم را تاسیس کنم تا به افراد معلول در فن بیان و ارتباط موثر آموزش دهم تا صدای آنها شنیده شود، تاثیرگذار باشند و اعتماد به نفس خود را بازیابند.

وی خاطرنشان می کند: ناآگاهی جامعه، عدم سازگاری، پله ها، نگاه های رقت انگیز و چالش های مسیر نباید مانع تردد افراد دارای معلولیت شود و این افراد باید بدانند که این چالش ها بخشی از مسیر است و رسیدن به هدف را ارزشمندتر و شیرین تر می کند.

چالش ها جزئی از مسیر هستند نه مانع و افراد معلول زمانی می توانند با قدرت حرکت کنند که معتقد باشند سختی ها نشانه ناتوانی آنها نیست بلکه گامی در مسیر رشد و توانمندی است. اعتماد به نفس، آموزش، حمایت خانواده و آگاهی جامعه چهار رکن اصلی موفقیت آنهاست. وقتی این عناصر کنار هم می‌آیند، محدودیت‌ها محو می‌شوند و توانایی‌ها اجازه می‌یابند شکوفا شوند.

جامعه ای رشد می کند که به جای نادیده گرفتن معلولان یا نگاه ترحم آمیز به آنها، آنها را جزء لاینفک بافت اجتماعی بداند، معلولان نیز می توانند با وجود همه محدودیت ها به مقام های عالی دست یابند، مشروط بر اینکه خود را باور داشته باشند و جامعه نیز در کنار آنها باشد و آینده روشن تری رقم بخورد که همه مردم بدانند معلولیت محدودیت است، اما هیچ محدودیتی در مقابل معلولیت انسان نخواهد بود.