اکونومیست نوشت: امسال سال بسیار سختی برای ایران بود. در یک کمپین بمباران 12 روزه در ماه ژوئن، اسرائیل سایت های هسته ای این کشور را با کمک بمب افکن های آمریکایی B-2 هدف قرار داد. برنامه غنیسازی اورانیوم بومی ایران همچنان در حال نابودی است.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در ادامه این مطلب آمده است: تهران به نظر مشتاق باز شدن درهای خود به روی جهان است. عباس عراقچی وزیر امور خارجه در مصاحبه ای خواستار ازسرگیری مذاکرات با استیو ویتکاف، نماینده آمریکا شد. او می گوید که مذاکرات برای غنی سازی صلح آمیز اورانیوم درست قبل از شلیک موشک ها در آستانه به نتیجه رسیدن بود. این توافق میتواند شامل پیشنهادی برای اجازه به خارجیها – حتی آمریکاییها – برای نظارت بر غنیسازی صلحآمیز در خاک ایران باشد.
خارجی ها چگونه باید واکنش نشان دهند؟ بدبینان بر این باورند که ایران بدون شک می خواهد برای تجدید انبار موثرترین موشک های متعارف خود زمان بخرد. (بیم آن می رود که حملات اسرائیل قبل از میهن تجارت بنیامین نتانیاهو در سال آینده از سر گرفته شود.) برخی خطر بزرگتر را می بینند. بررسی ها نشان می دهد که مردم عادی ایران پیوسته خواستار دستیابی کشورشان به بمب هسته ای بوده اند. اگر دانشمندان و کارشناسان تسلیحاتی با استفاده از سایتهای غنیسازی پنهان، اکنون برای ساخت آن عجله کنند و از مذاکرات به عنوان پوشش استفاده کنند، چه؟ وزیر خارجه می گوید چنین چیزی غیر ممکن است. او میگوید – اگرچه دیگران مخالف آن هستند – که تمام 400 کیلوگرم اورانیوم غنیشده ایران اکنون زیر آوار است. به گفته وی، شتابزدگی برای دستیابی به سلاح دور از ذهن است.
بدبینان می گویند که مذاکرات مملو از خطر است. اما فرصت های از دست رفته نیز هزینه دارد. ترامپ اکنون می گوید که “کاملاً برای یک توافق باز است”، حتی اگر خودش توافق قبلی را که در سال 2015 منعقد شده بود، کنار گذاشت. تغییر مسیر او، اگر واقعی باشد، ممکن است نشان دهد که بمباران ایران راه حلی دائمی برای وادار کردن ایران به کنار گذاشتن جاه طلبی ها، دانش یا ظرفیت هسته ای خود نیست.
جمهوری اسلامی در خارج آسیب دیده است، اما برخی از دشمنی های دیرینه خود از جمله با عربستان سعودی را کاهش داده است. در داخل، جمهوری اسلامی به نوعی از سختگیری ها کاسته است. گشت ارشاد اجرای قانون حجاب را متوقف کرد. علاوه بر این، اشاره های رسمی به نمادهای ملی و ایرانی زنده شده است.
ایران بار دیگر آماده تعامل با غرب است.
همه این عوامل هر کدام به نوعی فرصتی بی سابقه برای ایجاد فصل جدیدی در روابط ایران و آمریکا فراهم می کند. تعامل می تواند قدرت تندروها را در ایران کاهش دهد. بدون شک دور جدید خصومت دیپلماتیک به نفع آنها خواهد بود. در حال حاضر، یک پنجره از فرصت باز است. ترامپ باید یک نماینده به تهران بفرستد تا دریابد که چه نوع توافقی ممکن است – اگر اصلاً وجود داشته باشد.
