به گزارش عصر ایران؛ فاصله جغرافیایی پاکستان با رژیم صهیونیستی اگرچه به دو منطقه مختلف آسیا اطلاق می شود، اما به دلیل توسعه موشک های بالستیک پاکستان، دیگر بازدارنده مطلق محسوب نمی شود. پاکستان به عنوان یک قدرت هسته ای دارای زرادخانه موشکی قابل توجهی است که برخی از آنها توانایی فنی برای هدف قرار دادن رژیم صهیونیستی را دارند.
تجزیه و تحلیل محدوده و دسترسی
فاصله هوایی تقریبی از نقاط پرتاب احتمالی در پاکستان تا اهداف کلیدی در سرزمین های اشغالی (مانند تل آویو یا تاسیسات هسته ای دیمونا) حدود 2000 تا 2500 کیلومتر است. این فاصله دقیقاً در برد موشک های بالستیک میان برد پاکستان است. موشک های معرفی شده در زیر برد کافی برای پوشش این فاصله را دارند.
موشک شاهین 3
شاهین 3، نماد نهایی توانایی موشک بالستیک پاکستان و طولانی ترین برد موشک این کشور است.
محدوده: 2750 کیلومتر. این برد قطعاً به این موشک اجازه می دهد تا سرزمین های اشغالی و تقریباً کل خاورمیانه را هدف قرار دهد.
نوع سوخت: سوخت جامد استفاده از سوخت جامد دارای مزایای استراتژیک مهمی است: موشک را می توان از قبل سوخت رسانی کرد و روی سکوهای متحرک مستقر کرد، که زمان آماده سازی پرتاب را تا حد زیادی کاهش می دهد و آن را در برابر حملات غافلگیرانه آسیب پذیرتر می کند.
ویژگی ها: این موشک برای حمل کلاهک هسته ای طراحی شده است و به دلیل برد بسیار زیاد آن برای بازدارندگی در عمق خاک دشمن اصلی پاکستان یعنی هند و فراتر از آن ساخته شده است.
موشک شاهین 2
شاهین 2، قبل از معرفی شاهین 3، موثرترین بازدارنده دوربرد پاکستان به شمار می رفت.
محدوده: 2000 تا 2500 کیلومتر این محدوده دقیقاً آن را در مرز توانایی رسیدن به سرزمین های اشغالی قرار می دهد. دستیابی موفقیت آمیز به هدف مستلزم پرتاب از مکان هایی در غرب پاکستان است.
نوع سوخت: سوخت جامد مشابه شاهین 3، سوخت جامد پاسخ سریع و مخفی کاری را تضمین می کند.
ویژگی ها: این موشک می تواند کلاهک های سنگین هسته ای یا معمولی را حمل کند. شاهین 2 یک موشک دو مرحله ای است و آزمایش های موفقیت آمیز آن توانایی پاکستان در پوشش اهداف دورتر را ثابت کرده است.
موشک ابابیل
ابابیل نشان دهنده یک جهش کیفی در فناوری موشکی پاکستان است، زیرا اولین موشک این کشور است که قادر به حمل کلاهک های متعدد است.
محدوده: 2200 کیلومتر. این برد آن را در محدوده هدف قرار دادن سرزمین های اشغالی قرار می دهد.
نوع سوخت: سوخت جامد
ویژگی ها: مهمترین ویژگی ابابیل قابلیت MIRV (Multiple Independently Targetable Re-entry Vehicle) است. این به این معنی است که این موشک می تواند چندین کلاهک (هسته ای یا متعارف) حمل کند که هر کدام می توانند به طور مستقل مورد هدف قرار گیرند. این قابلیت توانایی شکست سامانه های دفاع موشکی (مانند سامانه پیکان صهیونیستی) را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
موشک غوری ۲
موشک Ghori 2 که مبتنی بر فناوری موشکی Ndong کره شمالی است، یکی از ستون های آن است. زرادخانه هسته ای در اصل پاکستان بود.
محدوده: 1800 تا 2300 کیلومتر. با توجه به این برد، این موشک ها می توانند در حداکثر برد خود به اهدافی در سرزمین های اشغالی برسند.
نوع سوخت: سوخت مایع فرآیند سوختگیری زمانبر است و موشک در زمان آمادهسازی آسیبپذیرتر است، به همین دلیل است که موشکهای سوخت جامد از نظر استراتژیک ترجیح داده میشوند.
ویژگی ها: غوری 2 می تواند کلاهک های نسبتاً سنگین حمل کند و با وجود اینکه یک فناوری قدیمی است، همچنان بخشی از بازدارندگی هسته ای پاکستان است.
دکترین هسته ای پاکستان: حداقل بازدارندگی معتبر
سیاست نظامی و استراتژیک پاکستان تحت تأثیر دکترین حداقل بازدارندگی معتبر است. این دکترین به دو اصل اساسی محدود می شود:
حداقل
زرادخانه هسته ای باید تا حد امکان کوچک باشد. هدف این نیست که توانایی پیروزی در یک جنگ هسته ای را داشته باشیم، بلکه صرفاً برای اطمینان از اینکه حتی پس از دریافت حمله اولیه هسته ای توسط دشمن، بقایای کافی از نیروهای هسته ای باقی مانده است تا دشمن را با حمله دوم ویرانگر هدف قرار دهیم، کافی است.
قابل اعتماد
تهدید به تلافی باید واقعی، فنی و عملی باشد. یعنی دشمن باید قویاً معتقد باشد که:
بقا: نیروهای هسته ای به گونه ای مستقر شده اند که بخش قابل توجهی از آنها در صورت اولین حمله (مثلاً از طریق استقرار بر روی سکوهای متحرک) قابل بقا و شلیک هستند.
نفوذپذیری: سامانه های پرتاب (موشک) قابلیت نفوذ به پدافند موشکی دشمن و رسیدن به هدف را دارند (مانند استفاده از فناوری MIRV در موشک ابابیل).
اهمیت حداقل بازدارندگی قابل اعتماد: این دکترین به پاکستان اجازه می دهد تا یک چتر امنیت هسته ای موثر با منابع محدود بسازد و از بقای استراتژیک خود در برابر تجاوز دفاع کند.
ملاحظات ژئوپلیتیکی
علیرغم توانایی فنی برای هدف قرار دادن سرزمین های اشغالی، باید توجه داشت که دکترین نظامی و موشکی پاکستان عمدتاً برای بازدارندگی هند، رقیب سنتی آن در منطقه جنوب آسیا ایجاد شده است.
مقامات ارشد پاکستان آنها تاکید می کنند تسلیحات هسته ای و موشکی کشور تنها برای دفاع از خود و تامین امنیت ملی در برابر تهدیدات محلی است و شایعات استفاده از انرژی هسته ای علیه رژیم صهیونیستی را تکذیب کرده اند.
امکان استفاده
امکان واقعی استفاده پاکستان از موشک های هسته ای علیه رژیم صهیونیستی، علیرغم توانایی های فنی، در شرایط عادی بسیار کم است و اتفاقی بعید است. دلایل این امر عبارتند از:
بحران هسته ای: پرتاب یک موشک بالستیک هسته ای به سمت سرزمین های اشغالی به احتمال زیاد منجر به یک جنگ هسته ای تمام عیار منطقه ای یا حتی جهانی خواهد شد که در آن پاکستان خود بزرگترین بازنده خواهد بود.
فشار بین المللی: چنین اقدامی با محکومیت فوری و شدید جامعه جهانی و احتمالاً تحریم های ویرانگر قدرت های بزرگ مواجه خواهد شد.
فاصله و موانع: اگرچه برد موشک ها کافی است، اما نبود مرز مشترک و فاصله جغرافیایی مستلزم برنامه ریزی عملیاتی پیچیده و استقرار موشک ها در مناطقی است که حداکثر برد را داشته باشد.
حرف پایانی
موشک های بالستیک پاکستان مانند شاهین 3 و شاهین 2 بر اساس داده های رسمی و تخمینی توانایی فنی رسیدن به سرزمین های اشغالی را دارند. اما دکترین هسته ای پاکستان بر بازدارندگی علیه هند متمرکز شده است و استفاده مستقیم از این توان علیه رژیم صهیونیستی سناریویی بعید و مخاطره آمیز با پیامدهای جهانی فاجعه بار و در تضاد با منافع استراتژیک پاکستان تلقی می شود.
