تنش در کارائیب؛ آمریکا جعبه پاندورا را در ونزوئلا می‌گشاید؟

به گزارش خبرگزاری به گزارش میهن تجارت، همزمان با تحرکات نظامی آمریکا در دریای کارائیب و تشدید لفاظی های سیاسی در واشنگتن، نگرانی ها از احتمال حمله آمریکا به ونزوئلا به طور بی سابقه ای افزایش یافته است.

در ماه های اخیر، ایالات متحده حداقل 21 قایق ونزوئلا را در دریای کارائیب و شرق اقیانوس آرام هدف قرار داده است و به گفته واشنگتن، این قایق ها قاچاق مواد مخدر بوده اند. ادعایی که نه سندی برای آن ارائه شده و نه با آمارهای بین المللی درباره مسیر اصلی قاچاق مواد مخدر همخوانی دارد.

با این حال، دولت ایالات متحده این حملات را “ضروری برای امنیت ملی” اعلام می کند.

ابهام در سیاست واشنگتن

دونالد ترامپ در مورد احتمال عملیات زمینی در ونزوئلا پیام های متفاوتی ارسال کرده است. وی در حالی که این عملیات را تکذیب نکرد، در عین حال گفت که هیچ برنامه ای برای حمله مستقیم ندارد. با این حال، فعالیت های سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) در ونزوئلا افزایش یافته است.

در مقابل، نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا می گوید هدف اصلی واشنگتن «تغییر رژیم» است و کشورش در برابر هرگونه اقدام خارجی مقاومت خواهد کرد.

گزینه های نظامی آمریکا روی میز

تحلیلگران بر این باورند که گزینه های آمریکا عمدتاً بر این اساس استوار است حملات هوایی و دریایی متمرکز بوده و امکان عملیات زمینی تقریباً صفر است. در هفته های اخیر، کشتی های نظامی آمریکا، از جمله ناو هواپیمابرUAS جرالد فورد، در نزدیکی آب های ونزوئلا مستقر شده اند.

علامت گذاری کنید کانسیانمشاور ارشد مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در مصاحبه با الجزیره گفت: بخش هایی از یک حمله موشک هوایی کاملا مرتب شده است. حمله احتمالاً با موشک‌های دوربرد آغاز خواهد شد، زیرا ونزوئلا سیستم‌های دفاعی نسبتاً قوی دارد.»

تقریباً همه کارشناسان، وقوع الف تهاجم بزرگ زمین منتفی هستند؛ زیرا از نظر نظامی، سیاسی و حقوقی برای آمریکا گران تمام می شود و با مخالفت های داخلی جدی مواجه خواهد شد.

امکان بی ثباتی گسترده در صورت حمله

بخش قابل توجهی از تحلیلگران بر این باورند که حمله آمریکا به جای ایجاد یک انتقال سیاسی، ممکن است ونزوئلا را به مرحله بی ثباتی برساند.
الیاس فرربنیانگذاراورینوکو تحقیق، این سناریو “باز کردن جعبه است پاندوراتوصیف می کند.

به گفته وی، در شرایط درگیری مسلحانه، گروه های مسلح – اعم از نظامی و شبه نظامی – وارد میدان می شوند و این احتمال وجود دارد که بخش هایی از کشور را کنترل کنند. در چنین شرایطی، اپوزیسیون سیاسی کمترین شانس را برای کسب قدرت خواهد داشت زیرا پایگاه نظامی و مسلح ندارد.

برخی از کارشناسان تاکید می کنند که حتی یک حمله محدود در کوتاه مدت باعث می شود تقویت موقعیت مادورو خواهد بود؛ زیرا «تهاجم خارجی» در هر کشوری نوعی انسجام سیاسی ایجاد می کند و دولت موجود را در موقعیت برتر قرار می دهد.

واکنش شرکای بین المللی ونزوئلا؛ حمایت سیاسی چین

چین به عنوان یکی از بزرگترین طلبکاران ونزوئلا، قطعا از مادورو حمایت دیپلماتیک خواهد کرد. اما در صورت وقوع جنگ، توانایی این کشور برای نفوذ مستقیم کاهش می یابد.

کارلوس برای نوشیدنتحلیلگر سیاسی می گوید: در یک جنگ احتمالی بین ونزوئلا و ایالات متحده، ظرفیت چین برای اعمال نفوذ به شدت محدود خواهد شد.

نقش نظامی روسیه

روسیه، برخلاف چین، روابط نظامی- اطلاعاتی عمیقی با کاراکاس دارد. مسکو سال ها تجهیزات نظامی پیشرفته ای را در اختیار ونزوئلا قرار داده و نیروهای آن را آموزش می دهد.

برای نوشیدن بر نقش روسیه در صورت وقوع جنگ احتمالی تاکید می کند ارائه مشاوره نظامی این برای بهره برداری از سلاح های فروخته شده به ونزوئلا خواهد بود. با این حال، در هر سناریویی، چین و روسیه محکم پشت سر مادورو خواهند ایستاد.

پیامدهای احتمالی منطقه ای – فراتر از ونزوئلا

تحلیلگران هشدار می دهند که اقدام نظامی آمریکا ممکن است گسترش تنش در منطقه لید تا ترامپ اخیراً اعلام کرد که «هر کشوری که مواد مخدر تولید کند» می‌تواند هدف حمله آمریکا قرار گیرد و نام کلمبیا را نیز ذکر کرد.

کارشناسان نگران هستند که بحران ونزوئلا به مدلی تبدیل شود که در آن بحران های داخلی کشورهای منطقه به عنوان “تهدید مواد مخدر و تروریسم” بازتعریف شود. مفهومی که از نظر قانونی دست آمریکا را برای مداخله نظامی باز می کند.

سالوادور سانتینو ریگلمن هشدار داده است: «این رویکرد می‌تواند محدودیت‌های حقوق بین‌الملل در استفاده از زور را بیشتر تضعیف کند و سازوکارهای منطقه‌ای را برای حل و فصل سیاسی اختلافات ناکارآمد کند».