سی ان ان نوشت: نیکلاس مادورو معتقد است که رهبر سابق و پدر سیاسی او، هوگو چاوز، به شکل یک پرنده کوچک و یک پروانه برای او ظاهر شده است. او همچنین فکر میکند که جشن گرفتن کریسمس دو ماه زودتر – با فرمان ریاستجمهوری – باعث افزایش روحیه ونزوئلاییها میشود.
بر اساس گزارش میهن تجارت، او “گرملین” را با “گرینچ” اشتباه می گیرد، کلمات جدیدی را به زبان اسپانیایی ابداع می کند و اغلب لغزش های بی شماری در زبان دارد. سخنان و تصمیمات رئیس جمهور ونزوئلا به قدری عجیب است که بسیاری از مردم ونزوئلا و آمریکای لاتین نامی برای آن گذاشته اند: «مادوراداس».
اما او در طول سال ها ثابت کرده است که دست کم گرفتن او می تواند یک اشتباه بزرگ برای منتقدانش باشد.
پسر چاوز
تمسخر مادورو حتی قبل از ریاست جمهوری او در سال 2013 نیز رایج بود. زمانی که او تنها یکی از گزینه های ممکن برای جایگزینی رهبر مبتلا به سرطان بود. با اینکه سال ها وزیر خارجه و معاون رئیس جمهور بود. مادورو تنها از حمایت اقلیتی از طرفداران حزب متحد سوسیالیست ونزوئلا (PSUV) برخوردار بود و طبق گزارشها، اطرافیان وی تحت فشار شدید حامیان دیوسدادو کابیو، رئیس وقت مجلس ملی قرار داشتند.
اما در دسامبر 2012، چاوز بیمار لاعلاج به درگیری های داخلی پایان داد و مادورو را به طور قطعی به عنوان وارث خود برای رهبری چاوز و ونزوئلا معرفی کرد. پسر چاوز سپس حکومتی را آغاز کرد که سال به سال منتقدان را به چالش می کشید: انتقاد از سیستم میهن تجارتاتی، اعتراضات، تحریم ها، احکام بازداشت، احتمال شورش، انزوای بین المللی و گمانه زنی درباره آینده او.
رئیس جمهور که زمانی به رهبر می خندیدند، اکنون طولانی ترین رئیس جمهور آمریکای لاتین است: 12 سال و 7 ماه. مادورو به پیشبینیها و تمسخرها عمل کرد، اما در این راه، ونزوئلا میلیونها نفر از جمعیت، 72 درصد اقتصاد، مشروعیت دموکراتیک خود را از نظر بسیاری از مردم جهان و بسیاری از متحدان بینالمللی خود از دست داد.
امروز، مادورو می گوید که با یک «وضعیت وجودی» مواجه است. آیا او می تواند دوباره پیش بینی ها را زیر پا بگذارد و از فشار نظامی و دیپلماتیک دونالد ترامپ جان سالم به در ببرد؟
اسرار حمایت از کوبا
مادورو در طول دهه ها روابط خود را با کوبا در سطوح مختلف گسترش داده است. برخی از بیوگرافی های غیر رسمی ادعا می کنند که او در جوانی در کوبا آموزش های سیاسی دیده است. ادعایی که در هیچ منبع رسمی تایید نشده است. با این حال، رابطه نزدیک او با فیدل و رائول کاسترو – و بعدها با میگل دیاز کانل – به یکی از ستونهای قدرت امروز ونزوئلا تبدیل شده است.
این روابط به مادورو قدرت داد تا در سال 2011 زمانی که چاوز بیمار شد و برای معالجه به کوبا رفت، نقش «واسطه کلیدی» را بازی کند. این پیوند همچنین در تقویت روایت ضد آمریکایی – میراث کاسترو و چاوز – مؤثر بود.
آغاز چرخه ای که همیشه برمی گردد
مادورو در میهن تجارتات آوریل 2013 تنها با 1.59 درصد نسبت به هنریکه کاپریلز پیروز شد – بسیار کمتر از اختلاف 9.5 درصدی چاوز چند ماه قبل از کاپریلز. مخالفان نتیجه را نپذیرفتند و حتی دیوسدادو کابیو از مادورو انتقاد کرد.
اما از آن زمان، چرخه ای شروع شد که تا به امروز تکرار شده است:
میهن تجارتات جنجالی
اعتراضات خیابانی
گزارش نقض حقوق بشر
سرکوب
چانه زنی و توزیع قدرت در چاویسم برای حفظ کنترل
و با تکیه بر چین، روسیه و ایران در عرصه بین المللی
از سال 2013، تقریباً در تمام میهن تجارتات مهم ونزوئلا رقابت شده است.
حتی در سال 2024، زمانی که نه کلمبیا و نه برزیل – با وجود داشتن روسای جمهور چپ – پیروزی ادعایی مادورو را به رسمیت شناختند.
بهای سنگینی برای ونزوئلایی ها
هزینه بقای مادورو برای مردم بسیار سنگین بوده است. از سال 2017، گزارش های سازمان ملل و دادگاه کیفری بین المللی موارد زیر را مستند کرده اند:
استفاده بیش از حد از زور
بازداشت های خودسرانه
شکنجه
تجاوز
اعدام های فراقانونی
و همه این موارد جنایت علیه بشریت توصیف می شود.
در پاسخ، مادورو همواره یک روایت ضد آمریکایی را تکرار کرده و نهادهای بین المللی را به “نشر اکاذیب ایدئولوژیک” متهم کرده است.
مدیریت ضعیف، اقتصاد جنگ، مهاجرت و تحریم
اقتصاد ونزوئلا از آغاز دولت مادورو در سقوط آزاد بوده است.
اقتصاد امروز تنها 28 درصد از اقتصاد سال 2013 است.
درآمد نفت تنها 20 درصد از سطح سال 2013 است
فقر در اوج خود به 90 درصد جمعیت رسید
تحریم های ایالات متحده از سال 2019 صنعت نفت ونزوئلا را هدف قرار داده است، اما سقوط PDVSA مدت ها قبل از آن آغاز شد.
نتیجه: یکی از بزرگترین بحران های مهاجرت در جهان.
حدود 8 میلیون ونزوئلایی کشور را ترک کرده اند.
کلید “مدل مادورو”
مادورو تنها زمانی توانست در قدرت بماند که توازن قوا را به گونه ای سازماندهی کرد که تنها “ضامن” بقای همه گروه های قدرت شد:
نیروهای مسلح
رهبران قدیمی چاویسم
Coctivos (گروه های شبه نظامی وفادار به دولت)
شبکه های اقتصادی و امنیتی نزدیک به دولت
متحدان خارجی مانند کوبا، روسیه، چین و ایران
کارشناسان این ساختار را یک کنفدراسیون با مادورو به عنوان مدیرکل توصیف می کنند.
تنش بالا با آمریکا
ایالات متحده در دوران اوباما، ترامپ و بایدن از ابزارهای مختلفی علیه مادورو استفاده کرده است:
تحریم های اقتصادی
حکم بازداشت
تحریم بستگان
مذاکره مستقیم
توافق برای میهن تجارتات آزاد
لغو و اعطای مجدد مجوزهای نفتی
و اکنون بزرگترین محاصره دریایی-هوایی ایالات متحده در دریای کارائیب در دهه های اخیر است
با وجود همه اینها، مادورو همیشه یک مهارت را نشان داده است:
کشش، اتلاف وقت و زنده ماندن.
حال سوال اینجاست:
آیا او این بار قادر به غلبه بر بحران خواهد بود؟
