دو هفته از افشای فعالیت سیم کارت های سفید می گذرد. سیم کارت هایی که به صاحبان خود دسترسی رایگان به اینترنت می دهد. این اتفاق با نظرات مثبت و منفی زیادی روبرو شد. مخالفان از آن به عنوان یک تبعیض بزرگ در اینترنت ایران یاد کردند، اما به گفته حامیان، اینترنت ابزاری برای برخی کسب و کارها از جمله رسانه ها است و باید نسبت به بقیه کاربران دسترسی آزادتری داشته باشند. از سوی دیگر، کاربران ایرانی که با اختلال، کندی و محدودیت فیلترشکن ها برای دسترسی به اینترنت دست و پنجه نرم می کردند، بیش از پیش عصبانی و ناراضی شدند.
به گزارش اعتماد، دستور اخیر رئیس جمهور مبنی بر سیاه شدن سیم کارت های سفید نیز رضایت آنها را جلب نکرد. منتقدان معتقدند با افشای فعالیت این سیم کارت ها، ضرورت تحقق وعده کلیدی دولت چهاردهم مبنی بر رفع فیلترینگ گسترده بیش از پیش نمایان شده و نباید در این زمینه تعلل کرد. اما رئیس جمهور برای چندمین بار در روز دانشجو تاکید کرد که مسئله فیلترینگ تنها با دستور وی حل نمی شود.
پس از این اظهارات، ستار هاشمی وزیر ارتباطات روز گذشته در نامه ای به دبیر شورای عالی فضای مجازی خواستار گزارش وی درباره سیم کارت های سفید به مردم شد. انتشار این نامه بار دیگر این ابهام و سوال دیرینه را مطرح کرد که چه نهاد و فردی مسئول محدودیت های اینترنتی و رفع آن در ایران است؟
محدودیت های اینترنت فراملی هستند؟
از ابتدای دولت چهاردهم تاکنون بارها وعده رفع کامل فیلترینگ داده شده است اما در حال حاضر ایرانیان تنها به واتس اپ و گوگل پلی آزاد و بدون فیلتر دسترسی دارند. رئیس جمهور و سایر مقامات دولتی نیز دلیل تاخیر در تحقق این وعده را اجماع همه تصمیم گیران در حوزه اینترنت اعلام می کنند. به گفته آنان رفع فیلترینگ در دستور کار حکومت قرار دارد و به دنبال هماهنگی و همفکری بین نهادهای مختلف برای به حداقل رساندن مخالفت ها هستند. با این حال بیش از یک سال از روی کار آمدن دولت چهاردهم می گذرد و هنوز نتوانسته اند برای رفع فیلترینگ به اجماع برسند.
حتی رئیس جمهور مسعود مزیکیان در روز دانشجو اعلام کرد که اگر قرار بود به دستور وی فیلترینگ رفع شود، در همان روز این دستور را صادر می کرد. اما جدا از دستور مستقیم رئیس جمهور، سال هاست که سرنوشت اینترنت در ایران را اعضای شورای عالی فضای مجازی می نویسند. حذف فیلترهای گوگل پلی و واتس اپ نیز طبق مصوبه همین شورا انجام شد. از اواخر سال 1389 با تشکیل شورای عالی فضای مجازی هرگونه تصمیم گیری در مورد اینترنت و فضای مجازی توسط این شورا اتخاذ شد. یکی از پروژه های کلیدی این شورا در سال های فعالیت خود، طرح ملی اینترنت است که هدف آن کاهش وابستگی به اینترنت جهانی و ایجاد فضای مجازی مستقل برای کشور است.
علاوه بر این، تمرکز شورای فضای مجازی بر توسعه و کنترل شبکه های داخلی به عنوان یک شبکه جهانی است که به طور غیرمستقیم منجر به محدودیت اینترنت می شود. این شورا تصمیم می گیرد حتی در مواقع بحران و ناآرامی های سیاسی و اجتماعی شبکه های اجتماعی را کنترل کند. در نتیجه این نگاه محدودکننده به اینترنت، نوعی تبعیض و رانت در فضای اینترنت کشور شکل گرفت. در سال های اخیر نام های مختلفی از اینترنت کلاسی در قالب اساتید، دانشجویان، خبرنگاران، فعالان اقتصادی و … شنیده می شود.
اما افشای سیم کارت های سفید نشان داد که رانت و تبعیض به اندازه فیلترینگ در اینترنت کشور نهادینه شده است. تا جایی که مخالفان و مدافعان فیلترینگ از سیم کارت های سفید و اینترنتی متفاوت با مردم استفاده می کنند. همان اعضای شورای فضای مجازی که از مخالفان جدی رفع فیلترینگ هستند، نام برخی از آنها در بین صاحبان سیم کارت های سفید دیده می شد. پس از تشدید انتقادات از این سیم کارت ها، رئیس جمهور دستور سیاه شدن آن ها را صادر کرد و وزیر ارتباطات در نامه ای به دبیر شورای فضای مجازی خواستار توضیح برای مردم درباره سیم کارت های سفید شد. این موضوع بار دیگر موضوع نبود متولی واحد اینترنت و محدودیت های آن در کشور را برجسته کرد.
اکنون وزیر ارتباطات طی نامهای خطاب به دبیر شورای فضای مجازی، با توجه به محوریت این شورا در سیاستهای کلان فضای مجازی کشور و با توجه به دستور صریح رئیسجمهور مبنی بر دسترسی به سیمکارت موسوم به «سیمکارت سفید» که در نتیجه سیاستهای انسدادی این شورا در سالهای گذشته بر افکار عمومی تأثیر منفی گذاشته است، گفته است. مردم شریف ایران
آیا شورای فضای مجازی سیم کارت ها را سفید کرد؟
کارشناسان و فعالان اینترنتی این نامه را تاییدی چندگانه بر غیردولتی بودن اینترنت در کشور دانستند. به گفته آنها، فلسفه وجودی شورای عالی فضای مجازی «سلب اختیار از دولت» و انتقال آن به نهادی است که مأموریتش گسترش اینترنت نیست، بلکه مدیریت امنیت و محدودیت های آن است.
حامد بیدی فعال اینترنتی نیز در گفت و گو با «همه میهن» از این نامه انتقاد کرده است چرا که باعث تقویت جایگاه شورای عالی و مرکز ملی می شود که اساساً در قوانین نیست. وی ابتدا بر ضرورت بازنگری در فلسفه تشکیل شورای عالی فضای مجازی تاکید کرد و گفت: این شورا پس از یک سری اتفاقات سیاسی و امنیتی با هدف ایجاد نوعی «شبکه مستقل از اینترنت جهانی» تشکیل شد. شبکه ای که هم در سطح زیرساخت و هم در سطح خدمات از اینترنت بین المللی جدا است. از آن زمان، رویکرد اصلی این بود که سیاست های اساسی اینترنت را از دست دولت خارج کرده و آن را به نهادی فرادولتی و انتصابی بسپاریم». بیدی تاکید کرد: وضعیت فعلی اینترنت در ایران در واقع همان مسیری است که از ابتدا برای شورا طراحی شده بود. به گفته وی، دولت سال هاست که عملاً در حوزه اینترنت فاقد اقتدار بوده و تصمیم گیری ها در دست شورایی است که «هیچ رویکرد باز نداشته است» زیرا مبنای تأسیس آن نبوده است.
وی با بررسی مصوبات سال های گذشته شورا تصریح کرد: روحیه حاکم بر همه آنها اینترنت را تهدید می کند؛ از طرح هایی مانند موتور جستجوی ملی، سیستم عامل ملی و تولید گوشی بومی گرفته تا سیاست هایی مانند فیلترینگ، کاهش پهنای باند و مسدودسازی خدمات، تقریباً همه این تصمیمات از زیر چتر شورای عالی فضای مجازی خارج شده است.
بیدی در ادامه توضیح داد که باید بین شورای عالی و مرکز ملی فضای مجازی تفکیک جدی قائل شد. وی در این باره توضیح داد: در واقع این مرکز ملی است که همه امور را مدیریت و هدایت می کند، شورا نقش یک نهاد مشروعیت بخش را ایفا می کند، نقشه راه و تصمیمات اصلی سال هاست در بدنه کارشناسی و مدیریتی مرکز ملی نوشته شده است و شورا تنها محل تایید نهایی است و توسط اعضایی که اغلب در حوزه اینترنت تخصص ندارند.
وی همچنین به تعارض دیرینه وزارت ارتباطات و مرکز ملی اشاره کرد و گفت: بر اساس قانون تصمیم گیری درباره اینترنت بر عهده دولت و وزارت ارتباطات است اما مرکز ملی فضای مجازی که در قوانین مصوب مجلس جایی ندارد عملاً جای دولت را گرفته است. بیدی در ادامه سخنان خود گفت که مسئله اصلی این است که دولت تا چه اندازه می خواهد یا می تواند اختیارات قانونی خود را پس بگیرد. وی خاطرنشان کرد: ساختار مرکز ملی و مصوبات شورای فضای مجازی جایگاه حقوقی خاصی ندارد و از سوی دیگر دولت موظف است طبق قانون متولی سیاست گذاری و اجرای امور اینترنتی باشد.
در نهایت این نامه وزیر ارتباطات گامی در جهت شفاف سازی و مقابله با سیاست های موجود است. به خصوص اینکه دبیر شورای عالی فضای مجازی در دوران فعالیت خود در مقابل تصمیمات دولت و وزارت ارتباطات قرار دارد و به گفته برخی منتقدان، آقامیری برای ادامه فیلترینگ در کشور انتخاب شد. بنابراین آنچه مشخص است این است که شورای عالی فضای مجازی با همه سیاست های محدودکننده خود نقش پررنگی در وضعیت کنونی اینترنت کشور دارد و اکنون با افشای سیم کارت های سفید این سوال مطرح می شود که آیا این شورا و افرادی که مسئولیت آن را بر عهده دارند پاسخگوی این خلاءهای اجتماعی و اقتصادی خواهند بود یا خیر؟





