گونه های گوزن زرد ایرانی را می توان با لکه های سفید پشت و پهلو از سایر گوزن های بومی ایرانی مانند شوکا و مرال تشخیص داد.
پناهگاه دشت ناز ساری در سال 1375 به عنوان منطقه حفاظت شده و در سال 1373 به عنوان پناهگاه حیوانات به ثبت رسیده است.این پناهگاه در 29 کیلومتری شمال شهرستان ساری واقع شده است.
گوزن زرد ایرانی در این پناهگاه زندگی می کند. گونه های گوزن زرد ایرانی را می توان با لکه های سفید پشت و پهلو از سایر گوزن های بومی ایرانی مانند شوکا و مرال تشخیص داد.
این گونه در فصل تابستان موهای کوتاهی دارد و رنگ پوست آن زرد یا قرمز مایل به نارنجی و لکه های آن مشخص تر است. اما در فصل زمستان موهایشان بلندتر می شود و رنگ پوستشان تقریباً خاکستری و خال هایشان تقریباً از بین می رود.
گوزن زرد ایرانی از شوکا بزرگتر و از مرال کوچکتر است. اما در برخی ویژگی ها شبیه شوکا و مرال است.
طول شاخ این گونه معمولاً بین 50 تا 70 سانتی متر و طول شاخه های آن بین 7 تا 20 سانتی متر است که می توان سن آنها را تعیین کرد. شاخ گوزن زرد ایرانی معمولا در فصل زمستان می ریزد و بلافاصله شروع به رشد می کند.
