محققان علت اصلی مقاومت سلول‌های سرطانی به شیمی‌درمانی را کشف کردند

یکی از بزرگترین مسائل در درمان سرطان، عود بیماری پس از شیمی درمانی است. چرا تومورهایی که ظاهراً نابود شده اند دوباره رشد می کنند و قوی تر می شوند؟ دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو پاسخ این معما را در یک مکانیسم بیولوژیکی یافته اند. آنها کشف کردند که سلول های سرطانی برای زنده ماندن، آنزیمی را فعال می کنند که معمولاً مسئول کشتن سلول ها است.

به گزارش دیجیاتو به نقل از ScienceDaily، در هر تومور سرطانی، گروه کوچکی از سلول ها وجود دارد که به آنها «سلول های پایدار» می گویند. این سلول ها با درمان های اولیه (مانند شیمی درمانی) نمی میرند، بلکه وارد نوعی خواب زمستانی می شوند. این سلول ها از نظر ژنتیکی جهش پیدا نمی کنند، اما از یک ترفند غیر ژنتیکی برای زنده ماندن استفاده می کنند. هنگامی که اثر دارو از بین می رود، این سلول ها از خواب بیدار می شوند و باعث عود بیماری می شوند. مشکل اصلی اینجاست که تا به امروز، پزشکان دقیقا نمی دانستند که این سلول ها چگونه در برابر شیمی درمانی زنده می مانند.

مقاومت سلول های سرطانی در برابر شیمی درمانی

در سلول های سالم، آنزیمی به نام DFFB وجود دارد که وظیفه آن شکستن DNA و کشتن سلول در صورت آسیب دیدن است. اما محققان دریافتند که سلول های سرطانی پایدار این آنزیم را در سطح نیمه کشنده فعال می کنند.

به طور دقیق تر، در شرایط عادی، فعالیت بالای DFFB باعث مرگ سلولی می شود. اما در سرطان، فعالیت کم DFFB باعث آسیب خفیف DNA می شود. این آسیب خفیف سیگنال هایی را در سلول فعال می کند که به جای مرگ، باعث ترمیم و مقاومت در برابر استرس محیطی (داروها) می شود.

محققان می گویند: «این کشف درک ما را تغییر داد. سیگنال مرگ سلولی در واقع به جای کشتن سرطان، سرطان را به رشد مجدد تشویق می کند.

مقاومت دارویی در سرطان معمولاً به جهش های ژنتیکی نسبت داده می شود که ماه ها یا سال ها طول می کشد تا ایجاد شوند (مانند باکتری هایی که به آنتی بیوتیک ها مقاوم می شوند). اما مکانیزمی که اکنون (با استفاده از آنزیم مرگ) کشف شده است، فرآیندی غیر ژنتیکی و بسیار سریع است. این در اوایل درمان اتفاق می افتد و به سلول اجازه می دهد زمان بخرد و زنده بماند تا بعداً جهش های دائمی ایجاد کند. بنابراین این مکانیسم ریشه اصلی و اولیه مقاومت دارویی است که قبل از هر گونه جهش رخ می دهد.

آزمایش‌ها روی مدل‌های سرطان ریه، سینه و ملانوما نشان داد که اگر آنزیم DFFB را در این سلول‌های پایدار غیرفعال کنیم، دیگر نمی‌توانند رشد کنند و ساکت می‌مانند. این بدان معناست که اگر بتوان داروهایی تولید کرد که به طور خاص این مسیر بیولوژیکی را مسدود کند، می توان بیماران را برای مدت طولانی تری در حالت بهبودی نگه داشت و از بازگشت تومور جلوگیری کرد.

یافته های این تحقیق در مجله Nature Cell Biology منتشر شده است.