سمنو یکی از نمادهای اصلی جشن نوروز در تمدن ایرانی است و در ایران، تاجیکستان و افغانستان با نامها و روشهای مختلف محلی تهیه میشود. این غذای سنتی که از جوانه گندم به دست می آید، نمادی از تولد دوباره طبیعت، برکت، امید و پیوندهای اجتماعی در فرهنگ مردم این منطقه است.
به گزارش ایرنا به نقل از آسیاپلاس، طبق این سنت دیرینه، مراحل ساخت سمنو چندین ساعت به طول می انجامد و معمولا زنان در تهیه، نظارت و هم زدن دیگ بزرگ سمنو نقش اصلی را دارند. این آیین معمولاً در شب های نزدیک به عید نوروز برگزار می شود و با شعر خوانی، ترانه های محلی، موسیقی و جمع های خانوادگی همراه است.
همچنین یکی از معروف ترین ابیات سنتی این مراسم به این شرح است: «سمنو در جوش است و ما کفش درست می کنیم، دیگران می خوابند و ما کفش می سازیم».
یونسکو در گزارش خود تاکید کرده است که ثبت این آیین به معنای تایید ارزش فرهنگی نسخه تاجیکی این سنت است. با این توضیح که سمنو میراث مشترک ملل منطقه نوروزی محسوب می شود و در کشورهای مختلف با روایات محلی حفظ شده است.
همچنین این موسسه می افزاید سمنو نه تنها در تاجیکستان یک غذای سنتی محسوب می شود، بلکه بخشی از هویت فرهنگی و میراث معنوی مردم این کشور است و نقش مهمی در تقویت مشارکت اجتماعی، انتقال دانش بومی و حفظ آیین های نوروزی دارد.
مسئولان فرهنگی تاجیکستان ثبت این میراث را دستاورد مهمی برای معرفی فرهنگ نوروزی در سطح جهانی دانسته و از توجه ویژه یونسکو به سنت های منطقه آسیای مرکزی قدردانی کرده اند.
در همین راستا کارشناسان فرهنگی معتقدند ثبت سمنو در فهرست جهانی می تواند آشنایی بهتری با سنت های رایج ایران، تاجیکستان و افغانستان داشته باشد و توجه بیشتر به عناصر آیینی نوروز را جلب کند.
