وقتی ورود به آمریکا به لایک‌ها و پست‌ها گره می‌خورد

به گزارش خبرگزاری به گزارش میهن تجارت، آمریکا بار دیگر در مسیر تشدید سخت گیری های مهاجرتی قدم گذاشته است. بر اساس اطلاعیه منتشر شده در ثبت فدرالدولت دونالد ترامپ قصد دارد از مسافران کشورهای معاف از ویزا بخواهد تا پنج سال فعالیت رسانه های اجتماعی را برای ورود به ایالات متحده فراهم کنند. اقدامی که قرار است زیرساخت های نظارتی این کشور را گسترش داده و الگوی جدیدی از شفافیت اجباری برای اتباع خارجی ایجاد کند.

پیشنهاد جدید گمرک و حفاظت از مرزهای ایالات متحده (CBP) در راستای اجرای فرمان اجرایی 14161 است. فرمانی که ترامپ در اولین هفته های بازگشتش به قدرت امضا کرد. این دستور با عنوان «حفاظت از آمریکا در برابر تروریست‌های خارجی و تهدیدات امنیتی» به سازمان‌های دولتی اجازه داده است تا مکانیسم‌های غربالگری دیجیتال را تقویت کنند. مکانیسم هایی که دامنه آن به وضوح فراتر از امنیت است.

چه مسافرانی مشمول این طرح می شوند؟

طرح جدید برای مسافرانی است که از طریق سیستم ESTA و در قالب برنامه لغو روادید وارد ایالات متحده می شوند. برنامه ای که در خدمت شهروندان 42 کشور از جمله بریتانیا، آلمان، ژاپن، کره جنوبی و استرالیا این به آنها اجازه می دهد تا حداکثر 90 روز بدون ویزا در ایالات متحده بمانند.
در این برنامه غربالگری معمولا بدون مصاحبه حضوری انجام می شود، اما از سال 2016 یک سوال اختیاری در مورد حساب های شبکه های اجتماعی به فرم اضافه شده است. حالا همین سوال به یک الزام تبدیل می شود.

بازرسی دیجیتال چگونه انجام خواهد شد؟

بر اساس طرح جدید، مسافران باید فهرستی از تمام شناسه‌های شبکه‌های اجتماعی یا نام کاربری خود در پنج سال گذشته ارائه کنند. رمز عبور لازم نیست اما دولت اعلام کرده است همه اطلاعات قابل مشاهده برای عموم این حساب ها بررسی خواهند شد.
فراتر از این، مسافران باید شماره تلفن های پنج سال گذشته، همه ایمیل های ده سال گذشته و داده های بیومتریک مانند اثر انگشت، اسکن عنبیه و حتی DNA را ارائه دهند.

CBP همچنین حدس زد که “زمینه ها اطلاعات ارزشمند دیگری در آینده اضافه خواهد شد. از جمله فراداده عکس های ارسالی و اطلاعات گسترده تر از اعضای خانواده متقاضی.

گسترش روندی که از سال 2019 شروع شد

این اولین بار نیست که آمریکا به شبکه های اجتماعی مسافران می رود. از سال 2019، متقاضیان برخی از ویزاها ملزم به ارائه کارت شناسایی خود هستند. اقدامی که در دوره بایدن نیز ادامه داشت.
اکنون، دولت ترامپ قصد دارد این روند را فراتر از دارندگان ویزا و به اتباع کشورهایی که برای تمدید نیازی به ویزا ندارند. در همان زمان، خدمات شهروندی و مهاجرت ایالات متحده (USCIS) نیز پیشنهاد کرده است که این الزام را برای همه درخواست های مهاجرت، حتی تا مرحله شهروندی، گسترش دهد.

پیامدهای جدی برای حفظ حریم خصوصی

کارشناسان حقوق دیجیتال می گویند پیامدهای حریم خصوصی این طرح “مهم و نگران کننده” است. بسیاری از کاربران حتی با داشتن یک حساب عمومی حداقل انتظار ناشناس بودن را دارند و بسیاری از افراد از نام مستعار برای جداسازی هویت شخصی و کاری استفاده می کنند.
الزام ارائه این اطلاعات عملاً افشای اجباری حضور آنلاین مردم است و نظارت مستمر بر فضای سایبری شهروندان غیر آمریکایی را تحمیل می کند.
اگر طرح USCIS تصویب شود، تقریباً هر غیر آمریکایی که قصد سفر یا مهاجرت به ایالات متحده را دارد، تحت نظارت دیجیتالی گسترده قرار خواهد گرفت.

هیچ سکوتی تصادفی نیست!

در سال‌های اخیر در ایران شاهد رفتار گروهی از چهره‌ها و سلبریتی‌ها بوده‌ایم که در موقعیت‌های مختلف، از اعتراضات داخلی گرفته تا تحولات بیرونی مانند نسل‌کشی غزه، یا موضعی قاطع علیه کشور خود اتخاذ کرده‌اند و یا در برابر فجایع انسانی و سیاسی سکوت معناداری کرده‌اند. برخی از این افراد پس از این سمت ها به ویژه در سال های اخیر به طور دائم به آمریکا مهاجرت کرده اند.

اکنون با انتشار رسمی طرحی که ورود مردم به آمریکا را به بررسی دقیق و چندلایه فعالیت های آنلاین آنها گره می زند، می توانیم ارتباط منطقی بین این الگوی رفتاری و الزامات سیاسی و امنیتی ایالات متحده را بهتر درک کنیم.
تحت چنین ساختاری، هر شخصی که قصد ورود، اقامت یا مهاجرت به ایالات متحده را دارد، عملاً مجبور است آشغال ارائه مواضع و فعالیت های خود در شبکه های اجتماعی؛ ردهایی که می تواند مستقیماً بر سرنوشت مهاجرت او تأثیر بگذارد. به همین دلیل، همسویی ناگهانی یا سکوت هدفمند برخی از چهره ها در مورد موضوعات مهم را می توان از زاویه دیگری تحلیل کرد: اینکه محتوای آنلاین آینده آنها تحت تأثیر معیارهای پذیرش و غربالگری دولت آمریکا است.

تأثیر بر آزادی بیان و نظم جهانی رسانه

این حجم از نظارت دیجیتال بدون شک منجر به خودسانسوری می شود. بسیاری از افراد محتوای خود را تعدیل می کنند یا موقعیت های حساس را حذف می کنند تا شانس ورود به آمریکا را از دست ندهند. چنین روندی نه تنها آزادی بیان را محدود می کند، بلکه با گذشت زمان، «استانداردهای آمریکایی» به یک هنجار غالب در رفتار دیجیتالی کاربران در سراسر جهان تبدیل می شود.

طرح جدید آمریکا برای بررسی شبکه های اجتماعی مسافران نمونه بارز گسترش بی سابقه نظارت دولت بر حریم خصوصی افراد است. نظارتی که در واقع می تواند به ابزاری برای فیلترینگ سیاسی و ورود افراد با دیدگاه تبدیل شود ناهماهنگی با سیاست های واشنگتن محدود شود.
در چنین شرایطی می توان فهمید که چرا برخی از چهره ها در سال های اخیر رفتار رسانه ای خود را به گونه ای تنظیم کرده اند که کمترین اصطکاک را با سیاست های آمریکا داشته باشد. رفتاری که با رسمی شدن چنین طرح هایی، اکنون معنای روشن تری پیدا کرده و نشان می دهد که چگونه فضای مجازی مردم حتی در یک کشور دیگر می تواند تحت تاثیر تصمیمات مهاجرتی آمریکا شکل بگیرد.