ارتشی که نمی تواند از مردمش دفاع کند!

آینده– هلا جابر، روزنامه نگار و تحلیلگر جهان عرب

به گزارش به گزارش میهن تجارت به نقل از میدل ایست آی; تنها چند ساعت پس از برگزاری اولین دور مذاکرات مستقیم اسرائیل و لبنان در هفته گذشته در نقوره لبنان (رویدادی که از سال 1983 رخ نداده است)، هواپیماهای جنگی اسرائیل مناطقی را در جنوب لبنان هدف قرار داده و بمباران کردند. در این چارچوب، گزارش‌ها به تخریب کامل تعدادی از منازل مسکونی در بخش‌هایی از جنوب لبنان و آواره شدن تعدادی از خانواده‌های لبنانی اشاره کردند.

محلی که بمباران شد، انبار مهمات یا محلی نبود که شبه نظامیان در آن حضور داشتند و فقط غیرنظامیان هدف قرار گرفتند. اسرائیل مدعی است که شبه نظامیان حزب الله لبنان را هدف قرار داده و سعی کرده به زیرساخت های آنها آسیب برساند. این اقدام صهیونیست ها بار دیگر به یک طرفه بودن نگرش اسرائیل نسبت به آتش بس اشاره کرد. هر وقت لازم بداند به آتش بس حمله می کند و آتش بس را زیر پا می گذارد و عواقبی را علیه خود تحمل نمی کند.

این در حالی است که ارتش لبنان قادر به هیچ حرکتی برای دفاع از مردم این کشور نیست. این موضوع به این دلیل نیست که مثلاً سربازان ارتش لبنان جسارت ندارند. نه، آنها دائماً در جنوب لبنان در حال گشت زنی هستند و در سال گذشته با خطرات زیادی روبرو بوده اند. آنها در حالی که پهپادهای اسرائیلی در آسمان هستند، تلاش کرده اند خانواده های لبنانی را تخلیه کنند. رفقای خود را که کشته شدند دفن کردند. آنها به اندازه کافی به مناطقی که اسرائیل بمباران می کند نزدیک هستند و صدای جنگنده های اسرائیلی را می شنوند.

با این حال دستشان خالی است. ارتش لبنان سیستم دفاعی ندارد و نمی تواند با موشک از حریم هوایی لبنان دفاع کند. در عین حال، هیچ راداری برای رهگیری جنگنده های F-35 وجود ندارد. ارتش لبنان از نظر ساختاری قادر به محافظت از غیرنظامیان لبنانی نیست. دلیل این موضوع نیز روشن است زیرا چندین دهه است که دولت های مقتدر اقداماتی را برای تضمین ناتوانی این ارتش انجام داده اند.

مهندسی ضعف ارتش لبنان

«توافق طائف» که در سال 1989 به امضا رسید تا حد زیادی با نفوذ آمریکا به دست آمد و عملا چارچوبی را برای ارتش لبنان تعیین کرد که در نوع خود امنیت و برتری نظامی اسرائیل را تأمین می کرد. زمانی که روسیه در سال 2008 پیشنهاد داد که جت های جنگنده میگ 29 را به صورت رایگان در اختیار لبنان قرار دهد، آمریکا این توافق را مسدود کرد. زمانی که ایران در سال های 2010 و 2019 پیشنهاد ارائه سامانه های پدافند هوایی به لبنان را داد، لبنان به دلیل تهدیدات آمریکا از پذیرش این موضوع خودداری کرد.

نیروی هوایی لبنان تنها 6 فروند هواپیمای سوپر توکانو در اختیار دارد که برای رصد و مراقبت مناسب هستند، اما مطمئناً توانایی مقابله با جنگنده های F-35 را ندارند. جالب است که اسرائیل نسبت به لبنان و حزب الله همین دیدگاه را دارد و مقامات ارشد این رژیم مانند یوآو کیش وزیر آموزش و پرورش آن به صراحت می گویند که لبنان و حزب الله باید با هم نابود شوند. وقتی لبنان با چنین تهدیدی مواجه است، محرومیت از تجهیزات نظامی نه تنها دلیلی بر انفعال نیست، بلکه بخشی از یک استراتژی جدی است.

در پاسخ به این تهدیدات اسرائیل بود که حزب الله لبنان در سال 1982 تأسیس شد. حزب الله به تدریج پیشرفت کرد و قدرت آن از برخی ارتش های ملی فراتر رفت. تعداد کمی از تحلیلگران تردید دارند که دولت لبنان نمی تواند کنترل جنوب رودخانه لیتانی را بدون حزب الله اعمال کند. این حقیقتی است که بسیاری از غربی ها سعی می کنند به آن توجه نکنند.

جالب است که آمریکا اصرار دارد که حزب الله باید خلع سلاح شود اما تام باراک، فرستاده ویژه دولت ترامپ می گوید خلع سلاح این جنبش با زور امکان پذیر نیست و البته ارتش لبنان توانایی اجرای این طرح را ندارد. در واقع، آمریکا می داند که درخواستش برای خلع سلاح حزب الله غیرممکن است، اما بر آن پافشاری می کند.

حتی یک ارتش کاملا مجهز نمی تواند به دستور یک دولت خارجی علیه مردم خود اعلام جنگ کند. در عین حال باید در نظر داشته باشیم که واشنگتن هیچ تضمینی به لبنان نمی دهد. اگر حزب الله فردا خلع سلاح شود، آیا اسرائیل از نقض حریم هوایی لبنان، اشغال اراضی این کشور، بمباران خانه های مردم و کشتار غیرنظامیان و سربازان لبنانی دست بردارد؟

واقعیت این است که هیچ تضمینی وجود ندارد. مردم چه بخواهند و چه نخواهند، موضع حزب الله از نظر منطقی درست است. حزب الله می گوید زمانی که اسرائیل از سرزمین های لبنان عقب نشینی کند و نقض حاکمیت لبنان را متوقف کند و ارتش لبنان بتواند از این کشور دفاع کند، این جنبش آماده است تا به گفتگوی ملی با محوریت سلاح های خود بپیوندد.

در این میان آمریکا برعکس این روند را می خواهد و می گوید: اول حزب الله را خلع سلاح کنید! این رویکرد آمریکا راهی برای تضمین حاکمیت لبنان نیست، بلکه فروپاشی این کشور است.

وقتی ماسک از صورت می افتد

هفته گذشته شبکه 14 رژیم صهیونیستی گزارش داد که «مورگان اورتگاس» فرستاده ویژه دولت آمریکا که خود در جریان مذاکرات اخیر با دولت لبنان در نقوره ریاست هیئت آمریکایی را برعهده داشت، فوریه گذشته از اسرائیل خواسته بود که مراسم تشییع جنازه سید حسن نصرالله، دبیرکل فقید حزب الله لبنان را بمباران کند. در این مراسم صدها هزار غیرنظامی حضور داشتند.

اسرائیل جنبه های مختلف چنین حمله ای را بررسی کرده است. مبارزان این رژیم نیز در آسمان بیروت بوده اند. تنها دلیل عدم وقوع این حمله محاسبات اسرائیل بود و نه خویشتن داری آمریکا. فرستاده ویژه دولت آمریکا از حمله بزرگ و خونین به پایتخت لبنان حمایت کرد و سپس به عنوان میانجی با دولت لبنان بر سر میز مذاکره حاضر شد! این فضایی است که ارتش لبنان در آن قرار دارد و باید از حاکمیت ملی این کشور حمایت کند.

یونیفل پیش از این اعلام کرده بود که ماموریت خود در لبنان در سال 2026 به پایان می رسد. این موضوع با جشن اسرائیل همراه است زیرا با خروج نیروهای یونیفل از منطقه شاهدان کمتری بر جنایات این رژیم وجود خواهد داشت. در این فضا، ارتش لبنان تقریباً هر کاری را که اسرائیل می خواست انجام داده است و تنها کاری که انجام نداد، همان چیزی بود که برای آن تشکیل شد: دفاع از مردم لبنان.

البته نباید سربازان لبنانی را در این موضوع مقصر دانست. عامل اصلی این موضوع دولت لبنان و آن دسته از بازیگران خارجی هستند که کاری کرده اند ارتش لبنان را ضعیف کنند. به نظر می رسد این روند مهندسی شده است تا لبنان ضعیف باشد. در این چارچوب، حزب الله لبنان اهرم دفاعی موثری برای این کشور در برابر اسرائیل است. تا زمانی که جهان به لبنان به عنوان یک محور ژئوپلیتیک نگاه می کند، این کشور باید به دفن مردگان خود در زیر آسمانی که تحت کنترلش نیست ادامه دهد.