بعدی- شبکه قطری الجزیره در گزارشی به گرایش فزاینده ایرانیان به پادکست در سایه فرار دسته جمعی آنها از رادیو و تلویزیون پرداخت.
بر اساس گزارش فردا، در این گزارش آمده است: برنامههای پادکست در استودیوهای خانگی ساده با تجهیزاتی که فراتر از نیازهای ضروری نیستند، ورود قویتری به فضای رسانهای ایران میکنند و به دور از محدودیتها و نظارتها و سانسورهای سنتی، فضای وسیعتری را برای گفتگو و گفتوگو فراهم میکنند.
به گزارش این شبکه، این تغییر یک موضوع حاشیه ای نیست; بلکه نشان دهنده تغییر در رفتار عموم مردم است که به دنبال محتوای متنوع تر و جسورانه تر هستند. موضوعی که بر نورالدغیر خبرنگار الجزیره در تهران پوشیده نماند و وی در گزارشی به این پدیده و پیامدهای آن پرداخت.
تجربه پادکست
بر اساس این گزارش، تجربه پادکست همان طور که از بیرون به نظر می رسد، ساده و بی زرق و برق تولید می شود. اما آنچه پادکست ها را متمایز می کند، ماهیت بحث های موجود در آن هاست. به طوری که محدودیتی در نوع دعوت شده وجود ندارد و بر خلاف رسانه های سنتی نظارت از قبل بر رای و نظرات مهمانان حاضر در برنامه صورت نمی گیرد.
محمد احمدی مجری و تهیه کننده پادکست «آزاد» می گوید: سادگی استودیوها با کمبودهای تولید محتوا همخوانی دارد. این برنامه ها با پرداختن به موضوعاتی که رسانه های رسمی به آن نمی پردازند جایگاه خود را به دست آورده اند و توجه مخاطبان را به خود جلب کرده اند.
کاهش مخاطب رادیو
الجزیره در بخشی دیگر از گزارش خود به کاهش مخاطبان صدا و سیما پرداخت و نوشت: برعکس، میزان تماشای برنامه های گفتگوی تلویزیونی در تلویزیون رسمی ایران کاهش یافته است و در این میان، عموم مردم به دنبال راه آسان تری برای کسب اطلاعات از طریق پادکست هستند که در هر زمان و بدون هیچ واسطه ای مطالب را دنبال کنند.
به گزارش الجزیره، داده های موجود نشان می دهد که حدود 9000 پلتفرم پادکست فارسی زبان وجود دارد که بیش از 9 میلیون نفر آنها را دنبال می کنند. مشکلی که نشانه واضحی از محبوبیت روزافزون پادکست ها دارد. این افزایش استقبال همزمان با افزایش دسترسی به اینترنت و افزایش استفاده از تلفن های هوشمند در داخل ایران است که پادکست ها را نیز به گزینه ای کاربردی و ساده برای بسیاری از گروه های سنی تبدیل می کند.
در همین رابطه یک بانوی ایرانی به خبرنگار الجزیره گفت: تلویزیون آنچه برای یک شهروند مهم است را نشان نمی دهد و به همین دلیل برنامه های سیاسی و فرهنگی پادکست ها دنبال می شود.
همچنین یک جوان ایرانی دیگر می گوید برنامه های موسیقی را در پادکست ها دنبال می کند و یک نفر دیگر هم از پیگیری رسانه های خارجی می گوید.
الجزیره سپس برخی از مشکلات انتشار پادکست ها را فهرست می کند و در پایان می نویسد: با همه این چالش ها مشخص است که تلویزیون رسمی منبع اصلی اطلاع رسانی در ایران محسوب نمی شود. زیرا پلتفرمهای پادکست و شبکههای اجتماعی سانسور را دور میزنند و دری را به روی محتوایی به دور از تبلیغات رسمی باز میکنند.
