محمدعلی فیاضبخش در این خبر نوشت: وزیر محترم آموزش و پرورش اخیرا در اظهارات مبسوطی از جمله: «کار وزیر کجای دنیاست. [آموزش و پرورش] آیا ساخت مدرسه است؟
قاعدتاً یک نفر از سمت وزارت باید با علم و آگاهی از «کجای دنیا» چیزی را با این قاطعیت بیان کند، زیرا حتی یک مورد تخلف میتواند صحت گفته او را مخدوش کند. ناگفته نماند که تخلفات زیادی در زمینه ای که ذکر کردند وجود دارد. بگذریم…. و اما:
– در کجای دنیا کار وزیر آموزش و پرورش، سخنرانی های عقیدتی و ارسال آموزه های عقیدتی در مورد آموزش معمول مدرسه ای است؟
– کجای دنیا کار وزیر فراخوان و جذب خارج از تخصص در مدارس از میان نهادهای مختلف است؟ ; موسساتی که ذاتاً در مراکز خاصی مسئولیت خدمات فرهنگی خود را بر عهده دارند و باید توسط مخاطبان انتخاب شوند.
– در کجای دنیا وزیر مربوطه همزمان از مافیای کنکور و از برخی همکاران متنفذ و قدیمی خود در این وزارتخانه جاهل که خودشان در این به اصطلاح مافیا سهمی دارند گلایه می کند؟
چگونه است که وقتی نوبت به ساختن مدرسه و تبدیل کلاس های کاپری و سوله سگ ها به چهاردیواری مناسب و آبرومند می رسد، از وظایف وزیر خارج می شود. اما یک شادی و پایکوبی ساده در مدرسه ای در صف صبحگاهی تا ارتعاش عرش الهی بالا می رود و آنان را به یادآوری راهکارهای (!) تعلیم و تربیت در «مکان مقدس مدرسه» وادار می کند.
نکته پایانی این است که:
آقای وزیر! حداقل من شخصا جنابعالی را درک می کنم، اما یک سوال:
هنگام انتخاب این مسیر حیاتی و سرنوشت ساز، اگر دیگران در «شبکه انتخاب» ملاحظاتی داشتند و قرعه کشی می کردند، با توجه به توانایی ها و نوع تجربیات گذشته چگونه پذیرفتید؟ آیا این یک وظیفه بود یا احساس مسئولیت؟
