غزه، سرما و بدن‌های کوچک بی‌سرپناه

به گزارش خبرگزاری به گزارش میهن تجارت، در سرمایی که از زمین و آسمان فرود آمد، محمد تنها 14 روز دوام آورد. نوزادی که قرار بود در دل چادر سرد کمی گرم باشد اما خودش قربانی زمستان و آوارگی و جنگ شد.

ایمان ابوالخیر، مادری 34 ساله، با چهره ای رنگ پریده و اشک های مهارنشدنی، گوشه چادری در غرب خان یونس نشسته است. در دست گرفتن یک کیسه کوچک لباس کودک؛ تنها چیزی که از محمد باقی مانده است. نوزادی که یک روز پیش به دلیل کاهش شدید دمای بدن جان خود را از دست داد.

محمد تنها دو هفته زنده ماند. دو هفته در میانه ویرانی که جنگ اسرائیل علیه غزه پشت سر گذاشته است. ایمان می گوید نتوانست او را گرم نگه دارد. نه به این دلیل که نمی خواست، بلکه به این دلیل که چیزی برای گرم کردن نداشت.
هنوز اشک در گوشم است. این را به الجزیره می گوید و درد روی صورتش موج می زند. می خوابم، چرت می زنم، اما باورم نمی شود که شب ها با گریه های او بیدار نخواهم شد.

فاجعه خانواده ابوالخیر در اواخر شب 22 آذر در منطقه المواسیدر غرب خان یونس آغاز شد. محلی که این خانواده پس از آواره شدن از خانه خود در شرق خان یونس به آنجا پناه برده بودند. ایمان نوزادش را خواباند و پس از مدتی برای دیدار با او بیدار شد، اما محمد دیگر آن نوزاد گرم و آرام نبود.

هوا خیلی سرد بود. چادر نه دیوار داشت و نه عایق. لباس مناسبی برای بچه وجود نداشت. هیچ چیز نمی توانست محمد را از سرما محافظت کند.
ایمان آن لحظه را اینگونه روایت می کند: «بدنش مثل یخ سرد بود». دست و پاهایش یخ زده بود، صورتش سفت و زرد شده بود و به سختی نفس می کشید.»

وحشت زده شوهرش خلیل را بیدار کرد تا بچه را به بیمارستان ببرد، اما نیمه شب بود و راهی برای رفتن وجود نداشت. باران شدیدی می بارید و جاده ها گل آلود بود. حتی راه رفتن هم ممکن نبود. خانواده بی پناه و بی خانمان باید تا صبح صبر می کردند.

با روشن شدن هوا امیدی لرزان در دل ایمان زنده شد. به محض طلوع صبح، با گاری حیوانات راهی بیمارستان شدیم.» اما این امید خیلی زود از بین رفت. “متاسفانه دیر رسیدیم. حالش از قبل وخیم بود.”

کادر پزشکی بیمارستان هلال احمر در خان یونس با دیدن وضعیت این نوزاد شوکه شدند. صورت محمد کاملاً کبود شده بود و تشنج کرده بود. پزشکان بلافاصله او را به بخش مراقبت های ویژه کودکان منتقل کردند.
محمد دو روز در بخش آی‌سی‌یو و تحت تنفس مصنوعی برای جان خود مبارزه کرد. نبردی نابرابر با سرمایی که قبلاً او را کشته بود. سرانجام در صبح روز 15 دسامبر نفسش قطع شد.

ایمان با چشمانی اشکبار می گوید: بچه ام هیچ بیماری نداشت، همه آزمایشات سالم بود، جثه کوچکش تحمل سرمای شدید داخل چادرها را نداشت.

روز سه شنبه، وزارت بهداشت غزه نیز مرگ این نوزاد را تایید کرد و اعلام کرد که محمد خلیل ابوالخیر دو هفته ای بر اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست داده است. هیپوترمی افت حاد و شدید دمای بدن ناشی از سرمای شدید و شرایط سخت زندگی فوت کرده است. در این بیانیه آمده است که این کودک دو روز پیش به بیمارستان منتقل و در بخش مراقبت های ویژه بستری شده بود که جان باخت.

با درگذشت محمد، تعداد کودکانی که بر اثر سرمای هوا در غزه در این ماه جان خود را از دست داده اند به چهار کودک رسید. پیش از این وزارت بهداشت از فوت سه کودک دیگر در هفته گذشته خبر داده بود.

اما این پایان تلخ برعکس روز تولد محمد بود. خانواده ابوالخیر روز اول دسامبر تولد او را با شادی و امید جشن گرفته بودند. بعد از یک بارداری سخت که ایمان آن را پر از رنج، قحطی و فشار جنگ توصیف می کند.
“بارداری من بسیار سخت بود.”
او می گوید: اما وقتی محمد سالم به دنیا آمد، همه رنج ها را فراموش کردم، هرگز تصور نمی کردم که او را تنها بعد از دو هفته از دست بدهم.

او از شب‌هایی می‌گوید که سعی می‌کرد بچه‌اش را با هر چیزی که داشت گرم نگه دارد. تمام لباس ها و پتوهای موجود را دور او بپیچید. خلیل، پدر محمد نیز سعی می کرد خیمه را محکم کند و هر شکاف و روزنه ای را ببندد تا سرما وارد نشود.

اما هیچ کدام کافی نبود.

ایمان با اشاره به اطراف چادر می گوید: «ما در چادرهای کنار خیابان زندگی می کنیم. واقعاً یک تکه پارچه یا نایلون چه کاری می تواند انجام دهد؟»
صدایش می لرزد و ادامه می دهد: سرما وصف نشدنی است، هر روز صبح که از خواب بیدار می شویم، می بینیم که آب به رختخوابمان نفوذ می کند.

محمد رفت؛ اما داستان او داستان هزاران خانواده آواره در غزه است. خانواده هایی که در میان جنگ و باران و زمستان سرد حتی حق ساده بقای فرزندانشان را از دست داده اند.