به گزارش ایسنا، این خوشه که به درخت کریسمس کیهانی معروف است در منطقه ای به نام NGC 2264 و در فاصله تقریبی 2700 سال نوری از زمین قرار دارد.
طبق گزارش IA، این منطقه در صورت فلکی کم نور مونوسروس و نزدیک صفحه میانی متراکم کهکشان راه شیری قرار دارد. جایی که گاز و گرد و غبار هنوز به وفور یافت می شود.
این نام مستعار از الگوی مثلثی ایجاد شده توسط ستاره های جوان می آید. هنگامی که از طریق تلسکوپ مشاهده می شود، این منطقه بسیار شبیه یک درخت کریسمس به نظر می رسد. اما در پس این جذابیت بصری، محیطی بسیار پرانرژی پنهان شده است. در درون این ابرها، ستارگان هنوز در حال شکل گیری هستند و انرژی آزاد می کنند و محیط اطراف خود را دگرگون می کنند.
ستاره شناسان برای این منطقه ارزش قائل هستند زیرا چندین مرحله از تولد ستاره را به طور همزمان و در یک مکان به تصویر می کشد.
منطقه NGC 2264 حاوی ابرهای گسترده ای از گاز هیدروژن است که با غبار غلیظ کیهانی مخلوط شده است. همانطور که ستارگان تازه متولد شده گرم می شوند، تابش شدید فرابنفش ساطع می کنند.
این انرژی اتمهای هیدروژن اطراف را تحریک میکند و باعث میشود نواحی بزرگی به رنگ قرمز درآیند. این ابرهای غباری فقط نور را جذب نمی کنند. هنگامی که آنها نزدیک ستاره های داغ هستند، طول موج های آبی نور را پراکنده می کنند.
این فرآیند منجر به تشکیل سحابی های بازتابی می شود.
این مناطق آبی ملایم نشان دهنده غباری است که توسط نور ستاره های اطراف روشن می شود. تابش قرمز و انعکاس آبی با هم ظاهری چند لایه و چشمگیر به درخت کریسمس کیهانی می بخشد.
ترکیب گاز و غبار مواد جدیدی را برای تشکیل ستارگان آینده فراهم می کند. در عین حال، تابش ستارگان موجود به تدریج این ابرها را فرسایش می دهد.
درخت کریسمس کیهانی یک تصویر فصلی تماشایی ارائه میکند، اما مهمتر از آن، دید وسیعی از چگونگی تولد ستارگان، تعامل با یکدیگر و تغییر محیط اطراف خود در مقیاس عظیم به اخترشناسان میدهد.
