پس از جدایی وحید هاشمیان از پرسپولیس با برد دو گل مقابل ذوب آهن، پرسپولیس در روزی که اسمار ویرا روی سکوهای بانیان دیزل بود، با گل دیدنی مارکو باکیچ از شکست مقابل تراکتور در تبریز نجات یافت. یک هفته پس از آن، نمایش قدرتمند قرمزها مقابل استقلال خوزستان با پیروزی سه گل، آمار گلزنی بالا و خلق موقعیت های متعدد، تصویری از تیمی ارائه کرد که می توانست ادعای ارائه فوتبالی تهاجمی و چشم نواز را داشته باشد، اما آن دیدار به جای اینکه نقطه شروع یک روند جدید باشد، به نقطه اوج زودگذر تبدیل شد. نقطه ای که پس از آن پرسپولیسی های اسمار ویرا مسیر دیگری را انتخاب کردند.
تغییر رویکرد؛ زمانی که نتیجه بر کیفیت برتری دارد
از دربی پایتخت به بعد (تساوی بدون گل در هفته دوازدهم) استراتژی پرسپولیس به طرز محسوسی تغییر کرد. شاگردان اسمار در آن دیدار نیمی از زمان بازی را به حریف واگذار کردند و اگر خوش شانس نبودند می توانستند در همان دقایق تحت فشار به گل برسند. موقعیت ها برای حریف خطرناک تر بود و پرسپولیس بیشتر به فکر مهار بحران بود تا تحمیل فوتبال خود.
همین الگو در قزوین مقابل شمس آذر، در ورزشگاه بدون تماشاگر مقابل پیکان و سپس مقابل آلومینیوم اراک در شهرقدس تکرار شد. بردهای متوالی اما با اختلاف حداقلی در دیدارهایی که پرسپولیس در دقایق قابل توجهی عقب افتاد و مشغول کنترل بازی بود. این موضوع به خصوص در دو دیدار اخیر مقابل پیکان و آلومینیوم نسبت به گذشته بیشتر به چشم آمد.
آیا عثمر شبیه مربیان نتیجه گرا است؟
در این مرحله بود که انتقادها مطرح شد. اینکه عثمار خیلی زود شبیه مربیان نتیجه گرا و اغلب داخلی شد و فقط به دنبال یک چیز است: «برنده شدن به هر قیمتی».
پرسپولیس در این بازی ها واقعاً متضرر شد، اما چون جدول رده بندی به نفع آنها پیش می رفت و امتیازها جمع می شد، موج انتقادها هیچ وقت خیلی شدید نبود. پس از دیدار با آلومینیوم، خود اسمار با لحنی صریح گفت که حتی در برزیل هم همه تیم ها زیبا بازی نمی کنند. جمله ای که عملا مهر تاییدی بر رویکرد فعلی او بود.
دفاع طولانی، لبخند نهایی
سرمربی برزیلی نشان داده در شرایط خاص فوتبال ایران و رقابت شدید تیم های متمول لیگ برتری، هیچ ابایی از دفاع دقایق طولانی تیمش حتی مقابل تیم های جوان و کم هزینه ای مانند پیکان و آلومینیوم ندارد. مهم این است که در انتها جلوی دوربین می ایستد و سه انگشتش را بالا می گیرد و با رضایت لبخند می زند. لبخند یک برنده.
تبریز; زنگ خطر جدی
واقعیت این است که پرسپولیس اسمار حتی در تبریز و مقابل تراکتور هم شرایط فنی خوبی نداشت. این تیم قبل از دریافت گل کاملاً دفاعی بود و حتی پس از گل تساوی در وقت اضافه نیز نتوانست جریان بازی را کنترل کند. در نهایت با یک بازیکن بیشتر به ضربات پنالتی رفت و حذف شد.
البته این شکست را می توان با شرایط خاص بازی های حذفی، کیفیت بالای تراکتور و جو سنگین ورزشگاه تبریز توجیه کرد اما این دیدار هشداری جدی برای هویت فنی اسمار پرسپولیس بود.
رفسنجان هم با همین نسخه
پرسپولیس امروز با همان نسخه معمولی در رفسنجان بازی کرد. یک گل، بازی را کنترل کنید و از تک گل تا سوت پایان محافظت کنید. پیروزی یک گل مقابل مس رفسنجان در دیداری کم گل، یک «برد اقتصادی» دیگر به رزومه اسمار ویرا اضافه کرد.
دفاع در کنفرانس: در حال بهتر شدن هستیم
سرمربی پرسپولیس در سالن کنفرانس خبری رفسنجان با سوالی درباره این روند بردهای اقتصادی مواجه شد. وی در پاسخ به این سوال گفت: قبول دارم در بازی های خود نتوانستیم گل های زیادی بزنیم اما هدف ما این است که قدم به قدم جلو برویم. ما در ترکیب بهتر شدهایم و در مرحله بعد، ریسک میکنیم و رو به جلو بازی میکنیم. من همیشه دوست دارم به جلو بروم و گل های زیادی بزنم.”
با این حال می توان پیش بینی کرد که حتی اگر این برد با کیفیت فنی پایین به دست بیاید، فشار جدی به سمت عثمار وارد نخواهد شد. آنها برای چندمین بار به طور موقت در صدر جدول قرار گرفته اند و حتی با قهرمانی احتمالی سپاهان در نیم فصل به دلیل انجام دو بازی کمتر نسبت به پرسپولیس، تیم عثمر نیم فصل را به عنوان مدعی قهرمانی (حداقل از نظر امتیازی) به پایان رسانده است.
به خصوص اینکه در فوتبال ایران معمولاً رده بندی بالاتر از کیفیت بازی است و تا زمانی که امتیاز جمع شود، «برنده شدن به هر قیمتی» نه تنها قابل قبول نیست، بلکه قابل دفاع است. شاید سوال اصلی این نباشد که پرسپولیس چقدر خوب بازی می کند، بلکه این است:
آیا این سبک در رویدادهای بزرگ جواب می دهد؟
